Γιάννη να με συγχωρείς… γιατί δε σηκώνω τηλέφωνα… από μιαν ώρα πριν
από τότε που θέλω…. Κι από μιαν ώρα… και μετά… από τότε που δεν θέλω να μπορώ!
Δε σηκώνω ακουστικά!!!
Θα σε πάρω σήμερα …αύριο…μεθαύριο…δεν ξέρω πότε… να σου πω …
πως το τηλέφωνο μου από μια στιγμή και μετά…το αγνοώ…έπρεπε να το ξέρεις!
Παρ’ όλα αυτά… «το άκουσα» …. γιατί «χρέωσα» μ’ αυτό… και με
προειδοποίησε έγκαιρα.. . η μανούλα μου!!
Κράτα μάνα και θα γίνει…. Το μεγάλο πήδημα!!!
Γιατί εγώ και οι δικοί μου ακούγαμε τα τραγούδια μας στη
διαπασών….
Σιγά μην μ’ ένοιαζε του τηλέφωνό σου…. τα κουδουνίσματα… ν’ ακούσω!
Απόψε για μιαν ακόμα φορά…. Έρχονται και μ’ αγκαλιάζουν ένοχα...
Τιμή μου… αυτοί που μέχρι χτες την ουμανιστική στάση ζωής μου Ειρωνεύονταν… Ναι
με λοιδορούσαν!
Το τι μου λέγανε τότε και το τι σήμερα κάποιοι … απερίσκεπτοι
και στενόμυαλοι… μου λένε;
Αυτό είναι άλλου τρελού παπά τροπάριο…
Κράτα μάνα και θα γίνει…. Το μεγάλο πήδημα!!!
Τράβα ρε Γιάννη… Γερά… Μπροστά στα ρουμάνια του μέλλοντος!!!
Εμείς ξέρουμε πως θ’ αντέξουμε όπως αντέχουμε …και πολύ περσότερο
που έγραφε κι ο Τεράστιος Ποιητής μας – Ο Δάσκαλός μας ο Γιάννης ο Ρίτσος!!!
Αθάνατη … Μονεμβάσια… του Γιάννη Ρίτσου και του Νικηφόρου Βρεττάκου!!!
ΥΓ: Αυτό το κείμενο τ’ αφιερώνω στις 7… ναι εφτά μούσες μου, στην όμορφη γυναικοπαρέα… που με
περίμενε κάποτε σε ταβέρνα … στο λόφο του Στρέφη!!!
Εκεί που συναντηθήκαμε … και που οι δυο- τρεις ομορφιές ήταν
απ’ την Μονεμβάσια!!!
Το τι τότε έγινε … μου είναι δύσκολο να σας περιγράψω…
Μετά απ’ την πανέμορφη κι αληθινή… συζήτησή μας!!
Ένα μόνο θα σας πω: «Η αγκαλιά τους … με συγκλονίζει μέχρι σήμερα»!!!
prototypia: ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΠΑΠΑΣΤΑΜΑΤΙΟΥ - Τι να θυμηθώ τι να ...
prototypia: Πυθαγόρας Παπασταματίου... δεν ξεχνιέσαι !!!
Δημήτρης Ντόκας
