«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018

Ναι ρε σύντροφοι … Είμαι … παλαβός!


Είμαι παλαβός γιατί:
Σου κατέθεσα νομοτελειακές Αλήθειες!
Κι εσύ… (που είσαι γνωστικός)… μπορείς δημόσια να μ’ αντιμετωπίσεις;

Ναι ρε σύντροφοι … Είμαι … παλαβός!

Είμαι παλαβός γιατί:

Φοβούνται το διάλογο… «οι πουλημένοι»!

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ «ΔΗΛΩΝΑΝ» πως έχουν 50 στρέμματα Λιοστάσι… κι είχαν 5… ναι «πέντε» στρέμματα!
Αυτοί που δήλωναν πως είχαν 100 πρόβατα … κι είχαν 60!
Και τα 100 πρόβατα… τα ίδια πρόβατα τα «δήλωναν» αυτοί, η γυναίκα τους και τα παιδιά τους… κι η πεθερά τους!
Κι έπαιρναν επιδοτήσεις απ’ την .. τότε ΕΟΚ … μετέπειτα Ε.Ε. για 300 ΠΡΌΒΑΤΑ!

Για κάθε λέξη που γράφω έχω τεκμηρίωση… και όσα εκστομίζω… (δεν είμαι και τόσο ηλίθιος και … παλαβός … όσο νομίζεται)… το δικαίωμα να σας δώσω… να μ’ αποδομήσετε!
Μπορώ να τ’ αποδείξω!!
Ξέρω πρόσωπα και πράγματα … γι’ αυτό Επιθετικά… Προκαλώ !!
«Τα όπλα μας»… είναι οι βαριές αλήθειες μας!

Τώρα… «τα όπλα μας» φράση του αείμνηστου Πατέρα μου… «Ελάτε να μας τα πάρετε απ’ την κάνη»!!!

Να επηρεάζουνε…  να διαιωνίζουμε μέσα από φοβίες κι εκβιασμούς τα Νεοκαπιταλιστικά συμφέροντά τους!

Κι εγώ που είμαι .. παλαβός …νομίζω… πως
Αμύνομαι ακόμα!

Εσύ πόσο Αμύνεσαι;

Η ιστορία την πρώτη φορά που επαναλαμβάνεται …
(Για … μένα η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται)!!!
Μέχρι τώρα συνεχίζεται…

Καρλ Μαρξ: Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα.

Με τον ιδρώτα μας, με το αίμα μας, με την μέχρι τώρα ψυχολογική πίεση που αυτό το κατάφτυστο, σάπιο, Αντιλαϊκό  κι ανήθικο καπιταλιστικό σύστημα πορεύεται.

 Ναι ρε σύντροφοι … Είμαι … παλαβός!
Όσο παλαβός ήταν ο Άρης … ο καπετάν Περικλής …κι άλλοι εννιά π’ ανταμώθηκαν στην καλύβα του Στεφανή!

Ναι ρε σύντροφοι … Είμαι … παλαβός!
Που χωρίς την Οργάνωση του Τιμημένου Κομμουνιστικού Κόμματος  Ελλάδας… δε θα υπήρχε Άρης Βελουχιώτης, Περικλής Χουλιάρας… ΕΑΜ και ΕΛΑΣ!

ΚΙ ΕΣΎ … ΘΑ ΜΙΛΑΓΕΣ ΣΗΜΕΡΑ … ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ !!!

(Μη σκέφτεσαι Γερμανικά)
 (ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ)!!!

ΥΓ: Τούτο το κείμενο μου τ’ αφιερώνω στην Τεράστια Ποιήτρια… Αγαθή Δημητρούκα … π’ ανταμώναμε παλιά… σαν εμένα μ’ αγκάλιαζε ο Νίκος Γκάτσος… στο «Φλόκα»… 

Με θυμάσαι Αγαθή;;;

Δημήτρης Ντόκας