…είμαστε κι ο δυο χαμένοι!!!

«Μου το ’χες τάξει, το θυμάμαι/ Πώς θα γίνουν αλλαγές/ Μα ως πότε αυτοί που αγαπάνε/ Θα σου γιατρεύουν τις πληγές…»
Νικόλας Άσιμος...

 Ε…όχι «φίλε μου»…κι απόψε, για μια ακόμα φορά,  δεν θα γράψω ότι σε βολεύει!
Ότι νομίζεις… ότι σε συμφέρει!!
Ούτε ακόμα… ότι ουσιαστικά πιστεύεις… ότι σε βολεύει, ότι σε ικανοποιεί κι εσύ… εθελοτυφλείς!!!
Η σιωπή σου είναι διπλή Ενοχή!!!
Σήκω Συνέλληνα….τριπλοεξαθλιωμένε …συμπατριώτη μου …ολόρθος στάσου!
Φωνή να βγάλεις… ενάντια σ’ ότι σε ταλανίζει μια ζωή!!
Τότε θα βρούμε κοινές ρότες μαζί να συμπορευτούμε….
Αλλιώς…
άσε το «αλλιώς» κι εσύ έχασες και χάνεις κι εγώ έχασα …είμαστε κι ο δυο χαμένοι!!!
Με τη μόνη διαφορά πως…εγώ «Αρνήθηκα πολλά»!!!!

Νικόλας Άσιμος - Αρνήθηκα πολλά!

Αρνήθηκα πολλά για το χατίρι σου

Πάρα πολλά

Δεν ξαναπίνω πια απ’ το ποτήρι σου

Ούτε γουλιά

Έλεος δε ζητώ ποτέ, παλιόκοσμε

Δε μοιάζουμε κι αν θέλεις ξαναχώσε με

Στις φυλακές

Που είναι για τους ασώματους

Βαρέθηκα να βλέπω τέτοιους κόμματους

Μου το `χες τάξει, το θυμάμαι

Πως θε να γίνουν αλλαγές

Μα ως πότε αυτοί που αγαπάνε

Θα σου γιατρεύουν τις πλήγες.

Ε…όχι «φίλε μου»…
Τοποθέτησε τη ζωή στα φυσικά της πλαίσια!!!

Πες τις δικές σου τεκμηριωμένες Αλήθειες!!!!
Ούτως η άλλως ….κατανοητές σύντομα θα γίνουν!!!!!
Είναι νομοτέλεια!!!!!!!!!!!!!
Να ’χεις τη συνείδησή σου …ήρεμη!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΥΓ: Αυτό κι άλλα τραγούδια πέρναγα απ’ την Καλλιδρομίου 55 και τ’ αγόραζα σε κασέτα (τα έχω ακόμα)…όχι δε μ’ αρέσει η λέξη  «αγόραζα» …. Τ’ αποχτούσα…. απ’ τον ίδιο τον Νικόλα Άσιμο…..

Δημήτρης Ντόκας