Κι αν φύγανε οι Γερμανοί»!
«Προδότη... Βούλγαρο με κράζουν»!
Ένας Λαός Βασανισμένος… Ο Ελληνικός Αληθινός Λαός… ένας Λαός Αγωνιζόμενος… και «πάντα προδομένος»… έδωσε δείγματα βαριάς Αδούλωτης… κι αδιάσειστης γραφής!
ΓΙΑΤΙ ΠΑΛΕΥΕ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ!!!
Πένα του… το της Περήφανης ψυχής του το σθένος… κι ανεξίτηλο …
μελάνι του, τ’ Άλικο Αίμα της Καρδιάς
του!
Βαράτε … Ναι βαράτε… εκεί που μας πονάει!
Βαράτε … Ναι βαράτε… όσο και μέχρι όπου σας «παίρνει»… τα
καπιταλιστικά σας συμφέροντα να διεκδικείτε και να προσδοκάτε!!
Βαράτε … Ναι βαράτε… Κι Εσείς κουτοπόνηρα όντα… συναγελάζεστε
και συλλέγεστε… Λέτε κι αποφασίζετε...«Θα ξεζουμίζουμε αυτό το Λαό όσο αντέχει κι όσο μας ανέχεται»…
και σαν βρεθεί στη νομοτελειακή του καμπή, στο έσχατο …στο ακροτελευταίο του
μετερίζι, επικίνδυνα για μας… ν’ αντιδράσει τα μαζεύουμε και πάμε αλλού … για «Νέα
Αφαίμαξη»!
Ε… τώρα πια δε θα σας περάσει!
Το είδε το ένιωσε στο πετσί του ο Λαός μας... το βάρβαρο
καπιταλιστικό σας σύστημα!
Τ’ απάνθρωπα τερτίπια σας…
Σας πήραμε χαμπάρι… όχι τώρα … από παλιά πολύ παλιότερα!
Καταχτητές ήταν οι Ναζιστές Γερμανοί του Τρίτου Ράιχ!
Πέρασαν από σίδηρο και φωτιά το Λαό μας… και δεν τον
κατέβαλαν!!!
Τη μεγαλύτερη ζημιά στον τόπο μας όμως, την έκαμαν οι σύμμαχοί μας οι
Εγγλέζοι!
Ο Πρωτοκαπετάνιος μας ο Άρης Βελουχιώτης είπε:
«Υπόμνηση των λόγων του στη σύσκεψη των καπετάνιων του ΕΛΑΣ
τον Νοέμβρη του ’44: «Αν ζήσει κανένας σας – τους
έλεγε - να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας
σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με
ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα
με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει».
Να μου το θυμηθείτε … το Ξέρω το διασταύρωσα … Έψαξα
Ιστορικές Αλήθειες… κι έτσι ήταν και ΕΙΝΑΙ!
"Παρουσιάστηκε ένα παλικάρι του που είχε προσβάλλει μια
κοπέλα καθώς περνούσαν απ' τα χωριά. Ήταν αρχές ακόμα κι ο Άρης είχε
μετρημένους από κοντά του. Εννοείται πως τους είχε δασκαλέψει καλά να μην
πειράξουν ούτε βελόνι μοναχοί τους. Μα ο καινούργιος αντάρτης, που ήταν και
νιος στα χρόνια, δεν κρατήθηκε, αλλά έκαμε εκείνο που έκαμε. Γι' αυτό
καταδικάστηκε να μαχαιρωθεί. Έπεσαν αμάν, τίποτε. Δεύτερο λόγο δεν είχε ο Άρης.
Έπειτα όμως απ' το σφάξιμο τον είδαν ν' αγκαλιάζει με δάκρυα το ματωμένο κορμί.
- Τώρα τον κλαις; του λέει ο πατέρας του νεκρού απ' την άκρη. - Ναι, τιμώρησα
τον φταίχτη, αλλά τώρα κλαίω το φίλο, το σύντροφο...Τέτοιος ήταν ο Άρης,
τρυφερός, πονετικός, αισθηματίας, αλλά και αλύπητος όπου το καλούσε η ανάγκη, η
θέση του σαν Αρχηγού" (Γιώργος Κοτζιούλας, Όταν
ήμουν με τον Άρη — Αναμνήσεις)
ΥΓ: Εμένα που τα παραπάνω γράφω… αυτό το σύστημα με κατέταξε στους
«Απάτριδες» στους «Ανθέλληνες»!
Σας τους παραθέτω ΟΛΟΥΣ στη δική σας κρίση!
«Προδότη Βούλγαρο με κράζουν…»
Που έγραψε και τραγουδούσε ο Αξέχαστος Πάνος Τζαβέλας!
Με χαρακτήρισε, αυτό το σύστημα, σαν «αντικοινωνικό στοιχείο»… γιατί ήμουν
είμαι και θα είμαι…. Όσο βαράει η φλέβα μου… Ανυπόταχτος!
Εκτός των άλλων στον φάκελό μου έγραφαν… τον εντόπισα, τον
διάβασα, τον αντέγραψα… «Τον έχω υπό την κατοχή μου»!!! Κι έχω «εν ζωή μάρτυρες
να επαληθέψουν τους ισχυρισμούς μου»… έγραφαν λοιπόν εκτός των άλλων … για μένα:
«Φέρεται ως οπαδός υπερακραίας παρατάξεως, από το 1977 (Λάθος ημερομηνία)… είναι οπαδός της
νεολαίας ταύτης!
Κι άλλα περσότερα… όποιος αμφιβάλει «εν παντί τόπω και χρόνω» είμαι στη διάθεσή του να του
τα τεκμηριώσω!
Περί του πατρός του: Γράφανε για τον Αείμνηστο Πατέρα μου… διατέλεσε
υπεύθυνος της ΕΤΑ (Επιμελητεία του Αντάρτη) … δεύτερο Λάθος τους!!
Δεν ήταν υπεύθυνος της ΕΤΑ ο Πατέρας μου… αλλά ο παππούς μου
ο Μήτσος ο Ντόκας!
Έδωσε τη ζωή της για τον Αγώνα του Λαού μας … η ΕΠΟΝίτισσα η Θειά
μου η Λένη του Μήτσου Ντόκα… σε ηλικία 24 χρόνων!
Ο Πατέρας μου ήταν Περήφανος ΑνταρτοΕΠΟΝίτης… έτσι έζησε … κι
έτσι μας … Αποχαιρέτησε Ολόρθος… στις 6 Μάη του 2008!
Πάνε δέκα χρόνια χωρίς τον Μπάρμπα Γιάννη!!!
Γράφανε ότι γράφανε… κι εγώ από τότε που τεκμηριωμένα…
διαπίστωσα πως κι όπως με χαραχτήρισαν … έγινα πιο Ατσάλινος!
Κι από πριν κι από τότε πάσχιζα να γίνω… πιο Αληθινός
Άνθρωπος… για να διεκδικώ τη σκέψη μου… πως κάποιοι … Όμορφοι κι Αληθινοί θα με
λογάριαζαν… σαν κομμουνιστή!
Θα ρίξω… κι’ άλλο υστερόγραφο τώρα….
Δεν μπορώ… δεν αντέχω να τ’ αποφύγω!
ΥΓ1: Αυτός που «τεκμηρίωσε… κι οριστικοποίησε το φάκελο μου, μέσα στο μαγαζί του Πατέρα μου, ήταν ο εντεταλμένος για «τους φακέλους» ο τότε χωροφύλακας!
Αυτός που με πυροβόλησε όταν … πήγαινα τα ψηφοδέλτια στον
Αείμνηστο Νονό μου…
Ξέρετε ποιος ήταν αυτός;
Ο Ανιψιός απ’ αδερφή… κι αν κάνω λάθος διαψεύστε με!
Όποιος έχει πιο τεκμηριωμένα στοιχεία, από μένα… τον προκαλώ!!
Του Περιβόητου δοσίλογου Κροκίδα!!!
Ναι αυτός ο χωροφύλακας…
Που τον Αδερφό της μάνας του … τον Κροκίδα τον κουκουλοφόρο,
τον Λαομίσητο δοσίλογο της κατοχής τον κρέμασαν οι Γερμανοί στο Ρίβιο!
«Σύντομη Ιστορική Αναδρομή: Σαν οπισθοχωρούσαν οι Γερμανοί απ’
το Βραχώρι και την ευρύτερη περιοχή μας… πήραν την τότε δημοσιά… και τράβαγαν
πεζοί προς την Αμφιλοχία…
Τους ακολουθούσε …. Κι ένας δοσίλογος… ο Κροκίδας!
Τον εντοπίζει στα μετόπισθεν της φάλαγγας ένας Γερμανός
αξιωματικός!
«Εσύ που πας»;
Τον ρωτάει μέσω ενός διερμηνέα;
«Μαζί σας … στη Γερμανία»… απαντάει ο Κροκίδας!
«Τι να σε κάνουμε εσένα στη Γερμανία»…
«Εσύ πρόδωσες το Λαό σου… δε θα προδώσεις εμάς;»!
Τ’ απαντάει ο Γερμανός Αξιωματικός!!
Κι αμέσως δίνει εντολή… πετάνε μια τριχιά - θηλιά σε μια ελιά…
στο Ρίβιο… και κρέμασαν τον Κροκίδα.
Προσέξτε οι Γερμανοί τον κρέμασαν για να βρει μαρτυρικό θάνατο… δεν τον πυροβόλησαν για να
πάει… μία κι έξω!
Αυτή ήταν… είναι και θα ’ ναι η τύχη των δοσίλογων…
Μ’ εμένα μίλησες απόψε… μ’ εμένα μιλάς!
Κι εγώ σου απαντώ τεκμηριωμένα!!
Εγώ για… «τα όλα μου» έχω… Τεκμηριωμένα κι αδιάσειστα
στοιχεία…
Αν Εσύ … έχεις κάποια, ότι άλλα… τον εμπεριστατωμένο και
χιλιοδιασταυρωμένο λόγο μου ν’ αποδομήσεις… με «Ιώβεια Υπομονή»… σε προσμένω…
Σε πρόσμενα μια ζωή… δεν το μπόρεσες!
Πάσχισε το σήμερα… αύριο… σε προσμένω ακόμα!!
Δεν μπορείς… ν’ αντιπαρατεθείς… γιατί…
«Εμείς καήκαμε για να
γίνουν τα σκοτάδια Λάμψη»!
Ναζίμ Χικμέτ
Ναι Βασανισμένε Νεοέληνα…
«Εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε Αδερφέ μου απ’ τον
κόσμο…
ΕΜΕΙΣ τραγουδάμε για
να σμίξουμε τον κόσμο»!!
Γιάννης Ρίτσος
Για να κλείσω… τούτη τη γραφή μου!
Μη σκιάζεστε …ΟΡΕ!
Ότι είχα … Λίγα η πολλά ν’ αφήκω … τ’ άφηκα προνοητικά
τριπλοδιασφαλισμένα!!
Στ’ Αγαπημένα μου βλαστάρια… της Νιας Γενιάς!
Με κάθε μορφής τεκμήρια… Με τον πεζό αλλά και με τον ποιητικό
λόγο μου:
Σ’ ανύποπτο χρόνο έγραψα:
«Κι Αν δεν μπορείς να τραγουδάς
Θα ξέρεις να χαμογελάς…
Κι αυτό μου φτάνει…»!!!
Πρέπει να υπογράψω;
Δημήτρης Ντόκας
