Τι να πω ;;; και τι να γράψω;;; ΟΛΑ τα χω βαρεθεί!!!
Από πού ν΄ αρχινίσω… που να σταθώ;;; και που να φτάσω;;;
Μια ζωή … «Στον Αγώνα … στη φωτιά»!!!
Μια ζωή … είχαμε… λέω είχαμε … δε λέω έχουμε πια!!!
Απλά τώρα … υπάρχουμε ΕΜΕΙΣ… δε ζούμε!!!
ΑΠΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ!!!
Υπάρχουμε…
με εγκαρτέρηση και ουσία… με τα ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΟΜΩΣ ΑΣΒΗΣΤΑ!!!
Γιατί κάποιοι από μας….. ενσυνείδητα «καήκαμε» … Κατά τον
Αγαπημένο μου ποιητή τον Ναζίμ Χικμέτ!!! «…για να γίνουν τα σκοτάδια λάμψη»!!!
Ξέραμε… τότε παλιά… ξέρουμε σήμερα… κι Αύριο ξέρουμε τι θα
κάνουμε!!!
ΘΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ ΜΙΑ ΖΩΗ … ΦΙΛΟΛΑΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ… ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ ΤΙΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ!!!
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΙΘΑΙΡΟΒΑΜΟΝΕΣ… ΟΥΤΕ ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ!!!
Τα βαριά μου… από παιδί βιώματα με ώθησαν… να κάνω τις δύσκολές
μου επιλογές!
Δε το μετάνιωσα ποτέ…
Προσανατολίστηκα … αγκάλιασα και «μ΄ αγκάλιασαν»…
ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ… ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ…
ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!!!
Η ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΟΥΣ … Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ!!!
Η πιο όμως «ΒΑΡΕΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ» είναι αυτή των απλών κι
αγαπημένων συγχωριανών μου … στο Καινούργιο Τριχωνίδας… στον Λατρεμένο Τόπο μου!!!
ΕΔΩ ΠΟΥ ΖΩ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ… ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΤΟΝ
ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ!!!
Ο Πατέρας μου ο Γιάννης ο Ντόκας του Δημητρίου και η μάνα
μου η Βασιλική Παρμάκη - Ντόκα με γέννησαν
και μ΄ ανάθρεψαν με Αξίες και Ιδανικά… και οι συγχωριανοί μου… «Μ΄ αγκάλιασαν
και με υποστήριξαν»… αυτό δε θα το ξεχάσω ποτέ!!!
Συνάμα οι Μεγάλοι μου Δάσκαλοι … που Ευτύχισα να με
διδάξουν!!!
Μου εξωτερίκεψαν τον «έσω κόσμο μου»!!! Που… «μοσχοβολά
βασιλικό κι ασβέστη»… και βαριά Αλήθεια … «όπως θέλεις πες τη»!!!
ΟΠΩΣ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΔΕΙΣ … ΟΠΩΣ ΚΙ ΑΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝΤΙ… ΣΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ
ΜΟΥ ΣΤΑΘΕΙΣ… ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ:
ΟΙ ΧΡΥΣΑΕΤΟΙ… ΘΑ ΠΕΤΑΝΕ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ!!!
Δημήτρης Ντόκας
