Ποιο πολιτικό σύστημα να ’χουμε σαν πρότυπο;

Λαϊκό Μνημόσυνο
Στη Μνήμη του πατέρα μου
Του Μπάρμπα
Γιάννη Ντόκα

Ερώτημα που μου τέθηκε επανειλλημένως προσωπικά… και προσωπική θα είναι και η απάντησή μου!

Απαντώ:

Αυτό το σύστημα που ο εργαζόμενος πήγαινε… χαμογελαστός στη δουλειά του!!!

Αυτή… με μια φράση, είναι η απάντησή μου.-

Μη με ρωτήσεις ποιο ήταν αυτό το σύστημα και που εφαρμόστηκε; Γιατί θα σε χαρακτηρίσω το λιγότερο πολιτικοϊστορικά ημιμαθή αν όχι…αμαθή!!!

Στη Σοβιετική Ένωση… απ’ το 1917, μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση, μέχρι και το 1953 όταν έφυγε απ’ τη ζωή, συμβολική και καθοριστική ημερομηνία ο αείμνηστος Στάλιν!!!
 Αυτός που έφυγε απ’ τη ζωή με τις τρυπημένες μπότες που φορούσε!
Έσκυψα κι εγώ απόψε κι είδα …πως τα παπούτσια μου… έχουν τρύπες!!
Έστριψα όμως το βλέμμα μέσα μου και διαπίστωσα πως η συνείδησή μου είναι …ανέγγιχτη, άφταρτη και άτρωτη!!!

Εδώ παρένθεση…ένας ανιστόρητος συντοπίτης μας, με χαρακτήρισε, θέλοντας να μου προσάψει μομφή, απόλυτου κομμουνιστή, να με «λοιδορήσει», να με «υποτιμήσει» με τα σταθμά και μέτρα του σύγχρονου καπιταλισμού…Σταλινικό!!!

Ναι είμαι Σταλινικός…

γιατί φρονώ πως φρόντισα να ξέρω τι κληρονόμησε ο Λένιν και ο Στάλιν απ’ το προηγούμενο της τσαροκρατίας καθεστώς και που οδήγησε το Σοβιετικό Λαό!

Είμαι σε θέση να ξέρω, να περιγράψω τον «Σοβιετικό Άνθρωπο» που η ευτυχέστατη της ζωή μου συγκυρία μ’ έφερε να γνωρίσω!!!

Όσον αφορά τις «πολιτικές εκκαθαρίσεις» του Στάλιν απαντώ:

Δεν είναι δυνατόν ο Σοβιετικός Λαός, ο κάθε Λαός ν’ αγωνίζεται για την επικράτηση της δοξασίας: «Της μη εκμετάλλευσης Ανθρώπου από Άνθρωπο» και κάποιοι να αντιστρατεύονται αυτή τη λογική!

Όχι στη Σιβηρία θα βάραγε ο κώλος τους… αλλά κι εκεί που δε φαντάζονταν!

Δεν είναι δυνατόν ν’ αγωνίζονται στη σημερινή Ελλάδα μια θράκα, μια χούφτα Λεβέντισσες και Λεβέντες Κομμουνιστές και να τους γίνονται εμπόδιο κάτι ανιστόρητοι, κάτι τριπλοεξαθλιωμένοι και κάποιοι καθυστερημένοι συμπολίτες μας. Να μας γίνονται φράξιες, κόφτρες σαν αυτές που βάζαμε στο κατεβατό στα καπνοχώραφα, όσοι πρεσβεύουν πως θα σωθούν… πως θα γλιτώσουν σε βάρος μας!!!

Δεν είναι δυνατόν να περιδιαβαίνουν υποψήφιοι, μαζί με τα «τσανάκια τους», τα «προκλητικώς περιφερόμενα» υπανθρωπίδια στην προεκλογική πασαρέλα κι εμείς να σιωπούμε!!!

Όποιος επέλεξε το δρόμο της φοβίας, του συμβιβασμού, της ανώνυμης ή έστω της επώνυμης στήριξης στ’ απάνθρωπο καπιταλιστικό σύστημα «εκών-άκων» έχει τις ευθύνες του!

 Με τη θέλησή του, η χωρίς αυτή. Γνωρίζει δε γνωρίζει… υπολογίζει μόνο τη προσωπική του βλέψη, η και την επιδιώκει, με μάσκες και χωρίς…Είναι βαθιά νυχτωμένος αν νομίζει πως…Μπορεί ν’ αντισταθεί απέναντι μας… Στο τέμπλο των Αθανάτων Ηρώων κι Αγωνιστών του Λαού μας!!!

ΥΓ 1: Σαν τούτη την ώρα που γράφω αυτά τα λόγια…το 2008, ξεψύχησε στα χέρια μου ο πατέρας μου …ο Ανυπόταχτος αιώνιος ΕΠΟΝίτης, ο Γιάννης ο Ντόκας !!!

Που από μικρό παιδί, έτσι με γαλούχησε, μου άφησε ευχή κι ευχή… «Με κάθε κόστος παιδί μου… να λες αδιάσειστες Πανανθρώπινες Αλήθειες»!!!

Είναι βαριά κι ασήκωτη κληρονομιά …

Έτσι μου «βγαίνει» …κι εμένα…μέσα απ’ την ψυχή μου!!!

 Και δεν είναι δυνατόν ποτέ να τον προδώσω!!!

Γι’ αυτό στηρίζω αταλάντευτα και δυναμικά το τιμημένο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας…

ΥΓ 2: Σας ευχαριστώ όλους, για την ανεπιτήδευτη αγκαλιά σας που μου προσφέρετε…η μόνη ανταμοιβή μου…και η διαρκής υπόκλισή σας στη μνήμη του Αείμνηστου Αγονάτιστου Πατέρα μου.. η υπέρτατη ικανοποίησή μου!!!

Μήτσος Ντόκας