Σ’ ένα τραγούδι μου, το πρώτο που μελοποίησε ο Γρηγόρης Μπιθικώτης έγραφα…
«Αγάπησέ με (Ομορφιά μου!) 734-β
***
Τοίχο δεν έχω, να κρεμάσω το παράπονο
Καρφί και δύναμη, γερά να το στεριώσω
Οι αντιρρήσεις σου, μ’ έχουν αφήσει άφωνο
Κι όλο πικραίνομαι κι ας σ’ αγαπάω τόσο.
Αγάπησέ με να χαρείς
Μαλαματένια μου
Είναι ο κόσμος σαν κουβάρι μπερδεμένο
Αγάπησέ με να το νιώσω
Χρυσαφένια μου
Κράτα στα χέρια σου ψηλά το πεπρωμένο.
Λόγια δε βρήκα, τη μορφή σου, δεν τη σμίλεψα
Κι έμεινες άυλη, με φόντο την ψυχή μου
Ήταν Φθινόπωρο, τις ευωδιές σου ζήλεψα
Κι αυτή η Άνοιξη, μετρά την αντοχή μου.
Ήρθες παράμερα, μια νύχτα και σε φίλησα
Και γύρω σκόρπισε, η γλύκα των χειλιών σου
Όσα μου έδωσες, ποτέ δε σου τα ζήτησα
Κι έγινα ήχος και ρυθμός, των τραγουδιών σου.
Τη μουσική την έγραψε ο τεράστιος αλλιώς… ο πολύ αλλιώς… ο μάγκας κι ο Σερ… ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης!!!
Που Ερμήνευσε …εκτός απ’ τα δικά του καλλιτεχνικά δημιουργήματα και…τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές!!!
Μου είπε κάποια στιγμή, μετά τον θάνατο του πατέρα του, στο εξοχικό σπίτι τους στον Κάλαμο, ο Γιος του ο Γρηγόρης ο Μπιθικώτσης που είδαμε πριν από λίγο:
«Δημήτρη …αυτά τα τραγούδια σου…αυτούς τους στίχους έπρεπε να τα δώσεις νωρίτερα στον πατέρα μου»!
Του απάντησα ακαριαία:
«Δεν ήταν εύκολο Γρηγοράκη για μένα…εμείς έχουμε περίπου την ίδια ηλικία και μιλάμε αλλιώς! Δεν ήταν λοιπόν εύκολο σ’ ένα Γρηγόρη Μπιθικώτση, που ερμήνευσε τους μεγαλύτερους Έλληνες Ποιητές, να του επιδείξω στίχους μου»!
«Κακώς… Δημήτρη …πολύ κακώς»! μου απάντησε!!
«...έπρεπε να τα δώσεις νωρίτερα στον πατέρα μου»!!!
Το τι θα γίνει και μ’ αυτούς τους στίχους ευελπιστώ ότι θα το εισπράξετε …σύντομα!