Ή έννοια του αθλητισμού, είναι κάτι το οποίο είναι συνυφασμένο, με την ελληνική πραγματικότητα, από αρχαιοτάτων χρόνων.Στην αρχαία Ελλάδα, γινόταν εκδηλώσεις στις πόλεις-κράτη, που υπήρχαν τότε, προς τιμή των Ολύμπιων θεών. Αυτές οι εκδηλώσεις περιείχαν και αθλητικές διοργανώσεις, όπως ήταν τα Παναθήναια και οι Ολυμπιακοί αγώνες. Οι αθλητές τότε αγωνιζόταν για ιδανικά και αξίες, που στόχευαν το «ευ αγωνίζεσθαι». Δηλαδή στον καλό αγώνα, όπου ο καθένας έδινε τον καλύτερο εαυτό του και έδειχνε το μέγεθος των ικανοτήτων του.
Ο νικητής των Ολυμπιακών αγώνων έπαιρνε ως τρόπαιο, ένα στεφάνι από κλαδί ελιάς. Αυτά όμως γινόταν στην αρχαιότητα, όπου ο Ελληνικός πολιτισμός «στολιζόταν» και «διαποτιζόταν» από αρετές όπως η ανδρεία, το θάρρος και η ευγενής άμιλλα.
Σήμερα η έννοια του αθλητισμού, είναι κάτι το εμπορεύσιμο. Οι περισσότεροι αθλητές, ζουν με μεγάλο υλικό πλούτο και αγωνίζονται με σκοπό τα χρήματα. Οι αθλητές αυτοί έχουν χορηγούς μεγάλες εταιρίες και τους επιβάλουν να ντύνονται με τα ενδύματα και τα υποδήματα, τα οποία οι ίδιες παράγουν. Αυτό το κάνουν για διαφήμιση μέσω του αθλητή, ώστε να αποκομίσουν κέρδος αργότερα, από την αγορά αυτών των πραγμάτων, από το καταναλωτικό κοινό. Σε αυτή την τρόπο τινά «συνδιαλλαγή» φανερώνεται ο ξεπεσμός αυτών των αθλητών, οι οποίοι έκαναν τα ιδανικά των προγονών μας επάγγελμα.
Σίγουρα δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν και αυτοί που εξακολουθούν να θεωρούν τον αθλητισμό ως ιδανικό, αλλά είναι λίγοι και σκοπίμως μένουν στην αφάνεια. Το μόνο που μπορούν να κάνουν, είναι δίνουν την μαρτυρία τους, μέσα από την αγωνιστική τους δραστηριότητα. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος νίκης ή ήττας, γιατί στο τέλος αυτοί είναι οι πραγματικοί νικητές.
Σήμερα η έννοια του αθλητισμού, είναι κάτι το εμπορεύσιμο. Οι περισσότεροι αθλητές, ζουν με μεγάλο υλικό πλούτο και αγωνίζονται με σκοπό τα χρήματα. Οι αθλητές αυτοί έχουν χορηγούς μεγάλες εταιρίες και τους επιβάλουν να ντύνονται με τα ενδύματα και τα υποδήματα, τα οποία οι ίδιες παράγουν. Αυτό το κάνουν για διαφήμιση μέσω του αθλητή, ώστε να αποκομίσουν κέρδος αργότερα, από την αγορά αυτών των πραγμάτων, από το καταναλωτικό κοινό. Σε αυτή την τρόπο τινά «συνδιαλλαγή» φανερώνεται ο ξεπεσμός αυτών των αθλητών, οι οποίοι έκαναν τα ιδανικά των προγονών μας επάγγελμα.
Σίγουρα δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν και αυτοί που εξακολουθούν να θεωρούν τον αθλητισμό ως ιδανικό, αλλά είναι λίγοι και σκοπίμως μένουν στην αφάνεια. Το μόνο που μπορούν να κάνουν, είναι δίνουν την μαρτυρία τους, μέσα από την αγωνιστική τους δραστηριότητα. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος νίκης ή ήττας, γιατί στο τέλος αυτοί είναι οι πραγματικοί νικητές.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π.ΣΑΒΕΛΩΝΑΣ
