«Λόγια δε βρήκα… τη μορφή σου δεν τη σμίλεψα»!!!

Σήμερα …έφτιαχνα τον κήπου μου…με βαριά καρδιά!
Αυτόν τον κήπο… που ποτέ δεν θα τον χαρεί, όπως ήθελα εγώ…. ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ μου!!!
ΚΟΡΙΤΣΑΡΑ ΜΟΥ….όταν εδώ βρεθείς…που σύντομα θα βρεθείς…μην μου  βουρκώσεις…μη συγκινηθείς….ΑΥΤΟΣ Ο ΚΗΠΟΣ είναι ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ…κι εγώ όσο  βαρά η φλέβα μου ...Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ  ΣΟΥ!!!
ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΚΟΡΙΤΣΑΡΑ ΜΟΥ!!!

Δεν μπόρεσα να κάνω κάτι άλλο…Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ και ΣΥΓΝΩΜΗ…

παρά ένα και μόνο, να σου εκθέσω την ψυχή μου, που σου εμπιστεύτηκα και είμαι πεπεισμένος  ότι  ποτέ δεν θα την προδώσεις!!!
«Λόγια δε βρήκα… τη μορφή σου δεν τη σμίλεψα»!!!
Αυτός ο στίχος μου,  ανάμεσα στους άλλους, θα συγκλονίσει σύντομα το Πανελλήνιο…  να μου το θυμηθείς!!!

Γράφει απόψε με πένα βουτηγμένη στο αίμα της καρδιάς του ο Μήτσος ο Ντόκας….

ΥΓ: Γρηγόρη Μπιθικώτση...με το τηλεφώνημά σου απόψε με συγκλόνισες, μ’ έφερες πίσω στα παλιά

…πρόσεξε…Μείναμε λίγοι…η Κυρία Μεταξία, Εγώ, Εσύ και ο μικρός, ο τρίτος Γρηγόρης Μπιθικώτσης! Να μου τον προσέχεις!
 Σ’αγαπώ πολύ-πολύ…

Δημήτρης Ντόκας