«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Πέμπτη 26 Απριλίου 2018

ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Ν. ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ - Αξιολόγηση και μισθός/απολύσεις



***
Με αφορμή την Κοινή Υπουργική Απόφαση που ορίζει τους Δήμους που θα αρχίσει από το 2018-19 να υλοποιείται η Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή
1.      Στις 23 Απριλίου δόθηκε στη δημοσιότητα η απόφαση που ορίζει τους Δήμους που θα αρχίσει από την επόμενη σχολική χρονιά να υλοποιείται η Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή. Μόλις σε 184 από τους 325 Δήμους της χώρας θα υλοποιηθεί η Δίχρονη για τη σχολική χρονιά 2018 - 2019! Οι συγκεκριμένοι Δήμοι καλύπτουν μόλις το 32% του πληθυσμού της χώρας! Η πλειοψηφία των μεγάλων αστικών κέντρων, στα οποία συγκεντρώνεται και το μεγαλύτερο ποσοστό προνηπίων και νηπίων, είναι έξω από τον σχεδιασμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και του Υπ. Παιδείας. Πάνω από το 75% των προνηπίων θα μείνει τελικά εκτός Δήμων που θα υλοποιηθεί η Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή. Χαρακτηριστικά, εκτός της Δίχρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής μένουν οι Δήμοι: Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πειραιά, Πάτρας, Λάρισας κ.α.  Στο νομό Αιτωλοακαρνανίας θα υλοποιηθεί μόνο στους Δήμους Ναυπακτίας και Ακτίου – Βόνιτσας.

2.      Οι περιοχές που θα υλοποιηθεί η Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή είναι κατά βάση αυτές που η ίδια η ζωή έχει «λύσει» το πρόβλημα, δηλαδή υπάρχει σταδιακά μειούμενος αριθμός μαθητών. Ακόμα όμως και σε αυτές τις περιοχές η Δίχρονη υπάρχει η κίνδυνος, με βάση τις δηλώσεις του Υπ. Παιδείας, να μην υλοποιείται αποκλειστικά και μόνο στο δημόσιο Νηπιαγωγείο, αλλά να δίνεται η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε Νηπιαγωγείο και Παιδικό Σταθμό.
3.      Στις περιοχές που δεν υλοποιείται από την επόμενη σχολική χρονιά η Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή είναι φανερό πως την αποκλειστική ευθύνη έχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Διαμορφώνεται μία ακόμα εκπαιδευτική ανισότητα σε βάρος των παιδιών των λαϊκών – κύρια εργατικών – οικογενειών, που κατοικούν στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Η ψήφιση του άρθρου 33 του ν. 4521/2018, που θεσμοθέτησε την έναρξη αυτής της διαδικασίας, ήταν εξ αρχής δεδομένο πως θα απέκλειε πολύ μεγάλες περιοχές, αφού η κυβέρνηση δεν προέβλεψε ούτε ένα ευρώ για κτηριακές υποδομές, χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών, μεταφορά μαθητών, ενώ ο ίδιος ο Υπ. Παιδείας χαρακτήρισε το αίτημα για μονιμοποίηση των συμβασιούχων εκπαιδευτικών, άρα και Νηπιαγωγών, ως μη ρεαλιστικό!
4.      Αποδείχτηκε η ορθότητα της κριτικής μας, ως Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών (ΑΣΕ), από την πρώτη στιγμή της ψήφισης του άρθρου 33, όπου υποστηρίξαμε με θάρρος, δυστυχώς η μόνη δύναμη στο Δ.Σ. της ΔΟΕ, ότι αυτό είναι κολοβό και δεν ικανοποιεί τα αιτήματα του συνδικαλιστικού κινήματος. Επιβεβαιώθηκε η θέση μας για τον ρόλο και την αποστολή των λεγόμενων τριμερών «γνωμοδοτικών» επιτροπών, που φτιάχτηκαν με τροπολογία της τελευταίας στιγμής από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα από τις συγκεκριμένες επιτροπές,  η κυβέρνηση αναζήτησε το κατάλληλο άλλοθι: α) για να βγάλει από πάνω της την ευθύνη της μη εφαρμογής της Δίχρονης, με τη λογική ότι «εγώ θέλω αλλά η επιτροπή δε γνωμοδοτεί θετικά», β) για να αποσπάσει τη συναίνεση, ειδικά των εκπαιδευτικών Συλλόγων, στην υλοποίηση αντιεκπαιδευτικών μέτρων, π.χ. εφαρμογή του Π.Δ. 79, να μπουν φαρδιά πλατιά οι υπογραφές των Προέδρων σε γνωμοδοτήσεις που μιλούν για 25άρια τμήματα, μετακινήσεις νηπίων-προνηπίων μακριά από τον τόπο κατοικίας τους κ.ά.
5.      Είναι τεράστια η ευθύνη της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΔΟΕ (ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΕΡΑ/ΑΕΕΚΕ) αλλά και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, που, αβαντάροντας την κυβέρνηση στις μεθοδεύσεις της, χαιρέτισαν την ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου, έκρυψαν την αλήθεια από τους συναδέλφους, τους γονιούς και τον λαό, δεν οργάνωσαν κανένα διεκδικητικό αγώνα, έστω και στη βάση του πλαισίου που από κοινού έχουν ψηφίσει. Ειδικά η ΔΑΚΕ, που ηγείται της ΔΟΕ, αποδεικνύεται γνήσιος εκφραστής του κυβερνητικού – συναινετικού συνδικαλισμού, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα κυβερνά. Είναι αλήθεια ότι με τη στάση της διευκόλυνε στο μέγιστο βαθμό την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και το Υπουργείο Παιδείας!
6.      Με βάση τις εξελίξεις που υπάρχουν, χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας και το κοινό μέτωπο εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών για το δικαίωμα στη μόρφωση, για τη θεσμοθέτηση της Δίχρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής για όλα τα παιδιά, δημόσια και δωρεάν. Να δυναμώσει ο αγώνας για μόνιμους διορισμούς όλου του απαραίτητου προσωπικού και μονιμοποίηση των συμβασιούχων, για 15 παιδιά το ανώτερο σε κάθε τμήμα, ώστε να μπορεί η/ο Νηπιαγωγός να επιτελέσει ουσιαστικά το παιδαγωγικό του έργο, για σύγχρονες ασφαλείς και λειτουργικές αίθουσες διδασκαλίες και βοηθητικούς χώρους, για δωρεάν σίτιση και ολοήμερο για όλα τα παιδιά. Όλα αυτά αποτελούν άμεσες ανάγκες, που υπάρχει η δυνατότητα να ικανοποιηθούν σήμερα και δεν είναι «λεόντειες» προϋποθέσεις, όπως τις χαρακτήρισαν εκπρόσωποι άλλων δυνάμεων αλλά και η Κυβέρνηση!
7.      Η στάση κάθε δύναμης στο ζήτημα της Προσχολικής Αγωγής χρειάζεται να αποτελέσει κριτήριο για όλους τους συναδέλφους. Δε χρειαζόμαστε συνδικαλιστές και σωματεία που θα λιβανίζουν την εκάστοτε εξουσία και θα ταυτίζονται με τη διοίκηση. Κίνημα σύγκρουσης, διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών μας, χειραφετημένο από το κράτος και την εργοδοσία, αυτό είναι που χρειαζόμαστε!