Σε τούτη την βασανισμένη μας ζωή … κάποιοι από ΜΑΣ … δώσαμε αποδεδειγμένα …και ποτέ δεν πήραμε!
Δε ζητάμε…. «τα ρέστα»… από κανέναν και για οτιδήποτε!!
Τι κι αν δέσαμε ενσυνείδητα κόμπο…. «το είναι μας»!!!
Τραβάμε ασάλευτοι μπροστά… για τον Περήφανο Λαό μας, για την Πατρίδα μας… και για τη Λευτεριά!!!
Για την Πατρίδα μας… και τη Λαοκρατία!!!
Με φορτώσατε κι απόψε με βαριές ευθύνες…
Οι «Δικοί μου …οι καθημερινοί που με ξέρετε και μ’ εμπιστεύεστε»!!!
Με φορτώσανε με βαριές ευθύνες ακόμα … δυο μουσικοσυνθέτες … μεταξύ των όσων κοινώνησαν βαθιά τους στίχους μου….
δυο για μένα… ο Μιχάλης Τ. και ο Αντρέας Κ. για τα ποιητικά μου λόγια!
Ο μεν πρώτος μου είπε … «Διαβάζω στίχους σου κι είναι σαν να διαβάζω … Κωστή Παλαμά»!
Η απάντησή μου:
Ο Κωστής Παλαμάς…. ήταν αυτός που ήταν!
Ήταν ένας κι ΕΝΑΣ θα μείνει!
Μιχάλη … υποκλίνομαι μπροστά στο νοητικό και ψυχικό εύρος του Εθνικού μας Ποιητή…
Δεν είμαι ο Παλαμάς …
Ο δε …δεύτερος ο Αντρέας Κ. με κατέταξε … «σαν έναν απ’ τους 4-5 μεγαλύτερους στιχουργούς της σύγχρονης Ελλάδας»!
Μαέστρο Αντρέα… σ’ αγκάλισα ξανά πριν από λίγα βράδια… ο συμβολισμός του εναγκαλισμού μου υποθέτω πως συμπεραίνεις πως λέει πολλά… η απ’ τα πολλά…τα λίγα!!!
Είμαι ευτυχής για όσους και για τώρα … ενστερνίστηκαν τα λόγια μου !!!
Δεν μου μένει πια τίποτα πλέον να γράφω… απ’ το έτσι να γράφω… «κι έχω τόσο ανήφορο να βγάλω»!!!!
ΥΓ: Σας ευγνωμονώ όλους για την απερίγραπτη συγκίνηση που μου προσφέρετε .. κι ειδικότερα… τον Χριστόφορο και την Αγγελική … που πριν από λίγο με καληνύχτισαν!!!
ΥΓ: Φίλοι μου και συνεργάτες μου…Μιχάλη Τερζή και Μιχάλη Βιολάρη…θα τα πούμε σύντομα… κι ακούστε με:
«Το σπίτι που γεννήθηκα δε θα πατήσουν … ξένοι»!!!
Δημήτρης Ντόκας
