«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα στην προεκλογική συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης

Όλοι τους κρύβονται πίσω από τον ψευδεπίγραφο όρο ότι είμαστε «ευρωπαϊστές», είμαστε κόμματα του «ευρωπαϊκού» προσανατολισμού, κάνοντας λαθροχειρία, καθώς ταυτίζουν την ΕΕ με την Ευρώπη, όπως χρόνια τώρα ταυτίζουν την άμυνα και την ασφάλεια με το ΝΑΤΟ.
Η συνθήκη του Μάαστριχ καταργεί τα εσωτερικά σύνορα ώστε το κεφάλαιο να μπαινοβγαίνει από χώρα σε χώρα, να φέρνει μαζί του την πιο στυγνή εκμετάλλευση, να κλείνει εργοστασιακές μονάδες και να πετάει τους εργάτες και τις εργάτριες στο δρόμο. Να φτιάχνει νέες μονάδες εκεί που το εργατικό δυναμικό είναι ακόμα πιο φθηνό. Εσείς στην περιοχή ολόκληρης της βόρειας Ελλάδας έχετε πικρή πείρα.
Τα μονοπωλιακά συγκροτήματα μπαινοβγαίνουν όποτε και όπου θέλουν, επιβάλλοντας τους όρους τους με τη βοήθεια των κομμάτων εξουσίας.
Η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα, του ΠΑΣΟΚ χθες, χειροκροτούν τη διείσδυση των επιχειρηματικών ομίλων στην παιδεία, την υγεία, παντού. Δεν έχει μείνει χώρος ελεύθερος από τα μονοπώλια. Χειροκροτούν τους επιχειρηματίες που επενδύουν εκτός συνόρων, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τους απολυμένους εργάτες, τις θέσεις εργασίας που χάνονται.
Γι' αυτό έφτιαξαν και φτιάχνουν νέους δρόμους, βελτιώνουν το οδικό δίκτυο, όχι γιατί συγκινήθηκαν από τις ανάγκες του λαού, αλλά για να μειωθούν τα έξοδα των μεγάλων εταιριών. Και γι' αυτό μας έχουν επιβάλλει το χαράτσι των διοδίων.
Το ίδιο ισχύει για τα εμπορεύματα. Με τη συνθήκη του Μάαστριχ μπήκε τέλος στα όποια μέτρα προστασίας της εγχώριας παραγωγής. Ποταμός εισαγωγών μπαίνει στην ελληνική αγορά που τον εκμεταλλεύονται κυρίως πολυκαταστήματα, σούπερ μάρκετ, αλυσίδες καταστημάτων που καθορίζουν πια εκτός των άλλων και τις τιμές, ενώ στα είδη διατροφής έχουμε χάσει το λογαριασμό τι τρώμε.
Η συνθήκη του Μάαστριχ ήταν το ορμητικό ποτάμι που ξέβρασε στις όχθες του την κατάργηση του 8ωρου, την επιβολή ελαστικών μορφών απασχόλησης, άνοιξε το δρόμο στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στην ανατροπή κατακτήσεων που είχαν αποσπάσει οι λαοί της Ευρώπης μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Η συνθήκη του Μάαστριχ είναι που κατάργησε κυριαρχικά δικαιώματα. Η συνθήκη του Μάαστριχ αποτελεί επίσης την αφετηρία για να στηθεί ο ευρωστρατός που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο ευρωπαϊκός πυλώνας του ΝΑΤΟ.
Η ΕΕ με απόφαση που υπέγραψαν όλες οι κυβερνήσεις, στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια της ΝΔ ενέκρινε ο ευρωστρατός να αναπτύσσεται και στο εσωτερικό των κρατών - μελών, στην περίπτωση που γίνονται εργατικές, λαϊκές κινητοποιήσεις, και απειλούνται συμφέροντα των επιχειρηματιών. Εμείς είμαστε βέβαιοι ότι το εργατικό, το αγροτικό, το γενικότερο λαϊκό κίνημα, το κίνημα της νεολαίας, των γυναικών, κάθε δηλαδή ριζοσπαστικό κίνημα και ρεύμα θα καταφέρει να αποτραπεί η εφαρμογή αυτής της στρατιωτικής επέμβασης. Γι' αυτό και χρειάζεται οι συνεπείς ταξικές δυνάμεις, οι άφοβες αντιμονοπωλιακές δυνάμεις να αποκτήσουν μεγαλύτερη δύναμη, πλειοψηφία, ώστε να μπουν στο περιθώριο οι εργατοπατέρες, οι αγροτοπατέρες, οι μεγαλέμποροι και μεγάλοι επιχειρηματίες που καμώνονται ότι εκπροσωπούν τα μικρομάγαζα.
Η συνθήκη του Μάαστριχ και ό,τι ακολούθησε ως θεσμικό παιδί της, είναι η μια από τις δύο χειρότερες συνθήκες του 20ού αιώνα, και σίγουρα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Η άλλη είναι η νέα δομή του ΝΑΤΟ που αποφασίσθηκε λίγο πριν την χαραυγή του 21ου αιώνα, σύμφωνα με την οποία καταργούνται τα εθνικά σύνορα. Το ΝΑΤΟ γίνεται παγκόσμιος χωροφύλακας πέραν των εσωτερικών του εθνικών ορίων. Φθάσαμε στο σημείο ο ίδιος ο ΟΗΕ να έχει την δυνατότητα αντί να στέλνει κυανοκράνους σε ευαίσθητες περιοχές, να χρησιμοποιεί τις δολοφονικές νατοϊκές δυνάμεις. Θέτουμε ενώπιον του ελληνικού λαού για μια ακόμη φορά το ερώτημα: Τι είναι προοδευτικό και τι είναι συντηρητικό σήμερα;
Έχουμε πια συνηθίσει με τους ανιστόρητους χαρακτηρισμούς ότι είμαστε συντηρητικοί, παρωχημένοι, οπισθοδρομικοί και γι αυτό δογματικοί.
Ρωτάμε λοιπόν ευθέως.
Όταν διεκδικούμε με επιχειρήματα, παίρνοντας ως βάση όχι μόνο το δίκιο των εργαζομένων αλλά και την άνοδο της παραγωγικότητας της εργασίας, όλοι οι εργαζόμενοι να δουλεύουν 5 μέρες την βδομάδα, 7 ώρες την μέρα με ανθρώπινο μισθό, αυτό τι είναι, παρωχημένο και οπισθοδρομικό; Κοιτάμε το σήμερα και ρίχνουμε το βλέμμα στο αύριο, όταν θα υπάρχει δυνατότητα για 6ωρη δουλειά και πιο πέρα για 5ωρη.
Όταν διεκδικούμε δωρεάν παροχές στην πρόνοια, στην πρόληψη, στην υγεία, είναι αίτημα που κοιτάζει πίσω ή παίρνει υπόψη το σήμερα και κοιτάει μπροστά;
Όταν ζητάμε τα παιδιά που είναι στα θρανία, οι σπουδαστές των ΑΕΙ και των ΤΕΙ να φοιτούν μόνο και να μην αναγκάζονται να εργάζονται κιόλας, αυτό είναι αίτημα οπισθοδρομικό; Ή, όταν ζητούμε αφού δεν γίνεται αλλιώς να έχουν ειδικό ωράριο εργασίας, και άδειες να διαβάζουν, ώστε να μη είναι αιώνιοι φοιτητές και σπουδαστές, αυτό είναι αίτημα παρωχημένο;
Όταν διεκδικούμε να μη γίνονται εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων σε κανένα οργανισμό, σε καμμία χώρα, σε κανένα ξένο στρατό, αυτό είναι αίτημα δογματικό;
Όταν ζητάμε να μειωθούν οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί που αφορούν νατοϊκές ανάγκες και όχι βέβαια την άμυνα της χώρας, τότε αυτό το αίτημα τι είναι, μη προοδευτικό;
Όταν διαμαρτυρόμαστε που ενώθηκαν τα δύο στρατηγεία του ΝΑΤΟ της Λάρισας και του Εσκί Σεχίρ, που συνεπάγεται ότι θα υπάρξει μέσα στην Ελλάδα τούρκος διοικητής που θα διευθύνει τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, την ίδια ώρα που οι λεγόμενες γκρίζες ζώνες πολλαπλασιάζονται, αυτό τι είναι δογματισμός, συντηρητισμός;
Όταν λέμε ότι η πράσινη οικονομία είναι πάνω και πριν απ' όλα πράσινες μπίζνες, αυτό μήπως τάχα ενοχλεί ως δογματική αντίληψη το λαό;
Βεβαίως όχι. Η θέση μας όμως ενοχλεί τους πρεσβευτές της πράσινης οικονομίας.
Όταν ζητάμε τα όρια συνταξιοδότησης αντί να πάνε στα 67 και τα 71 και για τα δύο φύλα, να πέσουν στα 60 και 55 αντίστοιχα για τις γυναίκες, αυτό είναι έξω από τις δυνατότητες του 21ου αιώνα;
Όταν ζητάμε κράτος και καπιταλιστική εργοδοσία να πληρώσουν τα σπασμένα των ελλειμμάτων που οι ίδιοι δημιούργησαν, γιατί αυτή η θέση θεωρείται δογματική;
Βεβαίως είναι θέση που την ασπάζονται όλοι οι εργαζόμενοι, εννοείται και οι μη κομμουνιστές, οπαδοί των άλλων κομμάτων.
Είναι απολύτως φυσιολογικό να προκαλεί ανατριχίλα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να ενοχλεί τα άλλα κόμματα που πατάνε σε δύο βάρκες.
Εμείς τι πρέπει να κάνουμε;
Να γυρίσουμε πίσω, στην 10ετία του 50 και του 60 ή στην 10ετία του 70 και του 80 ; Να υιοθετήσουμε αιτήματα πισωδρόμησης, να πάμε ακόμα πιο πίσω πριν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για να θεωρηθούμε μοντέρνοι και εκσυγχρονιστές;
Εμείς τι πρέπει να κάνουμε για να θεωρηθούμε μοντέρνοι και σύγχρονοι.
Να καλλιεργούμε την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, να λέμε στο λαό ότι πρέπει να δέχεται με ευχαρίστηση τη μερική απασχόληση, την κατάργηση του 8ωρου, τα Stage; Να του λέμε ότι ζει γιατί η ΕΕ του στέλνει κοινοτικά πακέτα και να του κρύβουμε ότι αυτά τα παίρνουν οι επιχειρηματίες για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους, ότι τα ξεκοκκαλίζουν τα τρωκτικά που αποτελούν τους ιμάντες προπαγάνδας των συμφερόντων του κεφαλαίου;
Δεν πρόκειται να πάψουμε να αντιστεκόμαστε, να διαφωτίζουμε και να προειδοποιούμε το λαό, να προσπαθούμε να του δείξουμε ότι μπορεί να νικήσει.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, εργαζόμενοι
Τα είδατε και με τα μάτια σας, τα ακούσατε και με τα ίδια τα αυτιά σας.
Δύο φορές σε προεκλογική περίοδο παίζεται το ίδιο έργο: εξαπολύεται από τα ίδια κόμματα και τους ίδιους ανθρώπους, αλλά και από ανερχόμενους υπηρέτες του συστήματος συκοφαντική επίθεση κατά του ΚΚΕ, με διπλό σκοπό. Ο ένας είναι πρόσκαιρος ψηφοθηρικός. Απόδειξη πώς μόλις τελειώνουν οι εκλογές ξεχνούν τις κατηγορίες, αλλά να ξέρετε ότι εμείς δεν ξεχνάμε, και ο λαός δεν ξεχνά.
Ο δεύτερος λόγος είναι πάγιος, μόνιμος, σε συνθήκες που το κίνημα δίνει δείγματα ότι προετοιμάζεται για αναγέννηση, για εκτίναξη προς τα εμπρός, έρχεται η λάσπη, το ψέμμα, γίνεται το άσπρο μαύρο με προφανή σκοπό να διαρρήξουν τους στενούς και ακατάλυτους δεσμούς μας με εργάτες και υπάλληλους, με ανθρώπους που υποφέρουν ώστε να ανακόψουν το κίνημα, να το βαλτώσουν, για να το βάλουν στο χέρι.
Η ιστορία είναι πολύ παλιά, η συκοφαντία άρχισε από τις πρώτες μέρες της ίδρυσης του Κόμματος, και δεν πρόκειται να σταματήσει.
Εμείς λογοδοτούμε στο λαό, αυτός μπορεί και κριτική να μας κάνει, και σκληρά ερωτήματα να μας βάλει. Δεν λογοδοτούμε στις ηγεσίες κομμάτων μεγάλων και μικρών που έχουν ευθύνη για τον κατήφορο του βιοτικού επιπέδου και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Δεν λογοδοτούμε σε εκείνους που πέρασαν στο κράτος επιχειρήσεις που τις είχαν χρεοκοπήσει οι ιδιοκτήτες τους, τους ακριβοπλήρωσαν και μετέφεραν τα βάρη στο λαό.
Δεν λογοδοτούμε σε εκείνους που ξαναπούλησαν τις κρατικές επιχειρήσεις σε έλληνες και ξένους καπιταλιστές, ώστε να αυξηθεί η κερδοφορία τους.
Δεν λογοδοτούμε σε κόμματα που λογοδοτούν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, στις ΗΠΑ.
Δεν λογοδοτούμε όμως και στους βαστάζους τους. Δεν λογοδοτούμε σε εκείνους που λογοδοτούν στο Λονδίνο και στην Ουάσιγκτον. Δεν λογοδοτούμε σε αχυράνθρωπους.
Επί πλέον σας δηλώνουμε ότι δεν σας φοβόμαστε. Η ιστορία του Κόμματός μας έχει αποδείξει ότι από την στιγμή που δεν ανταλλάσεις την ζωή σου με την υποχώρηση, τίποτε άλλο δεν μπορεί να μας φοβίσει.
Είμαστε περήφανοι για την ιστορία του κόμματος μας, για το παρόν, για την ιστορία που θα γραφεί και με τον ανεβασμένο ρόλο των κομμουνιστών και κομμουνιστριών, των Κνιτών και Κνιτισσών αύριο.
Αυτή η ιστορία είναι γραμμένη όχι μόνο με κόπους, αίμα και θυσίες, αλλά και με σημαντικά πολιτικά συμπεράσματα και προβλέψεις, με ιδέες και ιδανικά, με αιτήματα και στόχους πάλης που συνεχώς εκσυγχρονίζουμε, γιατί οι ανθρώπινες ανάγκες αυξάνονται αλματωδώς και εμείς δεν μπορεί να μένουμε πίσω.
Αυτήν την ιστορία θέλουμε να την κάνουμε γνωστή ευρύτερα, να δώσουμε τη δυνατότητα στους νέους ανθρώπους, στους επιστήμονες και ερευνητές ανεξάρτητα από πολιτική ένταξη και επιστημονική μεθοδολογία να την μελετήσουν, να μάθουν την αλήθεια και από τα δικά μας αδιάψευστα ντοκουμέντα.
Με την ευκαιρία ενημερώνουμε εδώ μπροστά σας, ότι το πρωτότυπο κτίριο που θα στεγάσει και θα διαφυλάξει και για το μέλλον σώο το ιστορικό μας αρχείο θα ξεκινήσει σε λίγο καιρό.
Χτυπά ανοικτές πόρτες το γνωστό και μη εξαιρετέο παπαγαλάκι που ανακάλυψε ότι το ΚΚΕ ζητά χρήματα, ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες του νέου κτιρίου.
Στείλαμε ενυπόγραφες επιστολές σε όλους εκείνους, άτομα και κυρίως ιδρύματα, κρατικούς φορείς, τοπική αυτοδιοίκηση, διάφορα θεσμικά όργανα, επιστημονικά ινστιτούτα με πλήρη ενημέρωση τι θα κτίσουμε, πόσο θα κοστίσει ακόμα και μακέτες. Ζητήσαμε στήριξη από όλους εκείνους που μας στήριξαν στην μεγάλη καταστροφή για την πλημμύρα. Ζητήσαμε στήριξη όχι για το Κόμμα αλλά για το ανοικτό στο λαό ιστορικό αρχείο, που αποτελεί μέρος της γενικότερης ιστορίας του τόπου.
Τίποτε το κρυφό.
Κύριοι για άλλη μια φορά σας λέμε δεν σας φοβόμαστε, εσείς να φοβηθείτε το λαό όταν σας πάρει χαμπάρι.

ΑΠΟ ΤΟ Κ.Κ. ΕΛΛΑΔΑΣ