Συνταξιούχοι, Φοιτητές… Εργάτες, Αγρότες, Αντάρτες, Λαός μαζί ενωμένοι βαδίζουμε εμπρός!

ΜΑΥΡΑ ΚΟΡΑΚΙΑ

Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά
Πέσανε πάνω στην εργατιά
Άγρια κράζουν για αίμα διψούν
Τον Δημητρόφ στην κρεμάλα να δουν ...

Τον Ντάνεφ και Ποπόφ τον Ντέλμαν κι άλλους
Αντιφασίστες αρχηγούς
Και στην Καντόνα σφάζουν ακόμα
Προλεταρίους ηρωικούς

Γίγας στους γίγαντες ο Δημητρόφ
Βράχος γρανίτης στέκει ομπρός
Τους δικαστές μαστιγώνει σκληρά
Τους Γκέρινγκ - Χίτλερ ποδοπατά

Και μπρος στο θάνατο με τόλμη θάρρος
Έγινες συ κατήγορος
Των δολοφόνων των σταχτοχρώμων
Και των χιτλερικών ορδών

Εργάτες αγρότες αντάρτες λαός
Μαζί ενωμένοι βαδίζουμε εμπρός
Θα σφίξουμε γερά τις γροθιές και ξανά
Σε πάλη κι αγώνα για τη λευτεριά

Να λευτερώσουμε τα πατρικά μας
Από το μαύρο φασισμό
Να εξοντώσουμε κάθε προδότη
Που δίνει χέρι στον εχθρό.

Πόσα αδιάσειστα και συνάμα επίκαιρα μηνύματα έχουν τα παραπάνω τραγούδια;

Έγραψα πρόσφατα:

Οι ποιητές βλέπουν... με τα της ψυχής τους μάτια!

 Τώρα γράφω:

Μα σαν ΠΟΙΗΤΗΣ είναι ο Ίδιος ο ΛΑΟΣ… ποτέ δε λαθεύει!!!

Οι ριψάσπιδες, οι κιοτεμένοι, οι τυχοδιώχτες, οι οπορτουνιστές, οι δοσίλογοι και οι βολεμένοι, τα μικρόψυχα, ανενημέρωτα, παραπλανημένα και κατευθυνόμενα υπανθρωπάκια … δεν έχουν θέση στην κοινωνία του αύριο!

Στην άλλη Κοινωνία Ανθρώπων και Λαών… που νομοτελειακά σύντομα θα οργανωθεί και θ’ ανθίσει!!!

Και τότε θα νιώσεις Αδερφέ μου το άρωμα της Πασχαλιάς, τ’ αγιοκλήματος, του βασιλικού, του δυόσμου… της ψυχής σου και της ψυχής μας τ’ άρωμα!!!

Σήκω ΛΑΕ μου Σήκω ολόρθος … δείξε τη θωριά σου!

ΟΧΙ.... ορέ…αμέτρητα ΟΧΙ… δε σου πρέπει τέτοια αντιμετώπιση (τύχη, μοίρα δε θα γράψω γιατί εμείς μοιρολάτρες δεν είμαστε)!!!

Σε πέταξαν και σε πετάνε μεθοδευμένα ΛΑΕ μου έξω απ’ την παραγωγή, έξω απ’ τη δημιουργία, έξω τον τόπο σου, έξω απ’ τα περιθώρια της επιβίωσης σου, της ύπαρξής σου πλέον…ναι μας υφαρπάζουν σήμερα προκλητικά κι ανάλγητα τη ζωή μας!!!

Σήκω έρμε Νεοραγιά… μη σκύβεις το κεφάλι!

Τι φοβάσαι ορέ μη χάσεις … τα πεζούλια σου; «Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»

 (όπως έλεγε κι ο Άρης Βελουχιώτης στις 22 Οχτώβρη του 1944 Άρης Βελουχιώτης - Ο ιστορικός λόγος του στη Λαμία)

Να ’ξερες πόσα σου πρέπουν…

Συνταξιούχοι, Φοιτητές… Εργάτες, Αγρότες, Αντάρτες, Λαός μαζί ενωμένοι βαδίζουμε εμπρός!

Δημήτρης Ντόκας