Ψάχνετε μέσα από Ιστορικές καταγραφές, από αφηγήσεις, από εμπειρίες σας (οι μεγαλύτεροι) να μας πείτε ….
Τι έγινε κάθε φορά που επισκέπτονταν Αμερικάνος πρόεδρος την Πατρίδας μας!
Μια τρύπα στο νερό έγινε … ένα «χέσιμο της φοράδας στ’ αλώνι»!!
Γιατί αν ήταν κάτι άλλο … κανένας «πρόεδρος» της Αμερικής … κανένας «Ευρωπαίος σύμμαχός μας» τον Τόπο μας δεν θα επισκέπτονταν έτσι!!!
Μη με ρωτήσεις… «Και τι είναι ο Τόπος μας;»
Αυτός που υπάρχει ακόμα …
ένεκα της υπερφυσικής κι αγονάτιστης Θυσίας Αγωνιστών κι Ηρώων ενάντια στην όποια ξενική επιβολή!!!
Ναι ρε νεοραγιά ξύπνα … «Τι είσαι εσύ;»!
Είσαι απόγονος των Εφιαλτών, των Νενέκων, των Δοσίλογων της κατοχής, των μέχρι και σήμερα οσφυοκαμπτών και υπηρετών της καθεστηκυίας τάξης;
Η είσαι απόγονος του Λεωνίδα, του Κολοκοτρώνη, του Βελουχιώτη… η των μέχρι και τώρα Αληθινών Λαϊκών Αγωνιστών … που εναντιώνονται στην προκλητική, αναίσχυντη κι ανάλγητη τακτική… στη μεθοδευμένη επίθεση του βάρβαρου και σάπιου καπιταλιστικού συστήματος εναντίον σου;
Ναι ρε νεοραγιά ξύπνα … «Τι είσαι εσύ;»!
Εγώ ξέρω έτσι την Ιστορία… εσείς την ξέρετε αλλιώς!
Και δεν έχει σημασία τι ξέρω και τι ξέρουμε… σημασία έχει τι ζούμε και τι αν προκάμουμε, αν δεν μας αφήσουν…που δε θα μπορέσουν κι αν δεν αντιδράσουμε, ταξικά κι οργανωμένα… αύριο τι θα ζήσουμε!
Όσοι ζήσουμε…
Κι όσοι δε ζήσουμε… θα φύγουμε Περήφανοι, Λεύτεροι κι Ολόρθοι!!!
Γιατί Παλέψαμε, Παλεύουμε και θα Παλεύουμε κι όσο βαράει η φλέβα μας, θα Παλεύουμε … για τη Λευτεριά και τη Λαοκρατία!
Ότι είχαμε ν’ αφήσουμε… τ’ αφήσαμε!
Κι ότι έχουμε μέσα στην ψυχή μας… για όλο το Λαό μας είναι!!!
«Οι ζευγάδες φεύγουν … η σπορά μένει» που έλεγε κι ο Χαρίλαος απ’ το Παλιοζογλώπι!!!
ΥΓ: Αυτό το κείμενο τ’ αφιερώνω σε δυο δεκάχρονα … η και δωδεκάχρονα παιδάκια που καιρό τώρα μπροστά μου σαν περνούν… στέκονται και με χαιρετάνε με σεβασμό!
Εδώ και καιρό παρατήρησα, προβληματισμένος την συμπεριφορά τους!!
Πρόσφατα τα σταμάτησα και τα ρώτησα;
Πώς σας λένε;
Μου είπανε…
Ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι… αδέρφια είναι!!
Δίστασα … σκάλωσα … πώς να διατυπώσω το ουσιαστικό μου ερώτημα απέναντι σε παιδιά;
Εγώ που έθετα με δυναμική αποφασιστικότητα…Ερωτήματα… απέναντι σε «καταρτισμένους»… «δυναμικούς κι αποφασιστικούς πολιτικούς»!!!
Δέθηκα κόμπο μπροστά σε … δυο παιδάκια!!!!
Τίνος είστε;
«Είμαστε της … τάδε…(συμμαθήτριά μου) και μας είπε η μανούλα μας, σαν περνάμε από δω… και σε βλέπουμε… πάντα να σε χαιρετάμε….»!!!!!
Γι’ αυτό νομίζω πως …αξίζει ακόμα να υπάρχω!
Εγώ ξέρω έτσι την Ιστορία… εσείς την ξέρετε αλλιώς!
Δημήτρης Ντόκας
