ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Όλοι λίγο –πολύ έχουν τοποθετηθεί πάνω στο θέμα της οικονομικής κρίσης. Οικονομικοί αναλυτές, πολιτικοί, καλλιτέχνες και καθημερινοί άνθρωποι έχουν την άποψη τους, για το τι συμβαίνει, σε ότι αφορά την οικονομική κρίση.
Αναλύονται συνεχώς οικονομικά μεγέθη από οικονομολόγους, τα οποία είναι ακατανόητα για τον μέσο άνθρωπο και προσπαθούν να συγκλείνουν κάπου, προτείνοντας οικονομικά μέτρα, ώστε να βγει η παγκόσμια οικονομία από το τέλμα. Σίγουρα, όλοι οι εργαζόμενοι θέλουν αυτή η οικονομική αστάθεια, να τελειώσει με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος για αυτούς. Από την άλλη, τα ισχυρά και παγκόσμια κεφαλαιοκρατικά «κέντρα», θέλουν εν μέσω της οικονομικής κρίσης, να αποδυναμώσουν έτι περισσότερο την εργατική τάξη με μέτρα: όπως οι μειώσεις μισθών και οι μαζικές απολύσεις κ.α.
Εντύπωση κάνει το γεγονός, ότι όταν βγαίνει κάποιος ισχυρός ευρωπαϊκός ηγέτης ή εκπρόσωπος μιας ισχυρής τράπεζας, ο δείκτης των περισσότερων χρηματιστηρίων ανεβαίνει, έστω και προσωρινά.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι η λεγόμενη οικονομική κρίση δεν είναι τίποτα άλλο, παρά το αποτέλεσμα μακροχρόνιων πολιτικών και οικονομικών συστημάτων που διαιωνίζουν την άνιση κατανομή του πλούτου. Ακόμα και τώρα, μέσα στην παρακμή του παγκοσμίου κοινωνικοπολιτικού συστήματος, γίνονται σχέδια για να υπονομεύουν και να μειώσουν τα εργατικά δικαιώματα.
Εν ολίγης ζητείται ο λαός, να πληρώσει από την «τσέπη» του τα λάθη, που έκαναν κάποιοι που κυβερνούσαν και κυβερνούν την εκάστοτε χώρα, όπως και την Ελλάδα. Πρόκειται για μια απροκάλυπτη κοροϊδία και ειρωνεία προς τον κάθε πολίτη.
Η αντίδραση θα πρέπει να είναι άμεση και καθοριστική, μέσα από διαρκή αγώνα και αντίσταση. Ασκώντας τα νόμιμα εκλογικά μας δικαιώματα, να πούμε ένα μεγάλο όχι, σε αυτούς που εκμεταλλεύτηκαν τον δημόσιο πλούτο για προσωπικό τους όφελος. Να σπάσει ,ένας φαύλος κύκλος που μας ταλαιπώρησε αρκετά. Να αντικρύσουμε, το αύριο με αισιοδοξία και τα χέρια μας καθαρά. Το παρακάτω ποίημα αποσκοπεί, στο να περιγράψει την υπάρχουσα κατάσταση αλλά και σε μια προτροπή για την ανατροπή της.
Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Οι εργάτες, στην αιώνια σκλαβιά
Και το βράδυ, κοιμούνται σε κλουβιά
Οι αφέντες, κρατούν σφιχτά μαστίγιο
Και δεν δίνουν, ούτε, τον άρτο «τον επίγειο»
Αυτοί να τρώνε, με πολύχρυσες κουτάλες
ενώ οι σκλάβοι, πίνουν ,της βροχής τις στάλες.
Αύριο ξημερώνει, η μέρα του Κυρίου
Το βρυχηθμό, φοβούνται οι σκλάβοι, του θηρίου
Αύριο ξημερώνει, μια ημέρα αναψυχής
Όμως οι δούλοι, θα είναι όλοι, δυστυχείς.
Κρίμα να υπάρχουν, ακόμα τώρα, δούλοι
Που τους ροφούνε, κάποιοι, το μεδούλι
Άλλα, έτσι είναι μαθημένοι… οι ρηγάδες ,
Από τους τυράννους, που έχουν, πατεράδες
να παριστάνουν, περήφανα, τους κροίσους,
χωρίς να βλέπουν, τους ανθρώπους, ίσους.
Υστερόγραφο: « Τα παραπάνω είναι γραμμένα κάποιο Σαββατόβραδο …περισυλλογής για όσα συμβαίνουν σε επίπεδο αναθεώρησης των υπαρχουσών εργατικών σχέσεων με τους εργοδότες και την εξέλιξη τους, εις βάρος της εργατικής τάξης.»
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΣΑΒΕΛΩΝΑΣ
