Της καρδιάς μου φίλε … όσο βαράει η φλέβα μας, ανοίγουμε τόπο του ρεαλισμού και της αλήθειας δρόμους… Για να χωρέσει τ’ όνειρο!!!!
Ήταν … χειμώνας … του 1996-97 ο Φίλος και Συνεργάτης μου ο Συνθέτης Μιχάλης Τερζής … απροειδοποίητα, για να μου κάνει έκπληξη, μου έφερε στο Καινούργιο, στο μαγαζί μου, να με γνωρίσει …. Ο Λίνος ο Κόκοτος!
Δε θα σας περιγράψω το τι έγινε τότε.. επιφυλάσσομαι να τα παρουσιάσω στο μέλλον….
Απόψε θα σας βγάλω τα βαριά ενδόμυχα…της ύπαρξής μου!
Όλους αυτούς … τους τεράστιους για μένα δημιουργούς τους απάντησα εγώ …μικρό παιδί … στις μπουάτ της Πλάκας!!!
Μόνιμος θαμώνας ήμουνα στην Λατρεμένη μου «Απανεμιά» του Βαγγέλη Ντίκου! Γεια σου Βαγγέλη… Μόνιμος εκεί Ερμηνευτής των τραγουδιών μας ο Γιώργος Ζωγράφος!
Και κάπου - κάπου σύχναζα δίπλα στις «Εσπερίδες» του Γιάννη Αργύρη!
Απόψε θα σας βγάλω… για μιαν ακόμα φορά…. τα βαριά μου βιώματα, τα πολύ βαριά ενδόμυχα…της ύπαρξής μου!
Αυτό τ’ ανάλγητο κι απάνθρωπο …. Συμφεροντολογικό Κωλοσύστημα… αφάνισε τον Φίλο κι Αδερφό μου… τον Γιώργο Ζωγράφο!!!!
Το τι μου είπε ο Γιώργος Ζωγράφος… σαν με πήρε … εικοσάχρονο εγώ παιδί να μ’ ορμηνέψει…
Και μ’ ορμήνεψε .. μέσα στην «ΑΠΑΝΕΜΙΑ»… δικό μου είναι θέμα!!!
Μου είπε βαριές Αλήθειες!!!
Δε θα τα πω …όμως όλα ποτέ…
Τα βαριά μυστικά μας … στον τάφο μου θα τα πάρω!!!
Όπως κι αυτός μαζί του τα πήρε…
Υπόλογος της Αδυναμίας μου είμαι…
Σαν μέσα στην «Απανεμιά» η στιγμή έφτανε … ο Γιώργος ζωγράφος; Να Ορμηνέψει … το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι»…
Κάθε βράδυ… σαν έφτανε κείνη η στιγμή…. Γύρω του κοίταγε…
Μου έκανε … νεύμα …να σηκωθώ… αυτός τραγούδαγε … κι εγώ χόρευα … το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» !!!!
Δημήτρης Ντόκας
