 |
|
Από δεξιά: Γιάννης Ντόκας
Δίπλα του… Λάκης Σοροβός Γιώργος Παπασαλούρος Και… Νίκος Καραθάνος!!! |
Εδώ περνάει … μπροστά απ’ το φτωχόσπιτό μου … η Ιστορία
μας!!!
Σαν… από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου… «αγέρηδες με
βαράνε»!
Σαν πέρναγε πάντα… «παιδί ήμουνα»… μέσα απ’ την ψυχούλα μου
… ο κάθε μελαγχολικός Σεπτέμβρης…
Πρόσμενα βασανιστικά την .. κακοκαιριά!!
Έζησα…. «της ζωής μου
τη βαρυχειμωνιά»!!!
Πολλές βαρυχειμωνιές….
Κι ήταν σκληροί κι ανάλγητοι «οι βοριάδες» … «πιστέψτε με …
αναγνώστες μου…» που τη ζωή μου «μαστίγωσαν»!
Αλλά και που την ψυχή μου… «ατσάλωσαν»!!
Με βάραγε ο βοριάς …παιδί…. παιδόπουλο…πιτσιρικά… που
πέρναγε μέσα απ’ τα παραθυρόφυλλα …απ’ τα τζάμια στο φτωχόσπιτό μου… κι ο
πατέρας μου… ανάμεσα στις «γράδες» … σφήνωνε παλιές εφημερίδες για να μην
πουντιάσουμε!
Φύσαγε ο βοριάς…
Με βάραγε ο βοριάς …
Έπαιρνε τα φύλλα …
απέναντι απ’ τις καρυδιές .. και τα
’φερνε στην αυλή μας,…και τα ’φερνε στην ψυχή μου!
Κι εγώ μικρό παιδάκι … κατέγραφα με το κατακάθαρο μυαλό μου
…
Τις τότε εικόνες!
Με βάραγε ο βαρδάρης … κι εγώ περίμενα … πότε θα ξημερώσει…
να πάρω τη «δερμάτινη σάκα μου» … με τα λιγοστά τετράδιά μου … δυο μαύρα μολύβια είχε μέσα!
Το ’να .. ολόκληρο κι άξυστο… το δεύτερο … αυτό το … «σωμένο
μου»… το παλιό που τ’ αγαπούσα πάντα… και μ’ αυτό μ’ άρεσε να γράφω!
Κι ένα τετράδιο…
Στο σκολειό να πάω…
Στο σκολειό να πάω…
Που να φανταζόμουν τότε… πως «το σωμένο μου μολύβι»… θα ’γραφε
βαριές μέχρι και σήμερα… Αλήθειες…. και θα με κάνει περήφανο!
Τώρα το κατανόησα… στα μεγάλα μου χρόνια… πως τα … «σωμένα
μολύβια»… των παιδιών το Λαού μας… μπορούν να γράφουν τόσες βαριές Αλήθειες!
Καλή Αντίσταση … Αληθινοί μου… και προσέξτε:
Μην παρασυρθείτε απ’ τον δικό μου συναισθηματικό κόσμο….
Τον δικό σας να βρείτε…
Που να φανταζόμουν τότε… πως «το σωμένο μου μολύβι»… θα μου
φέρνει δάκρυα στα μάτια… μέχρι και σήμερα… για μην μπορώ περσότερα να γράψω….
Ούτε να υπογράψω…
Με υπέρβαση των
συναισθηματικών δυνατοτήτων μου να πασχίζω…. Να υπογράψω….
Εδώ υπογράφει μ’ ένα «σωμένο» μαύρο μολύβι….
Ο Μήτσος Ντόκας
