«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Ο άνθρωπος με τον άνθρωπο, ο λύκος με το λύκο!!!


«Μας βάλανε και πολεμήσαμε…. βγάλαμε τα μάτια μας …
Εσύ από δω … εγώ απ’ την άλλη μεριά!!
Χάσαμε κι οι δυο»!!!

Έτσι νιώθω…

Εγώ είμαι  ΕΛΑΣίτης Αντάρτης του ’42… «άντε του σαράντα δυο-τρία»!
Η και ΔΣΕίτης του 1947-48!!!
Ίδια πάλη .. ίδιος αγώνας … για Λευτεριά και Λαοκρατία! «ίδια γεύση» που έλεγε κι ο μακαρίτης ο πατέρας μου ο Γιάννης ο Ντόκας!
Και το βάναυσο αυτό καπιταλιστικό σύστημα, μας πολεμάει άναντρα ακόμα μέχρι και σήμερα!

Εμένα με πολεμά… και προσπαθεί να με εξοστρακίσει, να με εξοβελίσει …να μ’ αφανίσει… ακόμα και μέχρι σήμερα!!!
Ε… δε θα τους περάσει!!!
«Διέσχισα τον Ρουβίκωνα»!
Ακόμα κρατάω… κι όσο βαρά η φλέβα μου… θα κρατάω γερά!!

Και το βάναυσο αυτό καπιταλιστικό σύστημα, μας πολεμάει άναντρα ακόμα μέχρι και σήμερα!

Αυτό το… καπιταλιστικό σύστημα… που μου έριξε στα πόδια μου «φλουριά»«θέσεις κι αξιώματα»!
(Αν προκληθώ θ’ αποκαλύψω ονόματα, γεγονότα …και μάρτυρες)!!!
Κι η απάντησή μου ήταν …
Αν Εσύ «Παίζεις» με την δήθεν σεμνότυφή σου αισθητική, μη συνεχίζεις να με διαβάσεις παρακάτω…


 Κι η απάντησή μου ήταν …ωμή και χυδαία: «Βάλτε τα στον κώλο σας»
Αυτό το… καπιταλιστικό σύστημα… που του έδειξα και του ματαδείχνω τ’ αρχίδια μου!

Γιατί ένα να ξέρετε…
ο Ανθρωπιστής, ο Κομμουνιστής, ο Ακατάβλητος …. Είναι αυτός… που Είναι… Ζει, Εφαρμόζει και Μεταλαμπαδεύει αυτά που Πιστεύει!

Και που δεν είναι τίποτα άλλο από τις Ανθρωπιστικές Αξίες του… που Πρεσβεύει!!!

«Ο άνθρωπος με τον άνθρωπο, ο λύκος με το λύκο»!!! 
(Ταξίδι στα Κύθηρα)!!!

 ΥΓ: Αυτό το κείμενο τ’ αφιερώνω στον Συμμαθητή μου, στον Σύντροφό μου, στον Αληθινό Παιδικό Φίλο μου, στον Κώστα τον Κουτσιάφτη…   που μετά από χρόνια που είχαμε να συναντηθούμε, μ’ απάντησε χτες, μ’ αγκάλιασε  .. βουρκωμένος, συγκινημένος,  κλαμένος….  Τα είπαμε… με δυο λέξεις και μύρια βλέμματα!! !
Και μ’ αποχαιρέτησε με… Σπαραχτικούς Λυγμούς!!!

Τιμή και Περηφάνια μου!!

Θυμήσου Κώστα…«Τίποτα δεν πάει χαμένο» !!!

Όσο ζω και ανασαίνω… θα σου αγγίζω… τη στιγμή!

Αυτό το τραγουδάγαμε αγκαλισμένα παιδόπουλα παλιά… Εσύ, εγώ κι ο Μήτσος ο Καρύπης!
Φίλε μου… Αετόπουλο Κώστα… Εγώ κι εσύ το ξέρω πολύ καλά … Ήμασταν κι είμαστε…«Ο Άνθρωπος για τον Άνθρωπο…»

Φίλε μου… Αετόπουλο Κώστα …κράτα Γερά!!!

Ο φίλος σου … ο Μήτσος ο Ντόκας… Αντέχει… φτεροκοπάει ακόμα….