Σαν τον Άρη Βελουχιώτη!
***
Σαν τον Χαρίλαο Φλωράκη!
Σαν τον Καπετάν Επαμεινώνδα!
 |
|
Μνημείο της Μάχης της Γουρίτσας!
Τι συμβολική φωτογραφία!!
Με τις συμφοιτήτριές μου απ’ τη σχολή δημοσιογραφίας!!!
Δεξιά μου η Γιάννα Μάντακα (Απόγονη του Μ. Μάντακα)
Αριστερά μου η Ζακλίν Γερμιγιά (Απόγονη… του Ολοκαυτώματος)
Δεξιότερά μου η Νίκη Μαϊκαντή
Κι αριστερότερά μου …Η Χρύσα η Ρήγα.
|
Σαν τον Καπετάν Διαμαντή!
Σαν τον καπετάν Δεντρή!
Σαν τον καπετάν Όλμο!
Σαν τον ΕΛΑΣίτη Αποστόλη Αρβανίτη… απ’ το Καινούργιο Τριχωνίδας!
Σαν τον αείμνηστο Σπύρο Λαμπροκωστόπουλο (η Μαλάκια)…(Μαλάκια τον λέγανε οι συντοπίτες μας μ’ αγάπη και θαυμασμό επειδή...
ήταν καλαίσθητος και μερακλής και φρόντιζε μ’ επιμέλεια την κόμη του)… απ’ το Καινούργιο Τριχωνίδας!
Που ήταν πανύψηλο και πανέμορφο παλικάρι και τον…δολοφόνησαν οι παρακρατικοί μέσα στ’ αστυνομικό τμήμα του Καινούργιου το 1946!!!
Σαν τον Ανυπόταχτο Κομμουνιστή Δάσκαλο τον Κώστα τον Τσόλκα … που τον …ρήμαξαν στο ξύλο…κι αυτόν το 1946… οι μικρόνοιες… συστηματικές ελαχιστότητες … στο Μουσταφούλι!
Σαν όλους τους δικούς μου…και τους δικούς μας… που πέρασαν της ψυχής τους τη Νιάλα… κι αν δεν πέρναγαν Ολόρθοι και περήφανοι του Αγώνα τη Νιάλα…δε θα υπήρχες ΕΣΥ σήμερα να Ελπίζεις στον μελλοντικό μας αγώνα… για μια Κοινωνία Δημοκρατική και Δίκαια!!!
Οι ζευγάδες φεύγουν … η σπορά μένει!!!
Μα πριν οι ζευγάδες φύγουν….
Δικό μου είναι αυτό:
Σε κοιτούν στα μάτια… κι αν καταλάβουν πως μπορείς τα γκέμια του ζευγαριού της Μεγάλης Σποράς … και πως έχεις τα κότσια.... την ψυχή να τα κρατήσεις… τότε σου τα εμπιστεύονται!!!
Στα δικά μου χέρια … από μικρό παιδί… βρέθηκαν βαριά γκέμια της Ουμανιστικής Σποράς!!!
Μέχρι σήμερα αντέχω… πάω ολόρθος… από κοντά στο ζευγάρι!!!
Και νομίζω πως βγάνω αυλακιές… εσείς θα κρίνετε!!!
ΥΓ: Σαν με καλούσε ο αείμνηστος Μιχάλης Γενίτσαρης …κάθε τόσο… κι όταν είχα τη διάθεση να χορέψω … τον Άρη μέσα στο ρεμπετάδικο σε κάθετο δρόμο τότε της Λ. Αλεξάνδρας .. στην Αθήνα…έπεφτε βαριά του σεβασμού σιωπή!
Ακούγονταν ο πιο μεγάλος μου χτύπος απ’ τα πόδια μου στο ξύλινο πάτωμα… η μουσική… και η σπαραχτική φωνή του Γενίτσαρη!
Σαν έπεφτε το φινάλε της μουσικής… συνεχίζονταν η νεκρική του συλλογισμού σιωπή… που την τάραζε η βαριά ρεμπέτικη φωνή του Γενίτσαρη… που με αντάμειβε μετά την υπόκλισή μου στην ορχήστρα:
«Γεια σου ρε … μάγκα»!!!
Δίπλα τότε στον Γενίτσαρη ήταν και η μεγάλη ρεμπέτισσα η Ιωάννα Γεωργακοπούλου!!!
Που μας τραγουδούσε τον «Τρελό Τσιγγάνο»!!!
Σιγά μην ήξερα τότε εγώ τι σημαίνει… Ιωάννα Γεωργακοπούλου!!!
Και ούτε το φανταζόμουνα πως ο τρελός τσιγγάνος ήταν υπαρκτό πρόσωπο…αντάρτης του ΕΛΑΣ !!!
Τώρα που το συλλογιέμαι… με πιάνει ταραχή!
Αυτό το τραγούδι είναι βασισμένο σε μια πραγματική ιστορία…. Με υπαρκτά πρόσωπα… Αυτό θα σας το εξηγήσω μιαν άλλη φορά…
Γι’ αυτό πολύ μ’ αρέσει… και σαν καλώ φίλους μου μουσικούς στον χώρο μου … σαν τον Πάνο τον Αναγνωστόπουλο… να ’σαι πάντα καλά παλικάρι μου…τους το ζητώ και μου το Ερμηνεύουν!!!
Οι ζευγάδες φεύγουν … η σπορά μένει!!!
Μα πριν οι ζευγάδες φύγουν….
Σε κοιτούν στα μάτια… κι αν καταλάβουν πως μπορείς τα γκέμια του ζευγαριού της Μεγάλης Σποράς … και πως έχεις τα κότσια.... την ψυχή να τα κρατήσεις… τότε σου τα εμπιστεύονται!!!
Στα δικά μου χέρια … από μικρό παιδί… βρέθηκαν βαριά γκέμια της Ουμανιστικής Σποράς!!!
Μέχρι σήμερα αντέχω… πάω ολόρθος… από κοντά στο ζευγάρι!!!
Και νομίζω πως βγάνω αυλακιές… εσείς θα κρίνετε!!!
Και είμαι πεπεισμένος πως και τούτα τα σπόρια … βλαστάρια θα πετάξουν… εσείς θα το διαπιστώσετε…
Εμένα δε με νοιάζει… αν είμαι... η αν θα ’μαι ακόμα… «πίσω απ' αυτό το ζευγάρι»….
Γιατί …
Οι ζευγάδες φεύγουν… η σπορά μένει!!!
Δημήτρης Ντόκας
