Της μοναξιάς μου το κελί 95
***
Της μοναξιάς μου το κελί
Μια κάμαρα θλιμμένη
Στάχτη ζωής κάθε στιγμή
Στο τζάκι ξεχασμένη...
Της μοναξιάς μου το κελί
Κανείς δε θα το μάθει
Πίσω απ’ του κόσμου τη σιωπή
Στης απονιάς τα βάθη
Της μοναξιάς μου το κελί
Πόσα δεν έχει νιώσει
Ένα ποτήρι αδειανό
Ένα χειρόγραφο μισό
Κι ότι μ’ έχει πληγώσει
Αθήνα - Κυψέλη - Σπετσών 78
Απρίλης 1981
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας
Κανείς δε θα το μάθει
Πίσω απ’ του κόσμου τη σιωπή
Στης απονιάς τα βάθη
Της μοναξιάς μου το κελί
Πόσα δεν έχει νιώσει
Ένα ποτήρι αδειανό
Ένα χειρόγραφο μισό
Κι ότι μ’ έχει πληγώσει
Αθήνα - Κυψέλη - Σπετσών 78
Απρίλης 1981
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας
ΥΓ: Αυτούς τους στίχους τους έγραψα τον Απρίλη του 1981... Εδώ έμεινα τότε... στην Κυψέλη!
(Αυτές οι φωτογραφίες είναι από το Γενάρη του 2019 Σπετσών 78 Κυψέλη Αθήνα)!
