«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2017

Ταυτότητες… ω… τι το γελοίο… της ταμπέλας!

Εδώ και χρόνια στην Ελλάδα είσαι: «Ότι δηλώσεις»!

Από πού να ξεκινήσω;
Πόσα χρόνια θέλετε πίσω;:
Πόσο πίσω, επιθυμείτε τον μίτο της Αριάδνης ν’ αδράξω… κι αν δεν τον ξετυλίξω ακροβοδίκαια, ρεαλιστικά κι’ εμπεριστατωμένα… αποδομήστε με!
Σαν άνθρωπο, σαν φυσική οντότητα, σαν …Ιδεολόγο, σαν … δικά σας τ’ άλλα …σαν!
Ας το πάω από τότε που ξέρω, θέλω και μπορώ να το τεκμηριώσω!

Στον τόπο μας κι εδώ στο Καινούργιο…
Εδώ .. πόσο πίσω θέλετε να το πάω;
Πόσο χρονολογικά πίσω;
Εδώ είναι η Πατρίδα των Ανυπόταχτων κι αληθινών … Αυτών:

Στα μετεμφυλιακά χρόνια στο Καινούργιο Τριχωνίδας,  στον Λατρεμένο τόπο μου, 
 Στο σταθμό της χωροφυλακής, που στεγάζονταν στην κεντρική πλατεία του Καινούργιου, υπηρετούσε  κι ένας αγράμματος χωροφύλακας…
με το ψευδώνυμο «Σκόμπυ»… (γνωρίζω το πραγματικό του όνομα).
Τον στέλνανε  «Έξω στο δρόμο ελέγχους να κάνει»… οι παλιοί συγχωριανοί μου τον κατάλαβαν ότι δεν ήξερε να διαβάζει…
Τους σταματούσε στο δρόμο: «Αυτότητα εχ’ς» τους έλεγε!
Δεν ήξερε να προφέρει σωστά ούτε τη λέξη «ταυτότητα»…
Αυτοί φρόντιζαν και του ’δειχναν ότι χαρτί είχαν πάνω τους …
Το ’παιρνε στα χέρια του, έκανε πως το εξέταζε …πολλές φορές το «διάβαζε» ανάποδα!!!

Κι αποκρίνονταν:
Α μπράβο … «Εχ’ ς Αυτότητα, τράβα στο καλό»!
Μα σαν κάτι δε του κάθονταν καλά … η και η «τοπική εξουσία του επέβαλε, φέρ΄ τον αυτόν απάνω…» τον έστελνε στο τμήμα… «Σε θέλ’ ο διοικητής» με τα συνηθισμένα επακόλουθα!

Άλλο θέμα: Ο αείμνηστος και συμπαθής μας ο Γιώργος ο Τελώνης… δεν είχε ποτέ χαρτιά!
Κάποια στιγμή … αποφάσισε να ψηφίσει… σαρκάζοντας και γελοιοποιώντας το καθεστώς!
Πάει στο δημοτικό σχολείο, δίπλα στην κεντρική πλατεία. Μπαίνει μέσα …(εκεί στεγάζονταν τότε τα εκλογικά τμήματα) .
Περιμένει στη σειρά του … φτάνει μπροστά στον δικαστικό αντιπρόσωπο…
«Την ταυτότητά σας κύριε»!
Βγάνει ο Τελώνης απ’ την τσέπη του παντελονιού του … (μ’ ένα καρό ξεθωριασμένο  και λερό πουκάμισο, ένα ντρίλι παντελόνι και τριμμένες αρβύλες τον θυμάμαι πάντα …) 
Βγάνει λοιπόν ο Τελώνης απ’ την τσέπη του παντελονιού του … ένα μισοκαμένο «Γερμανικό, κατοχικό πάσο, απ’ αυτό που χορηγούσαν οι Γερμανοί καταχτητές στους Ανυπόταχτους Προγόνους μας, για να διαβαίνουν τα πόστο μπλόκ…»!!!
«Μα κύριε…» του λέει ο δικαστικός αντιπρόσωπος … «μ’ αυτό δεν μπορείτε να ψηφίσετε»!
Ο Τελώνης επιμένει κάνει πως δήθεν επιθυμεί να ψηφίσει… τους γελοιοποιεί…
Κι η στερνή ατάκα του Τελώνη: «καλά φέρ’ το εδώ… το παίρνει το βάνει στην τσέπη του, τους γυρνάει την πλάτη και φεύγοντας μονολογεί: « κι οι άλλοι που ψηφίζουν με πραγματική ταυτότητα τι θα κάνουν;»!!!

Πέρασαν χρόνια μετά… σαν ήμουνα 15χρονο παιδί … ζήταγα επίμονα απ’ τον πατέρα μου να μου αγοράσει … ένα μεγάλο ποδήλατο!
Με πάει στην οδό Παναγοπούλου, πίσω απ’ την Τράπεζα, πριν φτάσουμε όπως πάμε στο Συντριβάνι στο Αγρίνιο… στο ποδηλατάδικο του Νικολόπουλου τότε!
Μου λέει ο πατέρας μου: «Διάλεξε και πάρτο»!
Η χαρά μου απερίγραπτη… πέφτει το μάτι μου πάνω σ’ ένα «διπλό ποδήλατο» με το χρώμα τ’ ουρανού μου!!!
Ένα γαλάζιο… το πληρώνει … το καβαλικεύω και φεύγω… για την παιδική μου ευτυχία!
Με χίλια …πάω να πάρω τη στροφή στη γέφυρα της Αβόρανης, βγαίνω έξω απ’ το δρόμο και πέφτω μπροστά στου Κίτσου το Μύλο!
Χίλιες φορές κι αν έπεσα … ακόμα Ολόρθος είμαι !
Χίλιες φορές κι αν έπεσα … πάντα Ολόρθος θα ’μαι!!
Χίλιες φορές κι αν έπεσα … στις χίλιες μια … σηκώνομαι!!!

Έρχομαι στο Καινούργιο … παίρνω πένσα και κατσαβίδι, στην αυλή μου,  τα φρένα απ’ το ποδήλατό μου να σφίξω… Το επιδιορθώνω !
Το καβαλικεύω και πάω … στον δρόμο να το δοκιμάσω!
Σαν κάνω λίγα μέτρα απ’ το σπίτι μου … πετάγεται μπροστά μου ο Σπύρος ο χωροφύλακας … με τα διακριτικά του τροχονόμου, μου κάνει νόημα να σταματήσω για έλεγχο!
Νευριάζω… του κάνω νεύμα θα ξαναγυρίσω… πάω μέχρι την πλατεία και ξαναγυρίζω!
Σταματάω μπροστά του…
- Ορίστε τι θέλετε; Τον ρωτάω!
Μου κάνει τον σχετικό έλεγχο… και καταλήγει:
«Άδεια Οδήγησης ποδηλάτου έχεις;»!
Πρέπει να έχω τον ρωτάω … νευριασμένος και με ειρωνεία!
Βέβαια μου απαντάει … αλλιώς θα σε γράψω!
 - Σήμερα το πήρα … δεν πρόλαβα να βγάλω… αν πρέπει να με γράψεις γράψε με!!
Μ’ έγραψε …
Τις επόμενες μέρες αναγκαστικά πήγα κι έβγαλα… «Άδεια Κυκλοφορίας Ποδηλάτου»… Ίσως να είμαι απ’ τους λίγους στην Ελλάδα που έχω … «Άδεια Κυκλοφορίας Ποδηλάτου»… Με αριθμό κυκλοφορίας ….το ποδήλατό μου το ’χω ακόμα στο υπόγειό μου…
Έχει το γαλάζιο χρώμα τ’ ουρανού μου, των ασυγνέφιαστων ονείρων μου!
Το έντυπο της άδειας κυκλοφορίας μου, στο αρχείο μου για κάθε ζήτηση…
Και πίσω πινακίδα με κατακόκκινα γράμματα… κι αριθμούς,  τον αριθμό κυκλοφορίας του/μου… με κατακόκκινα γράμματα, συμβολικά… ιδιοχείρως την κατασκεύασα … κι αριθμούς… που συμβολίζουν την άλικη ιδεολογική δοξασία μου!
Χίλιες φορές κι αν έπεσα … στις χίλιες μια … σηκώνομαι!!!

Κατά καιρούς…για λόγους αποπροσανατολισμού του Λαού μας, απ’ τα καθημερνά βιοποριστικά προβλήματά του… το σύστημα του ρίχνει και κάποιες μπόμπες αποπροσανατολισμού!
Κλαριά… δέντρα μας δείχνουν … το δάσος που καίγεται ποτέ να μη δούμε!
Να μη δούμε την Άγρια κι Απάνθρωπη Επιδρομή του Βάρβαρου καπιταλισμού και στην Πατρίδα μας!

Για να ’ρθεις να μου πεις εσύ τι; Που δεν τολμάς και μ’ αποφεύγεις… υποψιάζεσαι ότι θα πάρεις «την αποκολλημένη»!
 (Που ’λεγε κι ο μακαρίτης ο Πατέρας μου … κι όλοι οι Αληθινοί και πραγματικοί Αγωνιστές παλιότερα)!
«Εκεί που κρέμαγαν οι Κλέφτες κι οι Αντάρτες τ’ άρματα … κρεμάνε ο γύφτοι τ’ άργανα»!

Μας δείχνουν τα δέντρα… για να μη βλέπουμε … το δάσος που καίγεται!
Η Πατρίδα μας καίγεται… ο Λαός υποφέρει… ΞΥΠΝΗΣΤΕΕΕΕ!
Αυτοί… του Αδίσταχτου, Βάρβαρου κι Αβάσταχτου καπιταλισμού οι Θιασώτες και τα ντόπια κουτοπόνηρα τσιράκια τους!
Αυτοί…οι οπορτουνιστές…και οι αφελείς και οι ανίδεοι πλην όμως … επικίνδυνοι για όλους μας … υποστηριχτές τους!!
Αυτοί…ΝΑΙ… Αυτοί… οι Απροκάλυπτοι και θρασσύτατοι πλέον  δυνάστες του Λαού μας!!
Είτε το θέλουν… είτε δε το θέλουν, θ’ αναλάβουν τις ευθύνες τους!!!

Μεθοδεύονται  τα πάντα …. Όλες τις δυνατότητές τους, προκειμένου να μας ξεστρατίζουν!!!!

Κι όσοι θέλουμε να λέμε τ' Αληθινά μας και μπορούμε να τα τεκμηριώνουμε πάντα … και τα δέντρα και το δάσος βλέπουμε…
Κι είναι ευθύνη μας βαριά … κι αδικαιολόγητη, να κάνουμε πως δεν βλέπουμε…

Κι εσύ Άρη … Αληθινέ Φίλε μου, Ποιητή και τα «Πυρπολημένα δέντρα» και το «Φλεγόμενο δάσος» βλέπεις … γιατί κράτησες Ορθάνοιχτα τα της ψυχής σου μάτια!!!

Σου Αφιερώνω το παρακάτω της βραδιάς μου αυθόρμητο στιχούργημα:

Πασχίζω να ομοτεχνώ….
           ***

Λίγο με ξέρεις Άρη μου
Πολύ με έχεις νιώσει
Όσο δεν το κατάφεραν
Οι κοντινοί …οι καμπόσοι.

Μα συ με βλέμμα της ψυχής
Σαν ποιητής οράσαι
Και σαν Φιλόσοφος ζωής
Τιμάς με… και τιμάσαι!!

Ολόρθος πάντα περπατάς
Με το παράστημά σου
Όπου περνάς κι όπου πατάς
Θα είμαστε σιμά σου.

Αλήθειες πάμε της ζωής
Τα «όχι»…τα πετάμε
Τα «ναι» κρατάμε της ψυχής
Γι’ αυτό φτεροκοπάμε.

Με την ψυχή, με την καρδιά και το παράστημά του
Ο Τολμηρός Αγωνιστής πράττει τ’ αληθινά του
Με του μυαλού του τη φαιά… γράφει το σύνθημά του
Με του αγώνα του το φως… φέγγει τ’ αυριανά του.

Καλή Αντάμωση Άρη!
Στα μετερίζια του μέλλοντος!!

Πασχίζω να ομοτεχνώ….


Φωνάζεις στο Θερμαϊκό
Κι ακούω στον Αμβρακικό!
Καημό ρίχνω στην Τριχωνίδα
Κύκλους μετράς στη Βιστωνίδα!!!

Πασχίζω να ομοτεχνώ….

Ο ρόλος όμως ενός Αληθινού, Ασυμβίβαστου κι Ατσάλινου Κομμουνιστή ένας είναι:
Να λέει τα σύκα -σύκα και τη σκάφη - σκάφη!
Να είναι η παπάς - παπάς… η ζευγάς - ζευγάς!
Μ’ όποιο κόστος … σε κάθε περίσταση …με κάθε επίπτωση…
«Συνέπεια» … ας μην προσεγγίσουνε οι «φευτοδήθεν» αυτήν  την έννοια της λέξης!!
Την Αγκαλιάσανε οι Ποιητές και την Ερωτεύτηκαν οι Αγωνιστές!!!

 Πασχίζω να ομοτεχνώ….

Καλή Αντάμωση Άρη!
Καλή Αντάμωση Ανυπόταχτοι!!
Στα μετερίζια του μέλλοντος!!!

Κείμενο και στίχοι: Δημήτρης Ντόκας