«Τι να πω και τι να γράψω;
Όλα τα ’χω βαρεθεί…»
Από ένα δίστιχο… του Δημήτρη Ντόκα
Για να μη γράψω απόψε πολλά … δε θα γράψω τίποτα!!
Αφιερώνω … απλά το παραπάνω τραγούδι… και τους παρακάτω στίχους μου…
που ξέρει ότι είναι γραμμένοι γι’ αυτήν …στην Ομορφιά μου.
Ξέρει αυτή!!!
Αλαβάστρινη καρδιά
***
Μ’ αλάβαστρο μου είπανε πως έχεις
Στα στήθια σου τεράστια καρδιά
Γι’ αυτό ψυχή ατσάλινη αντέχεις
Του κόσμου την ανάλγητη φωτιά.
Αλαβάστρινη καρδιά
Αχ καρδούλα μου
Δεν σ’ αφήνω τώρα πια
Ομορφούλα μου.
Το πείσμα σου αστράφτει στα σκοτάδια
Περσίδες που σκορπά ο ουρανός
Κι εγώ περιπλανιέμαι τόσα βράδια
Ο δρόμος μου μακρύς και σκοτεινός.
Δημήτρης Ντόκας 14-6-2015
Σαν σήμερα...στις 21 Σεπτέμβρη του 2015 στις 8 το βράδυ... έκαψα την καρδιά μου!
Από κει και πέρα πορεύομαι... μόνο με την ψυχή μου!!
Κι είναι βαρύ, σκληρό πολύ σκληρό... πιστέψτε με... να σκίζω τα ρουμάνια του μέλλοντος... Ολομόναχος κι Ολόρθος!!!
Τρίτη φορά ... δε θα ξαναϋπογράψω... όπως για τρίτη φορά την ίδια νύχτα... δεν χόρεψα ποτέ τον ίδιο Ζεϊμπέκικο!!!!
