Με αφορμή την, προ ημερών, κοινοποίηση του φίλου Παναγιώτη Δραζινάκη στο facebook για τη Βλακεία
την πρόσφατη ανάγνωση του βιβλίου: ¨Περί της Βλακείας των Ανθρώπων¨ του Χρήστου Μελαδιανού
και την προσωπική μου εμπειρία από αυτή τη ¨συνομοταξία¨,
ΒΛΑΚΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
Μ' αυτά που εκστομίζουνε γελάς μέχρι
δακρύων
φτάνουν μέχρι τα όρια της σκέψης
ηλιθίων.
Επί παντός επιστητού έχουν κι εκφέρουν
γνώμη
Βλέπουν τους μαύρους κόρακες πάλλευκα
περιστέρια
μπρος τους ακόμα κι ο Θεός τα σήκωσε τα
χέρια.
Κι όσοι αντιπαρατέθηκαν μέσα στο γήπεδό
τους
-οι εύστροφοι, οι ευφυείς- βρήκαν το
διάβολό τους.
Κατέχουν θέσεις καίριες μες στο Δημόσιο
Βίο
γι' αυτό και είναι ο τόπος μας σωστό
φρενοκομείο.
Ακλόνητοι, αλώβητοι ζουν,
μακροημερεύουν
αντίθετα οι έξυπνοι μ' εμφράγματα
παλεύουν.
Ατέλειωτη είναι τελικά κι ανίκητη η
βλακεία
θα 'λεγα μέσα σε βλακών ζούμε
δικτατορία.