Ο Παττακός στην … Παραβόλα!
Τότε εγώ εκεί εκδήλωσα την
πρώτη αντίθεσή μου στο σύστημα…
Ήταν η πρώτη Αντιστασιακή μου
έκφραση… η πρώτη μου έμπρακτη αντιφασίστική μου ενέργεια!!!
Έμαθα πως απόψε έφυγε απ’ τη
ζωή ο Σ. Παττακός.
Το μυαλό μου εμένα δεν πήγε μόνο
στα φασίστικα … τεκτενόμενα της Αμερικανοκινούμενης δικτατορίας-εφταετίας…
Πήγε στα παιδικά μου βιώματα
και στις βασανιστικές νεανικές μνήμες μου… στα θυμητάρια του Αγώνα Μας. Στις
εξορίες και στις φυλακές, στις απαγορεύσεις κάθε μορφής, στο «Αποφασίζομεν και
διατάσσομεν», στις μυστικές και με κάθε επιφύλαξη ακροάσεις των ραδιοφωνικών
σταθμών του εξωτερικού απ’ τα βραχέα.
Στην απαγόρευση της συνάθροισης των πολιτών, άνω των τριών ατόμων γιατί
θεωρούνταν απ’ το σύστημα … συγκεντρώσεις συνομωσίας εναντίον του, στις νυχτερινές
περιπολίες των ΤΕΑ, στην ελεγχόμενη και περιορισμένη κυκλοφορία των πολιτών…
στο ότι έκλειναν τα μαγαζιά στις 9 το βράδυ… κι έρχονταν ο χωροφύλακας στις 9
και πέντε, στο μαγαζί μας και φώναζε στον πατέρα μου:
«Γιάννη γιατί είσαι ακόμα
ανοιχτός»;
Κι εκείνος του απαντούσε…
Σαρκαστικά κι ειρωνικά…. «Φεύγουνε καπετάνιε … περιμένω να πληρώσουν… και να
φύγουνε»!!!
Τι να πρωτοαραδιάσω;
Που έχω να γράψω τόσα πολλά
…και τι να προκάμω. Αλλά τα προσωπικά μου βιώματα… εμπεριέχονται και συμπεριλαμβάνονται στα
τριπλοεξασφαλισμένα αρχεία μου με τα τόσα πολλά …. Που κάποια στιγμή θα δουν το
φως της δημοσιότητας.
«Μέρος τούτων» απόψε …
εξωτερικεύω…
***
Σας τα παραθέτω:
Μαθητής των πρώτων τάξεων εγώ
τότε του Γυμνασίου της Παραβόλας …
Σαν φέρανε τον Σ. Παττακό να
εγκαινιάσει το αντλιοστάσιο που βρίσκεται μετά την Παραβόλα κοντά στη Λίμνη…και
συμμαθητής με τον Γιώργο Λαμπροκωστόπουλο του Αλέκου, πήγα στο σπίτι του ν’
ακούσουμε τραγούδια απ’ το μαγνητόφωνό του… Κρυφά… του Μίκη Θεοδωράκη, του
Νίκου Ξυλούρη, Αντάρτικα…και τόσα άλλα «δικά
μας»!
Εγώ προϊδεασμένος και
πληροφορημένος για το τι γίνονταν τον προειδοποίησα του είπα:
Το θυμάμαι σαν τώρα…
Γιώργο να μην πάμε απάνω….
Στη δημοσιά … στο δημόσιο δρόμο εννοούσα γιατί θα μας αναγκάσουν οι χωροφύλακες
να πάμε στη φιέστα της χούντας στ’ αντλιοστάσιο της Παραβόλας… και δε γουστάρω!
Κι ήμουνα δωδεκάχρονο παιδί….
«Έλα»… μου λέει ο Γιώργος σαν
βαρεθήκαμε ν’ ακούμε τραγούδια… «πάμε πάνω …μικρά παιδιά είμαστε, δε θα μας
αναγκάσουν να πάμε»!
Εγώ είχα μάθει πως τότε η
δικτατορία κινητοποίησε όλο το μηχανισμό
της ν’ αναγκάζει τους πολίτες να παρευρεθούν στην εκδήλωση-φιέστα των
εγκαινίων…. Έβγαλε τους χωροφύλακες στο δρόμο, επίταξε τ’ αστικά λεωφορεία του
ΚΤΕΛ δωρεάν να μεταφέρουν αναγκαστικά κόσμο στο αντλιοστάσιο.
Γι’ αυτό είπα στο Γιώργο:
Γιώργο να μην πάμε απάνω….
Γιατί θα μας μπάσουν με το
ζόρι μέσα στ’ αστικά να μας πάνε στο χώρο συγκέντρωσης … στον προαύλιο χώρο
μπροστά στ’ αντλιοστάσιο!
Άκουγα τις συζητήσεις αυτές
μέσα στο μαγαζί του πατέρα μου από συνειδητοποιημένους αντικαθεστωτικούς τότε
και ήμουν προϊδεασμένος…
Ανεβήκαμε… εγώ κι ο Γιώργος,
την Αγίου Νικολάου και φτάσαμε σχεδόν στη διασταύρωση με την Κοσμά Αιτωλού στο
Καινούργιο.
Ακούμε μια φωνή: «Έ… εσείς ελάτε
εδώ»…κοιτάμε και βλέπουμε τον χοντρό περιβόητο χωροφύλακα που έφτιαχνε φακέλους
να μας καλεί….
Νευριάζω εγώ και του λέω:
«Γιώργο σου είπα να μην έρθουμε εδώ»!
***
Μας μπάζει ο χωροφύλακας σ’
ένα αστικό και μια και δυο μας αποβιβάζουν δίπλα στο αντλιοστάσιο!
 |
|
Πιο πάνω από δω… αριστερά ήταν η συγκέντρωση!
|
Σαν βρεθήκαμε εκεί κάνουμε
ένα γύρο από περιέργεια …. Το δικό μου μάτι πέφτει πάνω σε μια βάρκα μες στο
κανάλι ανατολικά του αντλιοστασίου έμφορτη με νεολαίους της περιοχής μας που
κρατούσαν ένα άσπρο πανό με σύνθημα υπέρ της χούντας…. Θυμάμαι πρόσωπα κι ονόματα….
 |
|
Μέσα σ’ αυτό το κανάλι ήταν η βάρκα με το φιλοχουντικό πανό!
|
Πολλά πρόσωπα απ’ αυτά
αργότερα… μας βγήκαν αντιστασιακοί!!!
Για να μην πλατειάζω και σας
κουράζω….
Εκεί που μας είχαν
μαντρωμένους μπροστά στο προαύλιο του αντλιοστασίου…. Βλέπουμε κάποια στιγμή να
έρχεται η κουστωδία του Πατακού…
Μπροστά προπομποί κάποιες
μηχανές της τροχαίας πιο πίσω περιπολικά και μαύρες λιμουζίνες!
Σταματούν στη μέση του κενού
προαύλιου…
Κι άρχισαν να … κατεβαίνουν
οι «επίσημοι»!
Εκεί δεν άντεξα άλλο…
Τότε εγώ εκεί εκδήλωσα την
πρώτη αντίθεσή μου στο σύστημα…
Ήταν η πρώτη Αντιστασιακή μου
έκφραση… η πρώτη μου έμπρακτη αντιφασίστική μου ενέργεια!!!
Ξεκίνησα μόνος μου, ανάμεσα
απ’ το πλήθος, σε αντίθετη πορεία απ’ την κάθοδο της αυτοκινητοπομπής κι
έφευγα! Πέρασα δίπλα απ’ τη λιμουζίνα του Πατακού που εκείνη την ώρα κάποιος συνοδός
του, του άνοιγε την πόρτα και κατέβαινε …. του έριξα μια ματιά κι
απομακρύνθηκα!
Και τότε έφυγα και πάντα
φεύγω και θα φεύγω… συμβολικά και ουσιαστικά μακριά απ’ τις απάνθρωπες εξουσίες
που ταλανίζουν πρώτα εμένα και δεύτερα τον Λαό μου!
Κάποιοι από τότε και μέχρι
και σήμερα … που θυμούνται…σχολίασαν και σχολιάζουν εκείνη μου την αυθόρμητη
ενέργεια όπως το αντιλαμβάνονται!
Οι λίγοι των λίγων με τα
ελάχιστα…καταπιάνονται!
Και ο νοών νοείτω!!!
ΥΓ1: Το πότε «έλαβαν χώρα»
ακριβώς τα παραπάνω… απλό είναι χρονικά
να το εντοπίσετε… τότε που έγιναν τα εγκαίνια του αντλιοστάσιου της
Παραβόλας ... εκεί κοντά στο τέλος της χούντας.
***
ΥΓ2: Αυτό το κείμενο και το τραγούδι
«Δραπετσώνα» τ’ αφιερώνω σ’ έναν Αληθινό Δημοκράτη στον Γιώργο Χ. Σολτάτο που
τότε κι αυτός, παρά τη θέλησή του… ήταν στ’ αντλιοστάσιο…ήταν εκεί!!
Και μετά απ’ την πτώση της χούντας ήταν…Κι εκεί… prototypia: Δραπετσώναααααα!!!
Και που απόψε μου ταρακούνησε τις αναμνήσεις
μου με τη δυνατή φωνή του…
«Μήτσοοοο»!
Τα είπαμε …Μ’ αγκάλιασε… και
μέσα στ’ αναφιλητά του μ’ αποχαιρέτησε συγκινημένος!!!
Βαριά η συγκινησιακή μου φόρτιση… και βαρύτερη
η υπογραφή μου.-
Δημήτρης Ντόκας
