Σκασμός... η πατρίδα κοιμάται!!!
Δε βλέπει τα παιδιά της που υποφέρουν, άλλα στα μετερίζια της εγχώριας βιοπάλης κι άλλα στα σύγχρονα εργατοπάζαρα του κόσμου!
Από τη λεγόμενη γενιά των 700 ευρώ, τη γενιά του STAGE, τη γενιά των άνεργων, μέχρι τη γενιά της σύγχρονης αναγκαστικής μετανάστευσης.
Ένας σύγχρονος Καζαντζίδης μας λείπει να τραγουδήσει το «Μανούλα θα φύγω, μη κλάψεις για μένα»!
Δε βλέπει τα παιδιά της που υποφέρουν, άλλα στα μετερίζια της εγχώριας βιοπάλης κι άλλα στα σύγχρονα εργατοπάζαρα του κόσμου!
Από τη λεγόμενη γενιά των 700 ευρώ, τη γενιά του STAGE, τη γενιά των άνεργων, μέχρι τη γενιά της σύγχρονης αναγκαστικής μετανάστευσης.
Ένας σύγχρονος Καζαντζίδης μας λείπει να τραγουδήσει το «Μανούλα θα φύγω, μη κλάψεις για μένα»!
Σκασμός... η πατρίδα κοιμάται!!!
Όπως τότε.... στα χρόνια της μετεμφυλιακής εποχής, που το άνθος της Ελληνικής νεολαίας, έφευγε για του Βελγίου τις στοές και τις φάμπρικες τις Γερμανίας.
Τότε η σκηνή του μισεμού ήταν ίδια, χαρακτηριστική και επαναλαμβανόμενη: Ένας μετανάστης με μια βαλίτσα, με λίγα ρούχα μέσα, μ’ ένα δίσκο του Στέλιου Καζαντζίδη και πολύ πίκρα, έπαιρνε του μισεμού το τρένο.
Σήμερα η ίδια, με μερικές παραλλαγές: Ένας μετανάστης μ’ ένα σακ-βουαγιάζ, με λίγα ρούχα μέσα, χωρίς δίσκο του Καζαντζίδη, αλλά μ’ ένα CD του Θάνου Μικρούτσικου, να τραγουδά «Γιέ μου που πας; Μάνα θα πάω στα καράβια…», ίσως και μ’ ένα USB με παρόμοια τραγούδια, κρεμασμένο στο μπρελόκ, με την ίδια πίκρα, μπαίνει στου μισεμού τ’ αεροπλάνο.
Σκασμός... η πατρίδα κοιμάται!!!
Και τα χρυσά κωλόπαιδα, που ο συμβιβασμένος πατέρας, είχε τον τρόπο να τα στείλει να μάθουν πληρωμένα κι ανάλγητα γράμματα, κάνουν μπίζνες.
Ενάντια όμως σε μας, που μάθαμε λίγα, αλλά όμορφα, ουμανιστικά κι ανυπόταχτα γράμματα, θα αισθάνονται μειονεκτικά και θα κάθονται σούζα!!!
Απ’ εδώ και πέρα «Μικρόφωνο θα 'χουν μόνο οι γνωρίζοντες», που γράφει και ο Κώστας Τριπολίτης
Σκασμός ...η πατρίδα κοιμάται!!!
Μα όταν όμως ξυπνήσει και μας κοιτάξει στα μάτια, αν της έχει μείνει ίχνος συνείδησης, να δούμε, για ποιούς θα αισθανθεί τύψεις και θα δακρύσει!!!
Όπως τότε.... στα χρόνια της μετεμφυλιακής εποχής, που το άνθος της Ελληνικής νεολαίας, έφευγε για του Βελγίου τις στοές και τις φάμπρικες τις Γερμανίας.
Τότε η σκηνή του μισεμού ήταν ίδια, χαρακτηριστική και επαναλαμβανόμενη: Ένας μετανάστης με μια βαλίτσα, με λίγα ρούχα μέσα, μ’ ένα δίσκο του Στέλιου Καζαντζίδη και πολύ πίκρα, έπαιρνε του μισεμού το τρένο.
Σήμερα η ίδια, με μερικές παραλλαγές: Ένας μετανάστης μ’ ένα σακ-βουαγιάζ, με λίγα ρούχα μέσα, χωρίς δίσκο του Καζαντζίδη, αλλά μ’ ένα CD του Θάνου Μικρούτσικου, να τραγουδά «Γιέ μου που πας; Μάνα θα πάω στα καράβια…», ίσως και μ’ ένα USB με παρόμοια τραγούδια, κρεμασμένο στο μπρελόκ, με την ίδια πίκρα, μπαίνει στου μισεμού τ’ αεροπλάνο.
Σκασμός... η πατρίδα κοιμάται!!!
Και τα χρυσά κωλόπαιδα, που ο συμβιβασμένος πατέρας, είχε τον τρόπο να τα στείλει να μάθουν πληρωμένα κι ανάλγητα γράμματα, κάνουν μπίζνες.
Ενάντια όμως σε μας, που μάθαμε λίγα, αλλά όμορφα, ουμανιστικά κι ανυπόταχτα γράμματα, θα αισθάνονται μειονεκτικά και θα κάθονται σούζα!!!
Απ’ εδώ και πέρα «Μικρόφωνο θα 'χουν μόνο οι γνωρίζοντες», που γράφει και ο Κώστας Τριπολίτης
Σκασμός ...η πατρίδα κοιμάται!!!
Μα όταν όμως ξυπνήσει και μας κοιτάξει στα μάτια, αν της έχει μείνει ίχνος συνείδησης, να δούμε, για ποιούς θα αισθανθεί τύψεις και θα δακρύσει!!!
Δημήτρης Ντόκας
