Με τον «Καποδίστρια» η εξυπηρέτηση του πολίτη βελτιώθηκε; Τα τέλη μειώθηκαν; Οι δημοτικοί φόροι έπαψαν να αυξάνονται; Οι κοινωνικές υπηρεσίες καλυτέρευσαν και επεκτάθηκαν ή μειώθηκαν, ιδιωτικοποιήθηκαν και ακρίβυναν; Η προηγούμενη διοικητική αναδιάρθρωση έκανε τα προβλήματα των πολιτών να αντιμετωπιστούν ευμενέστερα ή να παραπέμπονται ευκολότερα στις ελληνικές καλένδες; Αποτέλεσε στήριγμα των εργαζομένων σε ζητήματα εργασιακών δικαιωμάτων ή εφαλτήριο προώθησης «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων; Η ποιότητα ζωής σε αστικά κέντρα και στην περιφέρεια αναβαθμίστηκε; Η «ανισομετρία» αμβλύνθηκε ή οξύνθηκε; Τα ταμεία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έγιναν σημείο αναφοράς για παροχές προς τους πολίτες ή για νέες επιβαρύνσεις και φορο-εισπράξεις εις βάρος των πολιτών; Οι επιπλέον αρμοδιότητες που χρεώθηκαν στους ΟΤΑ αποτέλεσαν ευκαιρία για τη λειτουργία τους προς όφελος των κατοίκων ή βάρος και αφορμή για μεγαλύτερη αφαίμαξη των κατοίκων μέσω της εμπορευματοποίησής τους; Οι υποχρεώσεις και οι οφειλές του κράτους προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση καταβλήθηκαν ή πολλαπλασιάστηκαν; Οι τοπικοί άρχοντες επέδειξαν στη συντριπτική πλειοψηφία τους τακτική «αναβαθμισμένου» διεκδικητή λαϊκών αιτημάτων ή «αποκεντρωμένου» τοποτηρητή των γενικών κατευθύνσεων της κεντρικής εξουσίας;Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Έχουν απαντηθεί στην πράξη, στη ζωή. Και αποδεικνύουν ότι δεν είναι οι διοικητικές μεταρρυθμίσεις που καθορίζουν την ασκούμενη πολιτική. Είναι η κατεύθυνση της ασκούμενης πολιτικής που καθορίζει το περιεχόμενο και τη στόχευση της εκάστοτε διοικητικής παρέμβασης, τύπου «Καποδίστρια» ή «Καλλικράτη».
Η περιβόητη διοικητική μεταρρύθμιση - τις αρχές της οποίας δημοσιοποίησε η κυβέρνηση με την ονομασία «Πρόγραμμα Καλλικράτης» - δρομολογείται εδώ και αρκετά χρόνια με τη συναίνεση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ενώ ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ. δεν αντιτίθενται. Είναι αλήθεια ότι εδώ και καιρό οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης θέλουν την αλλαγή της διοικητικής δομής του αστικού κράτους αφού ενδιαφέρονται να γίνεται ολοένα και πιο αποτελεσματικό για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Είναι επίσης αληθές ότι οι ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης επιβάλλουν τέτοιου τύπου μεταρρυθμίσεις, αφού πρέπει να εξυπηρετηθούν μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες μια σειρά ζητήματα που έχουν άμεση σχέση με το μεγάλο κεφάλαιο και την απαίτηση για την ολοένα αυξανόμενη κερδοφορία του. Ουσιαστικά ένα τέτοιο σχέδιο απαντά στην ανάγκη αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο εντάσσεται και ο «Καλλικράτης» ως σχέδιο, για τη μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Η αυτοδιοίκηση ως μηχανισμός του κράτους με τη μεταρρύθμιση, στο όνομα της αποκέντρωσης, το κάνει ακόμη πιο συγκεντρωτικό και ισχυρό ενάντια στο λαό.
Εξυφαίνεται, ταυτόχρονα με την αντιδραστική με βάση τους σκοπούς που εξυπηρετεί μεταρρύθμιση, ένα σχέδιο αποπροσανατολισμού από την ουσία αυτής της αλλαγής. Γίνεται ήδη προσπάθεια η συζήτηση να επικεντρωθεί γύρω από το ζήτημα των ορίων των δήμων. Δηλαδή, πόσοι δήμοι θα καταργηθούν και ποιοι. Το λεγόμενο χωροταξικό ζήτημα, στο οποίο η κυβέρνηση δεν έχει ακόμα καταλήξει, αναμένεται να αποτελέσει συστατικό μέρος μιας αποπροσανατολιστικής προπαγάνδας προκειμένου να συγκαλυφθεί όσο το δυνατόν το πραγματικό περιεχόμενο της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης. Ποιο είναι αυτό; Ότι θα υπάρχει ισχυρότερη κρατική παρέμβαση ώστε να δημιουργηθούν ευνοϊκότεροι όροι για επενδύσεις επιχειρηματικών ομίλων στα νέα μεγαλύτερα και λιγότερα σε αριθμό σχήματα, που θα έχουν μεγαλύτερη πληθυσμιακή συγκέντρωση. Κάτι που ευνοεί την ανάπτυξη νέων μεγάλων οικονομικών δραστηριοτήτων σε διάφορους τομείς, όπως αγροτουρισμός, έργα υποδομών για κερδοφορία, ενέργεια, μεταφορές, βιομηχανική ανάπτυξη, εμπορευματοποίηση δασών, γης, γεγονός που δεν μπορούσε να επιτευχθεί με την ύπαρξη μικρών δήμων και νομών. Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Εσωτερικών συνέδεσαν τον «Καλλικράτη» με τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη. Επιπλέον, με τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στους δήμους και τις περιφέρειες θα διαλυθεί ο ενιαίος χαρακτήρας τομέων όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, την παραπέρα ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας σε αυτούς τους τομείς, την ένταση της ταξικής διαφοροποίησης, το ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα των εργασιακών σχέσεων.
Αυτοί οι σχεδιασμοί είναι σε βάρος των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων. Να μην πέσουν στην παγίδα και εγκλωβιστούν στη λογική του πόσοι και ποιοι θα είναι οι δήμοι, του πώς τα νέα διοικητικά σχήματα θα είναι πιο λειτουργικά και αποτελεσματικά, το πού θα είναι η έδρα του δήμου και άλλα παρόμοια. Αυτό βρίσκεται μακριά από την ουσία της επιχειρούμενης αλλαγής κόντρα στα συμφέροντά τους. Είναι η παγίδα που θέλει η άρχουσα τάξη να ρίξει το λαό, για να περάσει τα σχέδιά της. Η λαϊκή αντίσταση απέναντι στην αντιδραστική μεταρρύθμιση πρέπει να συνδέεται με την πάλη για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών στη δουλειά, στο εισόδημα, στην Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια, όλων των αναγκών της δουλειάς και της ζωής των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων.
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
