«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Σάββατο 30 Ιουνίου 2018

ΑΜΥΝΟΜΑΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ… ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΣΑΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ!!!!

Γράφω… κι αν με ξέχασες
«Εν κατακλείδι»… υπογράφω!
Είναι κάτι πράγματα… κάτι «έγνοιες»  και «θαύματα»  στις ψυχές των ανθρώπων που έχουν τεράστια Ατσάλινη Δυναμική,  Διαχρονική Ισχύ κι Αναμφισβήτητο Συμβολισμό!
Τώρα θα μου πείτε τι δυσνόητα, σιβυλλικά και παράδοξα σας γράφω κατακαλόκαιρο;
Οι εποχές υπάρχουν…  όπως, μ’ όποιες παρεκκλίσεις, υπάρχουν οι άνθρωποι κι εκφράζονται πάντα σαν άνθρωποι!!
Υπάρχουν ακόμα όμως κι οι απαρέγκλιτες κι αναμφισβήτητες της ζωής Αξίες που πάντα θα φεγγοβολούν!!
Τούτη η τάλαινα ζωή μας … μας δίδαξε όμως…
  πως υπάρχουν  ΑΝΘΡΩΠΟΙ  κι απάνθρωποι.
Διαλέγεις όχτη και πορεύεσαι… η πας μ’ αυτούς που είναι στην Αριστερή του Αχελώου όχτη … η πας μ’ αυτούς που είναι στη δεξιά!
Αν βρεθείς στο ρου του ποταμιού… κι έχει και «κατεβασιά»…. Στο Ιόνιο θα σε βγάλουν τα ρεύματα….  όπως συνηθίζω να λέω …. «Θα σε ξεβράσουν»…  Ανοιχτά της Κεφαλλονιάς!
Ας μην το «παιδέψω»  άλλο όμως το θέμα… ας ακούσουμε κάποια απ’ τα τραγούδια που μ’ αρέσουν… ευελπιστώ κι εσάς πως ίσως «σας ακουμπούν»:
Δεν υπάρχει ευτυχία
(Όταν ακούω αυτό το τραγούδι αυτοπαραπέμπομαι στον αείμνηστο Πυθαγόρα)!
Ασφαλώς και δεν πρέπει
(Όταν ακούω αυτό το τραγούδι το μυαλό μου «κάθετε» …στην πλατεία Βικτωρίας μαζί με τον φίλο μου το Μίμη Δομάζο)!
Παράνομη μου Αγάπη
(Όταν ακούω αυτό το τραγούδι … αναπολώ τα της διασκέδασής μας βράδια στο «ΜΟΝ ΣΕΝΙΕΡ» της πλατείας Αμερικής με τη Ρίτα!
Μη σκέφτεσαι Γερμανικά
(Και τώρα θα «σπάσω σταθερές»… Όταν ακούω κι αυτό το τραγούδι η σκέψη μου πάει …. Στο «ΦΛΟΚΑ»… Στο Νίκο Γκάτσο και στην συμπαθέστατή μου Αγαθή Δημητρούκα που έγραψε τους στίχους)!!!

Να «κλείσω» με δικούς μου στίχους;

Αν σου τα πω*         83
***
Αν σου τα πω ποιητικά
Δε θα με καταλάβεις
Αν σου τα πω… μποέμικα
Ίσως δε μ’ ανθιστείς.

Σε μένα το τσιγάρο σου
Στραβά να μην τ’ ανάβεις
Κι από γωνία μην κοιτάς
Αν θες να μην μπλεχτείς.

Αν σου τα πω… ορθά - κοφτά
Θα σε πληγώσω… ξέρω
Αν σου τα πω… πολιτικά
Δε θα με συμπαθείς.-

Καλλίτερα να πληγωθείς
Κι εγώ ας υποφέρω…
Παρά ότι σου φέρθηκα
Απάνθρωπα να πεις.

Μουσική: Κώστας Γκίκας
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας

*Αυτά τα λόγια … αυτούς τους στίχους… έγραψα όταν ήθελα … παράλληλα με τη δημοσιογραφία μου… τριάντα χρόνια πριν… στην Αθήνα!

ΥΓ: Τα παραπάνω… (Πεζό κείμενό μου, τραγούδια και στίχους μου)…  τ’ αφιερώνω σ’ όλους ΕΣΑΣ που δε με ξεχνάτε, σε ΣΑΣ που δείχνετε κάθε τόσο πόσο μ’ ενστερνίζεστε, με σκέφτεστε και μ’ αγαπάτε…
Μα πάνω, πέρα απ’ όλα και απ’ όλους σε ΣΕΝΑ Ομορφιά μου… που ξέρεις πως εγώ είμαι …. του ΑΓΩΝΑ και του ΕΡΩΤΑ!!!
ΞΕΡΩ είμαι ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΟΣ… πως ΕΣΥ σαν Περήφανη Σύγχρονη Ανταρτοπούλα  ΣΤΑ ΜΕΤΕΡΙΖΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ θα κρατάς σαν τη Γιούλα … «Τ’ αυτόματο στο χέρι»….

Κι εγώ την «τουρτούρα μου»…  που δεν την άφησα ποτέ…  «να σκουριάσει»!
Γιατί παλεύουμε από γεννησιμιού μας και θα παλεύουμε Ολοφάνερα, Περήφανα, Εμπεριστατωμένα κι Ειλικρινά… για τη Λευτεριά και τη  Λαοκρατία!!

ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΑ ΜΕΤΕΡΙΖΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ!!!

«Προσπάθησα να γίνω άνθρωπος για να μπορέσω να γίνω κομμουνίστρια»!!!
(Δήμητρα Πέτρουλα)

Κι εγώ ...Εσαεί θα πασχίζω να γίνω Άνθρωπος… έστω κι αν δε γίνω ποτέ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ!!

ΑΜΥΝΟΜΑΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ… ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΣΑΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ!!!!

Μήτσος Ντόκας