Με συγκινεί, ο δρόμος που δεν πέρασα
Με συγκινούν, εκείνα που δεν έζησα
Με συγκινούν, αυτά που εσύ φαντάζεσαι
Με συγκινεί και μόνο που με νοιάζεσαι!
Με συγκινεί! της Άνοιξης το χρώμα!
Το χώμα, που εσύ πατάς, ακόμα
Με συγκινεί, το της ψυχής σου, γέλιο
Το παρελθόν, που έχεις ευαγγέλιο!
Με συγκινεί, που πάλι ανταμώσαμε
Με συγκινεί, που λες, πως κάτι δώσαμε…Με συγκινούν, τα άχραντα που χάσαμε
Κι εκείνα Χρήστο μου, που δεν προφτάσαμε!
ΥΓ. Αφιερωμένο στον αγαπητό μου φίλο, που ανταμώσαμε μετά από ….κάτι χρόνια!
Τον Χρήστο Λαμπράκη!!!
