Όταν γράφει ο Ντόκας …ο Μήτσος του Γιάννη Ντόκας η τον αμφισβητείς
«φάτσα μπάλα»… η βγάνεις τον σκασμό!
«φάτσα μπάλα»… η βγάνεις τον σκασμό!
Πέρασα τις δικές μου «συμπληγάδες» για να αποχτήσω τούτο το Θράσος,
το μέγιστο κι ανυπέρβλητο Θράσος… όπως νιώθω να εκφράζομαι!
Σε κάποιους ίσως αυτή η μορφή, αυτός ο τρόπος έκφρασής μου
να μην είναι αρεστός, βολικός, ενδεικνυόμενος…αποδεχτός!!!!
Και δεν ξέρω πόσα άλλα σχετικά επίθετα θα επιστρατεύσουν, όχι
σιμά μου, απέναντί μου, αλλά πέρα από μένα και ποτέ «κατ’ ιδίαν», να πασχίσουν λόγια
κι έργα μου ν’ αναιρέσουν να υποτονίσουν…
να τα ανατρέψουν!!
Κόπος Μάταιος… δεν ανατρέπεται η Νομοτέλεια, η αδιάσειστη Λαϊκή
Φιλοσοφία, η πραγματική κι αληθινή πορεία ζωής κάποιων ανθρώπων στην καθημερινή
των σκεπτόμενων…πεζή συλλογιστική!
Που δεν είναι άλλη από αυτήν τη μόνη και μία: «Της μη εκμετάλλευσης
Ανθρώπου από άνθρωπο»!
Εξάντλησα τη ζωή μου … με άπειρες ώρες, πιστέψτε με, συλλογιστικής
πτήσης, με πολλαπλάσια πειράματα-παραδείγματα για να επιτύχω φρονώ να εκφράζομαι
σαν μικρό παιδί!
Αυτό το «υιοθέτησα από τον μεγάλο ζωγράφο τον Πάμπλο Πικάσο»
Που είπε: «Ανάλωσα μια
ζωή για να μάθω να ζωγραφίζω σαν μικρό παιδί»!!
Κι επειδή σ’ αυτή τη ζήση τίποτε άλλο δεν μένει αδέρφια μου,
απ’ την «ζωγραφιά»
του μικρού παιδιού…αν δεν μπορείτε τίποτα άλλο να του προσφέρετε…μην του τσαλακώνεται
το έργο του… που τόσα όνειρα φανερώνει!!
Αν μπορείτε, αν έχετε πλέον τη δύναμη… τσαλακώστε τον εαυτό σας!
Τσαλακώστε το παρελθόν σας, τσαλακώστε την υπόληψή μου…μην
τσαλακώνετε όμως των παιδιών τα όνειρα!!!
ΥΓ 1: Αναφέρομαι «συχνά πυκνά» σε μένα, γιατί μόνο τον εαυτό
μου, φρονώ πως έχω τη νομιμοποίηση, των γραφτών νόμων της πολιτείας και των άγραφτων
ηθικών της κοινωνίας, να εκφράζω…να εκπροσωπώ!!!
ΥΓ 2: Σαν Λαϊκός άνθρωπος, μεγαλωμένος ανάμεσα στους καημούς
της βιοπάλης και στην ομορφιά του Έρωτα και του Αγώνα, δεν μπορώ να μη σας αφιερώσω
τα παραπάνω νοσταλγικά κι όμορφα τραγούδια!!!
Καλό ξημέρωμα…
Δημήτρης Ντόκας
