Σχίζω την ψυχή μου με Αλήθειας Λόγο…

Καρτέρα … συνομιλητή μου!

Κράτα φίλε μου… και σκέψου:
Μ’ όποιον τρόπο, σ’ όποιο χρόνο… μ’ όποια παραδείγματα – γεγονότα…
Σκέψου και συλλογίσου… πως Θυσιαστήκαν για Δίκια Λαϊκά… του Λαού μας οι Αληθινοί!
Μπορώ… Ναι μπορώ να γράψω… πάμπολλα… «Σας τα λέω όμως Δημοσίως και κατ’ ιδίαν»…
Ναι ακόμα…

(Κάθε που ανταμώνουμε)… Ευθαρσώς ντόμπρα κι Αντρίκια!
Με τεκμηριωμένα παραδείγματα…
Όπως φρονώ πως το κάνω πάντα…

Όπως το κάνω κι απόψε… τούτη τη στιγμή…

Που με καταιγιστικό… υπερβατικό πλην όμως ρεαλιστικό λόγο, του μέλλοντος, για μιαν ακόμα φορά, Σχίζω την ψυχή μου με Αλήθειας Λόγο…. Κι Εσύ να τον «Ενστερνιστείς» κι Εμείς να τον «Φοράμε»!
Αγωνιζόμαστε για να κρατάμε ακόμα αναμμένη  τη «φλόγα απ’ το καντήλι»…
Για να μην …
Σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι!!!

«θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι

Και ούτε πόρτα θα βρεις ούτε κλειδαριά»!!!

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Και μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής

Σε προειδοποιήσαμε… κι εγώ προσωπικά:
Φώναξα … Ούρλιαξα… κι ακόμα Ειλικρινά, Σκοπίμως, Εντέχνως και Σαφέστατα σου κράζω:

ΞΥΠΝΑ ΝΕΟΡΑΓΙΑ!!!

Όποιος δε μ’ αποδέχεται να μ’ αποδομήσει δημόσια!

Αν έχει τα κότσια και νομίζει πως μπορεί…

Κι όποιος μ’ αποδέχεται… Μαζί μας Ας συμπορευτεί….

Για να νιώσει πόσο όμορφος είναι ο Ήλιος … που βγαίνει απ’ την Ανατολή!!!

 ΚΑΛΗ ΑΝΑΤΟΛΗ… ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ!!!

 ΥΓ: Νίκος Δημητράτος... ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!

Δημήτρης Ντόκας