«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Με χτυπούν οι σφαίρες τις αναλγησιάς… στο μέρος της καρδιάς!!!

Τι να πω και τι να γράψω;;;
Όταν με συγκλονίζουν βαριά βιώματα ζωής … παίρνω την πένα μου… κι αφήνομαι…  κι ότι γράψει… όπου με βγάλει!!!
ΑΥΤΟ ΕΚΑΜΑ ΚΙ ΑΠΟΨΕ!!!
Τη βουτάω πάντα… μέσα στης ψυχής μου το μελάνι!!!
Κι είχα την ευτυχία… και την έχω… να γράφει πάντα σε καθαρό… σε κάτασπρο χαρτί!!!
Ξέρω όμως εκεί… θα είναι πάντα το Πανέμορφο της ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΜΟΥ… τ΄ Ακρογιάλι!!!
Σ΄ αυτό τ΄ ακρογιάλι που μετά από κάθε … φουρτουνιασμένη ρότα μου, πάντα με πρόσμεναν … και θα με προσμένουν ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΨΥΧΕΣ!!!
ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ!!!
Πάρε Μαέστρο Μιχάλη Τερζή… πάρε Μιχάλη Βιολάρη… Αυτή η τάλαινα ζωή, μας έφερε ν΄ αγκαλιαστούμε Ποιητικά… Καλλιτεχνικά… Φιλικά… κι αυτό μου φτάνει!!!
Τι να πω και τι να γράψω;;;
Όλα τα χω βαρεθεί!!!
ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΔΕ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΠΟΤΕ: Ν΄ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ ΟΥΜΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΑΣ!!! ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΥΠΕΡΑΞΙΕΣ ΜΑΣ!!!
Τούτη η πορεία μου διασχίζει κάθε δύσβατο ρουμάνι… την τραβώ κι΄ όπου με βγάνει!!!
Μια ζωή στο ξέφωτο ήμουνα και είμαι … μ΄ ανοιχτό τ΄ άσπρο μου πουκάμισο και να… Με χτυπούν οι σφαίρες τις αναλγησιάς… στο μέρος της καρδιάς!!!
Όταν με συγκλονίζουν βαριά βιώματα ζωής … παίρνω την πένα μου… κι αφήνομαι…  κι ότι γράψει… όπου με βγάλει!!!
Αυτά που έγραψα κι απόψε… λένε σε σένα … κάτι;;;

Δημήτρης Ντόκας