Απόψε… 10 Μάρτη 2017 στις 9:05 μ.μ. δέχτηκα ένα τηλεφώνημα!
Άκουσα μια γνώριμη φωνή… ήταν ο φίλος μου ο Μήτσος… που με γνώρισε σαν ήμασταν φαντάροι το 525 ΜΤΠ στο Πολύκαστρο του Κιλκίς!!!
 |
| Εγώ πρώτος απ’ αριστερά Δίπλα μου ο Δημήτρης ο Καγκιλέρης Παραδίπλα ο Γιάννης ο Δαβράζος Και μπροστά ο Πέτρος ο Ρούπης! |
Αυτός ο Άνθρωπος … όπως μου είπε … Έψαχνε 34 χρόνια…. τόσα ακριβώς ήταν… ναι μ’ έψαχνε 34 χρόνια να με βρει!!!
Με βρήκε φέτος το 2017 …στις 7 Γενάρη!
Κι από τότε έχουμε συχνή τηλεφωνική επαφή…
Αποχωριστήκαμε στις 10 Γενάρη το 1983 … όταν εγώ πήρα μετάθεση για Αθήνα!
Το προηγούμενο βράδυ … που μάθανε πως φεύγω … κανείς δε βγήκε με έξοδο… μείνανε όλοι «μέσα» να 'ναι μαζί μου…
Μείναμε όλοι «μέσα» … όλοι μια ψυχή και μια γροθιά…. Όλοι … Αδέρφια και μι’ αγκαλιά … για να με τιμήσουνε … να με ξεπροβοδήσουνε … που έφευγα!!
Έφυγα τότε… στην ουσία ποτέ δεν έφυγα και δε φύγανε ποτέ μακριά από μένα κι εγώ απ’ αυτούς, αυτοί οι άνθρωποι … εκείνα τα παιδιά …. Που είχαν και τους είχα στην αγκαλιά μου… αυτοί οι άνθρωποι του Λαού μου …. Τα περήφανα παιδιά του Λαού μου …. Που δεν τα ξέχασα και δε με ξέχασαν ποτέ!
Αυτοί που τη συμπεριφορά μου και τα λόγια μου… τα κατέγραψαν στη συνείδησή τους γιατί ήταν Αληθινά απ’ την καρδιά μου Λόγια και Συμπεριφορές!
Έτσι αγαπάμε εμείς … οι ουμανιστές … τα παιδιά του Λαού μας …. Αληθινά!
Μ’ όλο το είναι μας …. Γι’ αυτό και δεν ξεχνιόμαστε!!!
Έτσι αγαπάμε ΕΜΕΙΣ όλους τους Ανθρώπους!!!
Όλοι χάρηκαν .. που έφευγα για Αθήνα … πήγαινα και πήγα στην 72 ΜΕ στα Γλυκά Νερά!Και συνάμα όλοι πικράθηκαν … που τους αποχαιρετούσα!
Την επόμενη μέρα το πρωί … τους αποχαιρέτησα όλους… πριν την αναφορά… δια «χειραψίας»… έσφιξα το χέρι σε 250 άτομα, από τότε ξέχασα πολλούς... οι περισσότεροι όπως αποδεικνύεται δεν με ξέχασαν!
Ένα χρόνο είχα με τα Περήφανα Αετόπουλα του 525 ΜΤΠ στο Πολύκαστρο, μας έδεσαν κοινά προβλήματα, αδιανόητες κακουχίες, σκέψεις, κι αγωνίες για το τότε και για την μετέπειτα σαν απολυόμασταν … ζωή μας!
Παιδιά του Λαού .. ήμασταν εκεί τα περσότερα… Ναι στο 525 ΜΤΠ!!!
Εκεί που μας έστελναν φαντάρους … Εκεί έστελναν σε "πρώην τάγμα ανεπιθύμητων"… κομμουνιστές και ποινικούς!
Εγώ πάντως ποινικός δεν ήμουνα.... δεν είμαι... κι ούτε θα κάνω μέχρι τώρα, όσο Αντέχω, το χατίρι σ’ αυτό το καπιταλιστικό σύστημα …ποινικό να με χαρακτηρίσει!
Ήμουν … και θα είμαι ο κομμουνιστής …. Τιμή και περηφάνια μου!!!
Απόψε… 10 Μάρτη 2017 στις 9:05 μ.μ. δέχτηκα ένα τηλεφώνημα!
Άκουσα μια γνώριμη φωνή… ήταν ο φίλος μου ο Μήτσος… που με γνώρισε σαν ήμασταν φαντάροι στο 525 ΜΤΠ στο Πολύκαστρο του Κιλκίς!!!
Μου είπε...
Μια βαριά ασήκωτη κι αδιαχείριστη για μένα φράση... που με βάρεσε κατάκαρδα:
«Θέλω να έρθω απ’ την Αθήνα στο Αγρίνιο να σε βρώ… και μετά θ’ αυτοκτονήσω»!!!
Μήτσο σοβαρέψου… άκου για να μην φύγω τώρα … κι έρθω Αθήνα!!!
Μήτσο σοβαρέψου… ρε μπαγάσα ΕΜΕΙΣ έχουμε τεράστια δύναμη στην ψυχή μας… μέσα μας!!!
Δε θα τους κάνουμε τη χάρη … να μας πάρουνε από κάτω!!!
Κράτα Δημήτρη…. ΕΙΣΑΙ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ…..
Κράτα Δημήτρη…. Και θα τα πούμε σύντομα!!!
Θ’ ανταμώσουμε σύντομα φίλε… και τότε σαν ξανανταμώσουμε … το γέλιο … θα ξανανθίσει στα χείλη μας … «Γαμώ το χαΐρι μου» …. Που έλεγε κι ο Τίμος*απ’ τη Νέα Κρήνη!!!
ΥΓ: Σου αφιερώνω αυτό το τραγούδι… που μας το αφιέρωνε ο Τίμος... θυμάσαι... σαν το έπαιζε με την κιθάρα του μέσα στο θάλαμο… «Δημοσθένους λέξη»… Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή!!!
Κράτα Δημήτρη…. Και θα τα πούμε σύντομα!!!
Δημήτρης Ντόκας
