«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Τα τελευταία σήματα!


Την ξύλινη γλώσσα τη χάρισα στον πινόκιο να ’ναι ασορτί.... μύτη-γλώσσα!
Σε κάθε πολιτικίσκο… πινόκιο.
Τι κι αν από τότε που κατάλαβα πως παίζεται το «τσιλίκι», διαπίστωσα πως μόνο η ξύλινη μύτη, η ξύλινη γλώσσα, η ξύλινη γκλίτσα του γερμανοτσολιά έχει πέραση στην πλειονότητα του Λαού μας….
Του Λαού μας…


Λαός μας …εμάς καμπόσων, είναι αυτός που νοιάζεται κι αγωνίζεται για τους άλλους, της Αλληλεγγύης, της οργανωμένης Αντίστασης, της Λαοκρατίας, αυτός που αγωνίζεται για αδιάσειστα δίκια, αυτός που ζει με και για διαχρονικές αξίες και ιδανικά!!
Άμα ο λαός μας σπάσει τη μύτη του κάθε πινόκιο και ξεριζώσει τη γλώσσα του, τότε θα νιώσει άλλες γλώσσες, τότε θ’ ακούσει αληθινών αηδονιών λαλιά.
Γιατί όσο κι αν τσιμεντάρουν τη φύση, τ’ άνομα, τα φανερά και προκλητικά πλέον συμφέροντα των αδίστακτων και αναίσχυντων καπιταλιστών εργολάβων, με την αγαστή συνεργασία των τοπικών και εθνικών εκπροσώπων μας, θα υπάρχει πάντα μια γωνιά να φτιάχνουν τ’ αηδόνια φωλιά!!!
Αν προκάνουμε και δεν μας κάνουν όλων ξύλινα και τ’ αυτιά, τότε θ’ ακούσουμε την αρμονική ουμανιστική των αηδονιών λαλιά!!!
Τότε θα κατανοήσουμε ηχοχρώματα, του ελπιδοφόρου μέλλοντος, μηνύματα και προσταγές, πίσω απ’ τις ψυχοφθόρες οιμωγές, πίσω απ’ τις φασίστικες προσταγές, πέρα απ’ τις συμφεροντολογικές επιταγές, για έναν άλλο κόσμο…πραγματικό στολίδι!!!
Τότε θα κατανοήσουμε τα… «Τελευταία σήματα»!

Έγραψα κάποτε…όταν «έπιανα» τα τελευταία σήματα!

Αυτά που είχα κι έχω την ευτυχή, φρονώ δυνατότητα, να τα συλλαμβάνω μέχρι και σήμερα και να τα μεταλαμπαδεύω…
 «Ήταν Φθινόπωρο, τις ευωδιές σου ζήλεψα
Κι αυτή η Άνοιξη, μετρά την αντοχή μου».-

Δημήτρης Ντόκας