«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

ΟΙ ΥΠΗΡΕΤΡΙΕΣ


ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΗ    18-02-2012   ΩΡΕΣ: 6.30-9 & 9-11.30 μ.μ.
ΔΕΥΤΕΡΑ    19-02-2012   ΩΡΕΣ: 6.30-9 & 9-11.30 μ.μ.

ΟΙ ΥΠΗΡΕΤΡΙΕΣ
THE HELP
Κοινωνική

Σκηνοθεσία-σενάριο: Τεντ Τέιλορ.
Ηθοποιοί: Τζέσικα Τσαστέιν, Βαϊόλα Ντέιβις, Οκτάβια Σπένσερ, Μπρις Ντάλας Χάουορντ, Σίσι Σπέισεκ, Σίσελι Τάισον
Διανομή : Feelgood Entertainment
Διάρκεια: 137'
Βασισμένη στο...
ημι-αυτοβιογραφικό μπεστ σέλερ της Κάθριν Στόκετ, η ταινία «Οι υπηρέτριες» («The help») του Τέιτ Τέιλορ τοποθετείται στον αμερικανικό Νότο της δεκαετίας του 1960 και πραγματεύεται την ιστορία μιας επίδοξης λευκής συγγραφέως και δημοσιογράφου (Εμα Στόουν), η οποία αποφασίζει να κάνει το πιο παράτολμο βήμα της καριέρας της παίρνοντας συνεντεύξεις από τις μαύρες υπηρέτριες που εργάζονται σε σπίτια λευκών αστικών οικογενειών.

Στόχος της η συγγραφή ενός βιβλίου με εμπειρίες και συναισθήματα του υπηρετικού προσωπικού σε μια εποχή που οι μαύροι δεν είχαν δικαίωμα άποψης και λόγου.

Οι «Υπηρέτριες» όμως – και εδώ ίσως να οφείλεται η επιτυχία του μυθιστορήματος – δεν βλέπουν μόνον τους μαύρους μέσα από τα μάτια μιας λευκής. Βλέπουν και τους λευκούς μέσα από τα μάτια των μαύρων υπηρετριών.

Η προσπάθεια της δημοσιογράφου προκαλεί αντιδράσεις στην κοινότητά της διότι έτσι δημιουργεί τον κίνδυνο της αποκάλυψης της μικρότητας των λευκών υπό το πρίσμα των μεγαλόψυχων και – κατ' ανάγκη – αφοσιωμένων μαύρων.

Αυτό που πραγματικά φοβούνται οι κύριοι και οι κυρίες των αστικών σπιτιών είναι να μην αποκαλυφθούν τα βρόμικα μυστικά τους, τα οποία γνωρίζουν καλά οι υπηρέτριες.
Συνεπώς, στις «Υπηρέτριες» ο ρατσισμός δεν αντιπροσωπεύεται από ακραίες φιγούρες και συγκεντρώσεις της Κου Κλουξ Κλαν αλλά ενυπάρχει μέσα στην απλή καθημερινότητα και τις οικογένειες της διπλανής πόρτας που τον κληροδοτούν στις επόμενες γενιές.
Οι «Υπηρέτριες», έχουν ήδη αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από σοβαρά έντυπα όπως η «Village Voice» («μια ταινία που αποτυπώνει πώς ο λόγος γίνεται γραφή, πώς η γραφή μετατρέπεται σε ακτιβισμό, πώς ο ακτιβισμός γράφει Ιστορία»), η «Washington Post» («μία από τις αλήθειες που φωτίζονται χάρη στις Υπηρέτριες είναι ότι ο ρατσισμός θα πρέπει να αντιμετωπίζεται λιγότερο ως αιτία διαμαρτυρίας των μαύρων και περισσότερο ως συνέπεια της προνομιακής θέσης και της παθολογίας των λευκών»), η «Figaro» («μια ευαίσθητη διασκευή, χωρίς άσπρο και μαύρο, του best-seller της Κάθριν Στόκετ, που στηρίζεται στη δυναμική παρουσία της ομάδας των πρωταγωνιστριών της») και το «Variety» («μια διαφωτιστική και συγκινητική άσκηση ταύτισης για όσους ποτέ δεν σκέφτηκαν πώς ήταν η ζωή για τους αφροαμερικανούς που βίωναν την ανισότητα έναν ολόκληρο αιώνα μετά την κατάργηση της δουλείας»).