Χαράματα - Κατάματα!!!
Βλαστάρια μου… Νια Γενιά… που κρατάτε την ψυχή μου… στα σύγνεφα!
Κι εγώ θέλω και νομίζω, πως πρέπει να σας τραβάω προς τα κάτω… να γειωθείτε!!
Δένω τις αλήθειες μας και τα συναισθήματά σας… τα συναισθήματά μου γερά … για να μην τα σηκώνει ο αγέρας!!!
Μέχρι σήμερα ούτε τα στοιχειά της φύσης … ούτε … «πόσο μάλλον» ο ρους της Ιστορίας, ο αγέρας της σύγχρονης κατάστασής μας, δεν τα σήκωσε….
Δε με σήκωσε και δεν με πήρε!!!
Πόσο βαριά έρμα… να ’χουμε εμείς οι άλλοι …οι έρμοι...άλλωστε;
Ότι γράφουμε κι ότι γράφω… Αληθινά είναι και τεκμηριωμένα!
Αν πέφτω όξω … Δημόσια Αμφισβητήστε με!!
Κι εδώ τραγουδήστε … όπως κάνατε κι απόψε… πάνω στους στίχους μου…Πάνω στα λόγια μου:
«Χαράματα - Κατάματα
Μου είπες, χίλια πράγματα
Με τη σιωπή και φεύγεις…»
ΥΓ: Αν θέλετε να ξανακούσετε αυτό το τραγούδι μου… προσέξτε και νιώστε τι γράφω… ελάτε να σας το ξαναβάλω … να το εμπεδώστε…
Κείμενο και στίχοι: Δημήτρης Ντόκας
