Είσαι αστέρι, ετερόφωτο στη σκέψη
που σου φωτίζουν, την απάνθρωπη τροχιά
σπιούνο σε θέλουν, την αλήθεια να σπιλώνεις
και σαν διψάσεις σε ποτίζουν προστυχιά
Υπήρξα μάρτυς μιας γενιάς κυνηγημένης
δύσκολα χρόνια και το τίμημα ακριβό
είμαι πια μάνα, μιας γενιάς υπνωτισμένης
εύκολα λόγια μα το μέλλον θλιβερό
Δώστε μου βάσανα, φέρτε καημούς
θλιμμένα πρόσωπα, βρώμικους νους
δώστε μου θύματα, φέρτε κι αυτούς
που τους προσφέρουνε τους ουρανούς
Γίνε αγόρι μου, αυτόφωτο αστέρι
φτύσε κατάμουτρα ψευτιά και προστυχιά
πιάσε παιδί μου την αλήθεια απ' το χέρι
δώσε ελπίδα στην επόμενη γενιά!!!
Στίχοι: Γιώργος Αρωνιάδας
Ένας Καινουργιώτης ποιητής που με τους στίχους του… σπάει
κόκαλα!
Σιγά μη σας πω εγώ ποιος είναι ο Γιώργος Αρωνιάδας…
Τι να πρωτοθυμηθώ… τι να σας ιστορήσω;
Χαθήκαμε στα παιδικά μας χρόνια, φίλοι αχώριστοι και ξανανταμώσαμε μέσα σ’ ένα
συγκινησιακό κυκεώνα, που μας παρασέρνει μέχρι σήμερα και θα μας εξοβελίζει όπου,
όπως κι όσο αυτή η σαδιστική ζωή μας πάει…
Αυτή η ζωή που μας χώρισε παιδιά… και μας ξαναντάμωσε
άντρες!
Τα παιδικά μας όμως βιώματα …έμειναν αγνά κι ανόθευτα, αυτά
που μας συντροφεύουν μέχρι και σήμερα και θα μας πάνε αγωνιζόμενους, ποιώντας, και
τραγουδώντας όπου μας πάνε…
Καλές αντοχές… «γενιά (μας) κυνηγημένη»!!!
Κείμενο – φωτογραφίες: Δημήτρης Ντόκας