Από αριστερά ... ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ... ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΤΟΚΑΣ! |
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ… ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΙ;;;
(ΜΕ ΤΟΝ Μ. ΜΗΤΣΙΑ ΑΝΤΑΜΩΣΑΜΕ…
Γράφει ο Δημήτρης Ντόκας του Γιάννη! |
ΥΓ: Για περισσότερα… «χτυπήστε»: Τι να πω και τι να γράψω prototypia
Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος - στιχουργός
ΣΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ
Δ. ΜΟΥΤΣΗ - Γ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ
Στου προφήτ' Ηλία τα σοκάκια τα σοκάκια
γέμιζα φιλιά τα μαλιά σου
μ' αστρα τη ποδιά σου
Στου προφήτ' Ηλία τα σοκάκια τα βραδάκια περπατούσαμε μου γελούσες
πόσο μ' αγαπούσες
Τώρα στη καρδιά μου το μαράζι
κι ο καημός φωλιάζει...
Από δεξιά (πάνω): Γιάννης Δαβράζος - Δημήτρης Καγκιλέρης - Δημήτρης Ντόκας και ο Πέτρος ο Ρούπης!!! |
ΣΟΥ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΦΙΛΕ ΚΑΙ «ΣΕΙΡΑ» ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΓΚΙΛΕΡΗ… ΠΟΥ ΔΕ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΣ… ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ!
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΟΥ ΚΑΙ Μ’ ΑΝΤΑΜΩΣΕΣ…
***
Χίλιες φορές θα σε προδώσουν
Τι κι αν τους «κράτησες»… εσύ
Και σαν ληστή θα σε σταυρώσουν
Οι χίτες… για ένα κρασί.
Δίκια στη ζήση
Ψάξε να βρεις
Και σαν τα βρεις
Να μου τα πεις
Σαν έμαθες (Σε μάθαμε)…πυρσούς
ν’ ανάβεις
Να βλέπουνε…
Κι εσύ (χωρίς) να δεις.
Σαν ξεδιαβούν θα σε ξεχάσουν
Κι Εσύ θα ξαναπικραθείς…
ΕΓΩ ΝΕΑΡΟΣ ΤΟΤΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ… ΣΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ!! Έγραφα της ψυχής μου τις αλήθειες … όπως κάνω και τώρα!
Ήμουν στον Περισσό!
(Για όσους δεν ξέρουν τότε τα γραφεία του Ριζοσπάστη ήταν εκεί… )!
ΣΙΜΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ 1980 ΗΤΑΝ…
ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΧΑΡΙΛΑΟΣ... ΜΕ ΣΙΜΩΝΕΙ… «Μήτσο μου»… μου λέει … ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ «ΧΑΡΑΜΑ» … ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ;;;
ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ… ΠΑΜΕ… ΚΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ … ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟ:
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΙΣ ΕΖΗΣΑ!!! ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΙΣ ΞΕΧΝΩ!!!
Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος – στιχουργός
ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΕΤΕ ΚΑΙ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ... ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ!!!
Επιφυλάσσομαι… να σας γράψω περισσότερα!!!!
Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος – στιχουργός
ΠΕΣ ΤΟ ΜΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ… ΤΩΡΑ!!!
ΠΑΡΤΕ ΤΟ… ΠΑΡΤΕ ΤΑ...
ΕΔΩΣΑ ΤΑ «ΟΛΑ ΜΟΥ» ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ… ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!!!
ΚΑΙ ΠΗΡΑ… ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΑ!!!
ΠΟΙΟΣ Μ’ ΕΝΟΙΩΣΕ;;;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΤΟΚΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ - ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ
ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ…
Η Αληθινή, Η Ανυπόταχτη, Η Αφίμωτη φωνή μου;
ΠΑΡΤΕ ΤΑ… ΣΕ ΛΙΓΟ…
Από δεξιά: ο Γιώργος κι ο Κώστας Κατσαβοχρήστος |
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ… ΓΙ’ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ:
«Συγνώμη κύριε Ντόκα έχετε μεγάλη και σπουδαία πορεία και δεν το ήξερα...
***
Τους «πίσω μου», που έσερνα
Και αυστηρά, τους έκρινα
Πάντα, τους συγχωρούσα
Γι’ αυτούς, που με πικράνανε
«Και κάνανε και ράνανε»
Κακία, δεν κρατούσα.
Ανθρώπινες αδυναμίες
Έχω εγώ, έχεις κι εσύ
Απανθρωπιές, παρανομίες
Κάνει εκείνος, που μισεί...
Πεθαμένες καλησπέρες
Ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος
Στίχοι - Μουσική: Μίλτος Πασχαλίδης
Με τραγούδια λυπημένα
Ανταμώναμε τα βράδια
Και με χάδια κουρασμένα
Απ' της μέρας τα σημάδια
Τα τσιγάρα μοιρασμένα
Η κιθάρα δανεική
Όνειρα μπογιατισμένα
Σε μι' ασπρόμαυρη ζωή
Τώρα πάψαν τα τραγούδια
Ξέβαψαν τα χρώματα
Δρόμοι και παλιές πλατείες
Άλλαξαν ονόματα...
Εδώ χορεύω… πάνω απ’ την Τριχωνίδα!!! |
http://www.prototypia.gr/2016/09/blog-post_86.html?m=0
«Κι αν δεν μπορείς να τραγουδάς
Θα ξέρεις να χαμογελάς …
Στίχοι: Νίκος Δαλέζιος
Μουσική: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Πώς μπορεί να καταντήσει
ένα άσωτο παιδί
και η μάνα του ακόμα
να μη θέλει να το δει
Έγινα για μια γυναίκα
το σκουπίδι της ζωής
το παιδί της αμαρτίας
το παιδί της φυλακής...
Η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ συνεχίζει και φέτος το ταξίδι της φτάνοντας στον 33ο προορισμό της, το Ποσείδι της Χαλκιδικής.
Χιλιάδες νέοι και νέες θα δώσουν δυναμικό «παρών», στέλνοντας ηχηρό μήνυμα κοινής πάλης των λαών ενάντια στο σύστημα των πολέμων, της εκμετάλλευσης και της αδικίας.
Η φετινή κατασκήνωση της ΚΝΕ αποτελεί μια μεγάλη νεανική συνάντηση και διαδήλωση!
Στο καλεσμά της η ΚΝΕ, αναφέρει:
Η συνέχεια ΕΔΩ: www.902.gr
https://www.youtube.com/watch?v=jX2mRf8ka2c
Ο ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ... ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ… ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΜΟΥ… ΚΑΙ ΜΕ ΞΑΝΑΝΤΑΜΩΣΕ… (ΠΑΛΙΑ ΧΟΡΕΥΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ… ΚΑΙ ΠΕΡΑΙΑ….) !!!
Η ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΜΑΣ ΑΠΑΡΙΓΡΑΦΤΗ!!!
ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ…
***
Πάμε μαζί
Πάω και μόνος
Κι όλο πιο μόνος μου, αισθάνομαι
Στο μαγαζί...
Μένει ο πόνος
Τη μοναξιά, την απεχθάνομαι...
Κοσιεύουν τα λιανόπαιδα!
http://www.prototypia.gr/2010/12/blog-post_08.html
Πόσο όξω… έπεσα;
ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΤΗ ΝΙΑ ΓΕΝΙΑ! Μ’ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ Μ’ ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΝ... ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ… ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΠΟΣΟ Μ’ ΑΓΑΠΑΝΕ!!!
ΚΙ ΕΓΩ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ… ΠΟΛΥ - ΠΟΛΥ ΒΛΑΣΤΑΡΙΑ ΜΟΥ!!!
ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΤΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΣΤΕΙ ΕΜΕΙΣ...