Εμείς απ’ αυτά τα ποιήματά του… που έγιναν και τραγούδια! τον «ξέρουμε» τον Τάσο Λειβαδίτη!!!

Εγώ τον ξέρω απ’ το «Μεγαλύτερό του»… κι ένα μου … την «Δραπετσώνα»!!!

Με ρώτησε κάποτε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης…( Ήμασταν στο σπίτι του στο Χαλάνδρι)… «Ποιο απ’ όλα τα τραγούδια σ’ αρέσει περισσότερο να χορεύεις Δημήτρη»;

Χωρίς περίσκεψη… ακαριαία, ειλικρινά κι αυθόρμητα…. έβγαλα έναν τίτλο με λυγμό….την «Δραπετσώνα»!!!

prototypia: Δραπετσώναααααα!!!

 Με κοίταγε… δευτερόλεπτα κατάματα… κι εγώ ένιωθα πως πέρναγαν …δεκαετίες!!!

Το ’χω … και θα το ’χω… παντοτινό «έλλειμμα ψυχής»…
που μπροστά του δεν χόρεψα ποτέ!

Ήταν θέμα Σεμνότητας και  Ήθους!!!

prototypia: Άκου Μιχάλη, εμένα αν δε μου βγαίνει, δε χορεύω!

 Τώρα που το θυμήθηκα … παλιότερα έγραψα κι αυτό:

prototypia: Σκάσε μη μιλάς, μην τραγουδάς… θα ξυπνήσει η Ελλάς!!!

 Εμείς κι απ’ αυτά τα τραγούδια τον «ξέρουμε» τον Τάσο Λειβαδίτη!

Γιατί είχαμε κι έχουμε πρότυπα …. Τους  ΑΓΝΟΥΣ, τους ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ και τους ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ!!!

Δημήτρης Ντόκας