«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Αγαπητέ πνευματικέ άνθρωπε!

Γράφει ο Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος - στιχουργός
 
 «Οι άνθρωποι φοβούνται το στοχασμό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, περισσότερο από την καταστροφή, περισσότερο ακόμα και από τον ίδιο το θάνατο. Ο στοχασμός είναι ανατρεπτικός και επαναστατικός, καταστρεπτικός και φοβερός. Είναι ανελέητος μπροστά στα αξιώματα, στα καθιερωμένα και τις συνήθειες. Ο στοχασμός κοιτάζει στο βάραθρο της κόλασης και δε φοβάται. Ο στοχασμός είναι σπουδαίος, καταιγιστικός κι ελεύθερος, το φως του κόσμου και η ύψιστη μεγαλοπρέπεια του ανθρώπου»
Bertrand Russell
 
Ωραίοι! οι περισσότεροι πνευματικοί μας άνθρωποι!! παραβλέπουν τα κοντινά, δικά μας, ανυπέρβλητα προβλήματα και δείχνουν πως σκύβουν πάνω… στις πληγές της υφηλίου!!! Δεν λέει κανείς να είμαστε κοντόφθαλμοι, άλλα να μην έχουμε και επιλεκτική πρεσβυωπία. Που είναι η συνδρομή των πνευματικών ανθρώπων μας, στους δοκιμαζόμενους φυτοζωούντες αγρότες μας, που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους, αυτήν τη στιγμή στους δρόμους; Στους δεινοπαθούντες άνεργους, απεργούς, η μικροαμειβόμενους εργάτες; Στους δυστυχούντες μικροεπαγγελματίες; Στους βασανισμένους και παραγκωνισμένους συνταξιούχους; Στους ανθρώπους της ανάγκης, που αργοπεθαίνουν χρόνια τώρα;
Οι περισσότεροι απ’ αυτούς, υμνούν μια επιχρυσωμένη, «σκουρασμένη ευδαιμονία», μια δήθεν πολιτιστική, «αιώνια φιέστα», όσοι απ’ αυτούς δεν είναι εφησυχασμένοι, για να μη πω εξαγορασμένοι και συμβιβασμένοι!
Μου θυμίζουν κάτι φιλόζωες κυρίες, που τρέχουν να περιθάλψουν το πληγωμένο περιστέρι, πατώντας πάνω στο πόδι του «κατακλιμένου», στα πλακάκια της πλατείας, άπορου!
Οι πνευματικοί άνθρωποι, οι πραγματικοί δημιουργοί, οι μεγάλοι καλλιτέχνες αξιολογούν, ιεραρχούν και εναρμονίζουν τη δράση τους, με διάφανα κριτήρια, αφιερώνονται στους υψηλούς σκοπούς, που είναι ταγμένοι να υπηρετούν!
Οι πνευματικοί άνθρωποι, οι πραγματικοί καλλιτέχνες…
Όταν αφήνουν την πένα πιάνουν το τσαπί!
Δημιουργούν και με το χρυσάφι και με τον άργιλο!
Εμπνέουν, καθοδηγούν τις κοινωνίες, υπερασπίζουν ανυπέρβατες, λαϊκές αξίες!
Γιατί απ’ το λαό προέρχονται, μέσα στο λαό ζουν, σ’ αυτόν απευθύνονται και απ’ αυτόν …μυθοποιούνται!
Αγαπητέ πνευματικέ άνθρωπε! Στρέψε το βλέμμα σου, υπηρέτησε τους ανθρώπους σου, το σπίτι σου, τον τόπο σου, την πατρίδα σου και μαζί, όλους τους ανθρώπους της ανάγκης, όλους τους λαούς της γης!

Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος - στιχουργός