Ήταν απ’ το Πολύκαστρο!!!
Εγώ που είμαι του Έρωτα της Ομορφιάς… Συνάμα
Φίλε μου Άρη στο ’χω πει
Σου στέλνω κι ένα γράμμα.
Μιαν ομορφιά Αγάπησα
Μαύρο μαλλί ως τη μέση
Ήταν απ’ το Πολύκαστρο
Και μ’ έχει συγχωρέσει!
Να την ’ναι πάρω ήθελε
Να πάμε στην Αθήνα
Πόσο πολύ μ’ αγάπαγε…
Να γίνει…θεατρίνα!
Κι εγώ που τα λογάριαζα
Μ’ άλγεβρας δεδομένα
Της είπα πως δεν έκανε
Ποτέ αυτή για μένα....
Εγώ εικοσάχρονο παιδί
Απ’ τη φωτιά …του κρύου
Κι αυτή δεκαπεντάχρονη
Στην Τρίτη Γυμνασίου.
Σαν έφευγα με το γυλιό
Αντίκρυ στο σκολειό της
Γιατί το ΚΤΕΛ ήτανε κει…
Έβλεπα το χαμό της.
Πήγε την ειδοποίησε
Κάποιος Καλαϊτζίδης
Σκολείο κινητοποίησε
Και πόνεσα μαζί της.
Βαριά η στιγμή του χωρισμού
Θα την θυμάμαι πάντα
Κάγκελα του προαυλισμού
Μας χώρισαν για πάντα…
Για πάντα…για πάντα!
Ίσως να φταίω για όλα εγώ….
τύψεις με βασανίζουν…
αυτές που μ’ ερωτεύτηκαν
Να μη Με Προσεγγίζουν!!!!
Απ’ της καρδιάς μου τ’ Αληθινά βγήκαν απόψε τέτοιοι στίχοι!
Σας αρέσει…δε σας αρέσει …. Έτσι εγώ για τα χτεσινά…και τα τωρινά μου… θα εκφράζομαι!!!!
Γιατί ΕΜΕΙΣ… είμαστε…Του Αγώνα και του Έρωτα!!!
Δημήτρης Ντόκας
