«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Αναμφισβήτητες αξίες…

Της ιδιοσυγκρασίας μου οι επιταγές, δε μου επιτρέπουν ν’ αυτοαναιρεθώ.
Της ιστορίας μου οι καταγραφές, δε μου αφήνουν περιθώρια ν’ αυτόαλλοτριωθώ.
Της επιθυμίας σας οι προσταγές, μου επιβάλουν να συνεχίζω να είμαι, αυτός που ξέρετε!.
Κάποιοι με χαρακτήρισαν αυτοκαταστροφικό, «εσύ είσαι ανόητος, που δεν εξαργύρωσες ικανότητες, η έστω ιδιότητες για ίδιον όφελος»!!!
Εξ’ ιδίων κρίνουν τα αλλότρια, σκέφτομαι και αχαλίνωτα πορεύομαι.
Προχθές, ένας συμπαθής φίλος, σε μια δημόσια συζήτηση, (για θέματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, που για μένα είναι η κορωνίδα της δημοκρατίας), με χαρακτήρισε άσχετο!
Ίσως, να τους χαλάω τη σούπα!
Με ανάγκασε να πω: «Αν και δεν πολιτεύτηκα ποτέ και ούτε σκέπτομαι να πολιτευτώ, γιατί δεν είμαι φτιαγμένος από την πάστα του ηγέτη, αλλά ούτε και του οπαδού, μόνο του σκεπτόμενου πολίτη»! Όποια ώρα και σ' όποιον τόπο, (του τόνισα), επιθυμεί η αυτός, η οποιοσδήποτε άλλος, «άνευ χειρογράφων» είμαι διαθέσιμος για ελεύθερο, δημόσιο διάλογο!
Θα περάσουμε καλά, από δω και πέρα, στην εξοχή!!!
Όποιοι όμως αντιλαμβάνονται, τη βάσιμη, ισχυρή και αταλάντευτη στάση ζωής μου, πολλές φορές, μ’ αγκαλιάζουν μ’ ενοχές συγκινημένοι, τότε μου είναι δύσκολο κι εγώ, ν’ αποφύγω την συναισθηματική μου φόρτιση.
Εκείνη είναι η μεγάλη μου ανταμοιβή, παίρνω δύναμη και πορεύομαι πιο σθεναρά και ακαταμάχητα, αξίζει τον κόπο, λέω.
Εκείνοι όμως οι ωραίοι, οι γνήσιοι, οι αληθινοί, οι ακατάβλητοι, οι δυνατοί! όταν ανταμώσουμε, με συγκινούν, τους βγάζω το καπέλο! Τους λέω αλήθειες που υποστήριξαν, τιμή γι’ αυτούς και για μας και τότε μου μεταδίδουν τη δική τους συναισθηματική φόρτιση.
Όπως και να ’χει όμως το πράγμα, ένα μόνο μένει, της ζήσης οι αυθεντικοί, οι ακαταμάχητοι, στολίζουν τη γη και θα λάμπουν στο γαλαξία της αιωνιότητας.
Τιμή σ’ αυτούς που έχουν ταχθεί, να υπερεξακοντίζουν στο ανεπηρέαστο του μέλλοντος, διαχρονικές, αδιασάλευτες και αναμφισβήτητες αξίες!!!
Δημήτρης Ντόκας