Στην αλλοπρόσαλλη εποχή της άκρατης εκμετάλλευσης και του εναγώνιου αγώνα για επιβίωση, ανθρώπων και λαών, οι δείχτες χτυπάνε κόκκινο!!!Φόροι επί των φόρων, μέτρα υπέρ των μέτρων και στο τέλος η ουσία… πάντα μία απ’ τα ίδια.
Από τότε που ένιωσα τα τεκταινόμενα στον πολιτικοκοινωνικό στίβο, μία καρικατούρα σ’ επανάληψη θωρώ. Τούτη η ίδια, μακάβρια, σαρκαστική γελοιογραφία, με τους επαναλαμβανόμενους πανομοιότυπους υπότιτλους: Λιτότητα! Σφίχτε το ζωνάρι!! Θυσίες για να βγει η χώρα απ’ το τέλμα!!!
Το σφίξαμε το ζωνάρι και το ξανασφίξαμε, είτε θέλουμε, είτε δε θέλουμε και δε θέλουμε …καλούμαστε να ξανασφιχτούμε.
Μέχρι που και στον τσαγκάρη της γειτονιάς μας πήγαμε, να μας κάνει παραπίσω κι άλλες τρύπες στη ζώνη μας!
Σαν ανορεκτικά μοντέλα θα γίνουμε όλοι μας, τα κέντρα αδυνατίσματος έχασαν τη δουλειά τους, ποιος και γιατί να πληρώσει πλέον για αδυνάτισμα; Αφού αδυνατίζει αναγκαστικά!
Καλούνε κάθε τόσο το λαό, να ρίξει νερό στο κρασί του, ρίχνει και ξαναρίχνει. Η σαμπάνια όμως των αχρείων εκμεταλλευτών δεν παίρνει νέρωμα!
Τέτοιες γιορτινές μέρες, έψαχνες άνθρωπο «ξενέρωτο» να πεις δυο «σοβαρές κουβέντες», όχι ότι η Ελλάδα ποτέ μπορούσε να καλοπερνάει, αλλά μπορούσε …να περνάει!
Τώρα αν δεις και που να τον δεις, άνθρωπο ψιλοπιωμένο, σε παίρνει η τρελή χαρά, κάνεις κέφι!!!
Έτσι από νοσταλγία και «εις ανάμνησην» όμορφων, παραδοσιακών στιγμών.
Πλήρωσε ο λαός!
Πληρώνει ο λαός μια ζωή!!
Αλλά ο τόπος δε βγαίνει απ’ το τέλμα, εκεί βολοδέρνει κι όσο ψιλοκινείται πάει και πιο βαθιά!!!
Τι και τι δε μας πήρε η χρονιά που έφυγε, τούτη η χρονιά έφαγε τόσους πυροβολισμούς στη δύση της, που δεν τους έφαγαν όλα «τα φτερωτά» την μέρα της έναρξης της κυνηγητικής περιόδου!
Μας πήρε τα κλειδιά απ’ το μικρομάγαζό μας, που τώρα χάσκει άδειο και ρημαγμένο!
Μας πήρε τα κεκτημένα εργατικά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα, αύξησε την ανεργία!
Μας πήρε και το ισχνό ακόμα αγροτικό μας εισόδημα, απ’ τη με ιδρώτα και αίμα παραγωγή μας, που εκμεταλλεύονται ανάλγητα, αδιάντροπα και απάνθρωπα, το αισχρό μεγαλεμπόριο και οι θιασώτες του.
Πάνω όμως απ’ όλα, μας πήρε το σαραβαλάκι μας!
Εκείνο το λαϊκό μέσο μεταφοράς, που ο ταλαίπωρος Έλληνας επιβίβαζε και μετέφερε «το σαρκίο του»!
Μέχρι που βγήκε ο πρωθυπουργός και παραδέχτηκε το κυβερνητικό ατόπημα, για την αβάσταχτη αύξηση των τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, λέγοντας:
«…υπάρχει πρόβλημα και αδικίες με τη συγκεκριμένη ρύθμιση και ότι όλα αυτά θα διορθωθούν το 2011».
Το σαραβαλάκι μας όμως… πάει!
Γιατί μας το πήρατε ρε!!!
Δημήτρης Ντόκας
