Σας ευχαριστώ όλους… μα όλους που με θυμηθήκατε σήμερα …στην ονομαστική μου γιορτή!
Πρώτα εσένα Φίλιππα που μου τηλεφώνησες απ’ τη Θεσσαλονίκη!
Τον Άρη που ζει στη Θεσσαλονίκη και είναι εδώ… στον τόπο μας και θα συναντηθούμε αύριο!!
Τον μαέστρο τον Ανδρέα και τωρινό συνεργάτη μου, μαζί με τον μουσικό τον Θύμιο τους αληθινούς φίλους μου, που τσουγγρίσαμε τα ποτήρια απόψε…
Τον Βελισσάρη και στον Δήμο!
Τον Σύντροφο Ηλία και τον Νιόνιο για την ειλικρινή τους Συντροφική Αγάπη!
Τον Βασίλη με τον Αλέκο που με είδαν βουρκωμένο απόψε να συντάσσω αυτό το κείμενο!
Την Μπριγκίτε απ’ τη Γερμανία … που θα ’ρθει και τούτη την Άνοιξη να συναντηθούμε!
Τον Μπάρμπα Χρήστο απ’ τη Βοστόνη…
Τον Αντώνη τον Αγρινιώτη μπουζουκτσή που ζει τώρα στην Αστόρια!
Τον Γιάννη απ’ τη Σουηδία…
Τον Γιάννη τον Σουηδό…που ζει στην Στοκχόλμη!
Τον φίλο μου τον Ηλία που με παρότρυνε να γράψω στίχους για τραγούδια…απ’ το Καινούργιο, το λατρεμένο χωριό μου…που ζει στην Αθήνα!
Τον Χρήστο τον οικοδόμο που μού ’στειλε και μια όμορφη φωτογραφία, τον ευχαριστώ και θα βάλω την κάρτα του επειδή μου άρεσε…
Τους συγγενείς μου… το αίμα μου… την Αδερφή μου την Αμαλία μου, τον Γιώργο τον γαμπρό μου…τ’ ανίψια μου: Τον Θοδωρή, τη Λένα, τη Βασούλα!!
Μα πιότερο τη μανούλα μου…τη Βασιλική …Κράτα μάνα… κουράγιο Μάνα…Αχ μανούλα… δόλια Μάνα!!!!!!
Τώρα θα πάω σε ποιο βαθιά νερά…
Μα ποιο πολύ Ευχαριστώ τη Νίκη, τη Χρυσούλα, τη Γιάννα, τη Ζακελίν τις συμφοιτήτριές μου στη σχολή δημοσιογραφίας… τότε που ήμασταν νέοι με ολόφρεσκα όνειρα!
Σας περιμένω, με διαρκή κι απερίγραπτη συγκίνηση ομορφιές μου, στον Λατρεμένο τόπο μου στο Καινούργιο Αγρινίου…αφού μου είπατε πως μ’ εντοπίσατε κι επιθυμείτε να με συναντήσετε ….αυτόν τον Νοέμβρη…δε θα σας πω τι θα γίνει…
Μέχρι τώρα που κρατήσαμε νέα την ψυχή μας και τα όνειρά μας άφθαρτα … άμυνες για ένα ελπιδοφόρο αύριο… που να μου το θυμηθείτε … σύντομα θα εκραγεί!!
Σ’ όλους που ο χρόνος και ο τόπος δεν μου δίνει τη δυνατότητα να γράψω έστω τα μικρά σας ονόματα….συγχωρήστε με εδώ… είναι το μυαλό μου θολωμένο… κάποιους θα ξεχνάει, είναι όμως η αγκαλιά μου τεράστια…όλους σας χωράει!!!
Τώρα που τέλεψα… σιμά κοντά στα χαράματα… αποχαιρετώ τον Μήτσο, τον Βελισσάρη και τον Γιώργο…να είσαι πάντα καλά …ελπιδοφόρα μου νια γενιά!!!
Εγώ δεν έχω τίποτα άλλο να σας στείλω … παρά το δάκρυ της ψυχής μου, που το κάνω τώρα τραγούδι και που… θα το υποδεχτείτε σύντομα!
Καλή σας ώρα ομορφιές μου… όπου και αν βρίσκεστε!!
Μου δίνεται κουράγιο να υπάρχω …όπως θέλω και μπορώ!!!
Συγχωρήστε με αν έκανα Παράληψης Λάθη… από σχετική αδυναμία… από Συνειδητή Σκοπιμότητα πάντως… δεν τα έκανα ποτέ!!!
Σας αγαπώ όλους… για την Αγάπη σας…πολύ – πολύ …μα πάρα πολύ!!!
ΥΓ: Μη σε ξαφνιάζει γιατί ποτέ δεν έπαιξα δικό μου τραγούδι…δικά μου λόγια μελοποιημένα!
Γιατί είμαι ακόμα σκυφτός… στην περισυλλογή μου… αν σηκώσω το κεφάλι… σήκω και φύγε!
Γιατί ένας άντρας βουρκωμένος… είναι επικίνδυνος!!!
Δημήτρης Ντόκας
