Στράτος Διονυσίου - Τι αχαριστία Θεέ μου!!!
«Θέλω να βγω να της τα πω απ’ το τραγούδι μέσα»!!!
Ωδή … στον Μπάρμπα Γάκια!!!
(Το ’χω χρέος Ψυχής)!!!
Ένα απ’ τα πιο αγαπημένα τραγούδια … του Μπάρμπα Γάκια… πετάγονταν
… σαν ελατήριο και το χόρευε… γιατί άγγιζε την ψυχή του…
κι εμείς βουρκωμένοι πέφταμε
στα γόνατα … και του κρατούσαμε με παλαμάκια το ρυθμό!
Γιατί … τον υπεραγαπούσαμε και τον νιώθαμε!!!
Άνθρωποι αληθινοί … που εξωτερίκευαν αυτό που αισθάνονταν…
μέσα στην ψυχή μου είναι!!!
Ποιος Καινουργιώτης μπορεί να ξεχάσει τον αείμνηστο μπάρμπα
Γιώργο τον Φουντούλη;
Έναν Άνθρωπο της
Αλήθειας και της Κυριολεξίας!
Έναν αλτρουιστή και μεγαλόψυχο… σαν φεύγουν τέτοιοι απ’ τη
ζωή μας Άνθρωποι …. Εμείς αισθανόμαστε «φτωχότεροι» και … «πιο Αδύναμοι»!!!
Ο Μπάρμπα Γάκιας για μένα δεν «έφυγε ποτέ»… είναι «Εδώ» … με
συγκρατεί και μ’ Ορμηνεύει!!!
Μ’ αυτούς είμαι Εγώ… τους Αληθινούς της Ζωής μας
Ανθρώπους!!!
Ο Μπάρμα Γάκιας… πολλές φορές με συγκράτησε .. για να μην
παρεκτραπώ!
Όχι γιατί ήταν φίλος .. κι αδερφός του Πατέρα μου!!!
Αλλά γιατί με πλάγιο τρόπο πολλές φορές μου το είπε:
Μ’ Ορμήνευε… «Κάνε λίγο κράτει… Μήτσο μου»…
Κι εμένα μ’ έπαιρνε… «το βαρύ μου παράπονο»…και του Αφιέρωνα
… σηκώνονταν και το χόρευε αυτό το τραγούδι!
«Θέλω να βγω να της τα πω απ’ το τραγούδι μέσα »!!!
Γιώργος Κ. Φουντούλης… ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!!
Αχ… Μπάρμπα Γάκια… μαζί με τον Πατέρα μου… μου λείπετε!!!!
ΕΔΩ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ …
ο Μήτσος ο Ντόκας.-
