 |
| Εδώ γράφει … Ο Μήτσος Ντόκας Μ’ ένα Αδικημένο Πλην όμως … Μ’ ένα … Αληθινό βλέμμα !!! |
Δε με άκουσες!
Ήξερα ότι δε θα μ’ ακούσεις, δε θα με κατανοήσεις, πόσο μάλλον να μ’ ενστερνιστείς .. και να συμπορευτείς, Μαζί μας …Μαζί μου… στο νομοτελειακό ρουμάνι* της Λαϊκής Αντίστασης!!!
Τώρα πως το ήξερα; πως ήξερα… πως τελικά οδυνηρά για μένα και για σένα θα επαληθευτώ, αυτό είναι «άλλου τρελού παπά τροπάρι»!
Παρατηρούσα, μελετούσα κι εμβάθυνα … με γνώμονα την Ιστορία, και τα προσωπικά μου από παιδί βιώματα, τα σημεία... των Πολιτικών Καιρών!!!
«Ο καθείς για τον εαυτό του και όλοι μαζί για το σύνολο»!
Λέμε ΕΜΕΙΣ!!!
Κι εγώ είχα… έχω και θα έχω… πάντα την έγνοια … πως δύσκολα … τα για μας Αυτονόητα… θ’ αντιληφτείς!
Γι’ αυτό… βάση της ιδιόμορφης, πλην όμως ρεαλιστικής τάσης, προσέγγισης των πραγμάτων … δεν παραξενεύομαι, δεν εκπλήσσομαι και δεν αγαναχτώ για τη στάση μας… για τις επιλογές μας!
Που ΕΜΕΙΣ δεν επιθυμούσαμε και δεν επιθυμούμε να ’ναι αυτές!
Ήξερα ότι ήξερα, αντιλαμβάνομαι ότι δύναμαι … για πολλούς και διάφορους λόγους, που κατά καιρούς μ’ εκλαϊκευμένο τρόπο τα δημοσίευα!
«Θάρσει… Λέγων τ' αληθές ου σφαλεί ποτέ»…
(Έχε θάρρος. Όταν λες την αλήθεια, δε θα κάνεις ποτέ λάθος)
Έλεγε ο Σοφοκλής και πρέσβευαν κι οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι.
Η Μαρξιστική θεωρία μ’ εξόπλισε με τη νοητική ρεαλιστική δυναμική.
Γι’ αυτό προσωπικά κανένα συνειδησιακό πρόβλημα δεν έχω!
Την υπόστασή μου, σου κατέθετα και σου καταθέτω … έχοντας αυτογνωσία… «το γνώθι σ’ αυτόν» κατά τους αρχαίους πάντα Έλληνες φιλόσοφους!
«Μ’ εκλαϊκευμένο τρόπο» γράφω… τούτη η δυνατότητα έκφρασης, αν την επιδιώκεις, την υιοθετείς και την αξιοποιείς, φέρνει αναμφισβήτητα Αληθινά-Πραγματικά αποτελέσματα!
Μπορεί το παραπάνω κείμενο να χαρακτηριστεί … εγωκεντρικό!
Και τούτο το ρίσκο το προϋπολόγισα και το επωμίζομαι … «πλην όμως» .. όχι «επί ματαίω»!
Αναφέρομαι «κατά καιρούς» σε προσωπικά βιώματά μου .. που με τα χρόνια γίνανε τα συμπεράσματά τους και… «αμάχητα τεκμήρια» που λένε οι οικονομολόγοι…
Πρώτον: Γιατί αισθάνομαι υπερσίγουρος και πανίσχυρος για τις αδιάσειστες Ουμανιστικές Αξίες που υπηρετώ και …
Δεύτερον: Γιατί η Ατσαλωμένη, Αποκρυσταλλωμένη κι Εμπεριστατωμένη Αντίληψη και Στάση Ζωής μου, φρονώ πως μου παρείχε και μου παρέχει όλα τα εχέγγυα, μετ’ αποδείξεων, μετά τεκμηρίων, να «Θέτω Εαυτόν» δημόσια και φανερά υπό «Κοινήν Κρίσιν»!
Κατά το «κοινώς λεγόμενον» … «γουστάρω ν’ αυτοτσαλακώνομαι» … και συνάμα να σου «βγαίνω σε σύντομο χρονικό διάστημα… ατσαλάκωτος»!
(τσαλακωμένα ρούχα Τερζής)
Μπορεί το παραπάνω κείμενο να χαρακτηριστεί … εγωκεντρικό!
Πριν όμως «χαρακτηριστεί» και «τελεσίδικα καταδικαστώ»… Σαν όπως «απ’ τα στρατοδικεία του παρελθόντος»… ένα μόνο σκέψου «Αναγνώστη μου»:
Κι εσύ τα αισθανόσουνα φαντάζομαι… τα οδυνηρά μελλούμενα… δε σε είδα όμως ν’ αντιδράς!!!
Κόντρα…
Σ’ αυτό το Απάνθρωπο Κατεστημένο …
(Αντιδρώ Κλωναρίδης)
Όσοι Αντιδρούν … σ’ αυτό τ’ Απάνθρωπο καπιταλιστικό κατεστημένο, που πιστοποιεί την Πατρίδα μας, τη Λατρεμένη Ελλάδα μας, σ’ όλο τον κόσμο… τους τρώει η Λάμια»!
Ενσυνείδητα λοιπόν … ΕΜΕΙΣ τραβάμε … ίσια και σωστή πορεία…. «Μ’ όποιο κόστος», Στα ρουμάνια της Ιστορίας…. Και τότε και τώρα… και πάντα θα είμαστε στην πρωτοπορία… και στην Πρωτοτυπία!
Γιατί… «ΕΜΕΙΣ Αδερφέ μου δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίζουμε απ’ τον κόσμο, αλλά για να σμίξουμε τον Κόσμο»!!!
Γιάννης Ρίτσος
Σας ευχαριστώ για την ανοχή σας… όσοι με ανέχεστε!
Με συγκινεί η παραδοχή σας… όσοι με κατανοήσατε!!
Με συγκλονίζει ο προβληματισμός σας… που ευελπιστώ πως κάποια στιγμή θα φέρει την Ορθή σας… (μας) Κρίση!!!
ΥΓ: Μου είναι πανεύκολο να σας παραπέμψω σε προγενέστερες τοποθετήσεις μου, τι πρέσβευα και πρεσβεύω, από πάμπολλα κατά καιρούς, κάθε μορφής, «δημόσια βήματα»… γιατί η προσωπική μου ταπεινότητα και η Ιδεολογική μου Οντότητα… φρονώ πως με αποτρέπει!!!
ΥΓ 1: ρουμάνι το [rumáni] : πυκνό άγριο δάσος
ΥΓ 2 : Τα ρουμάνια του Παρελθόντος, στην Πατρίδα μας, τα πέρναγαν και τα πέρασαν… οι Ανυπόταχτοι Αντάρτες ΕΛΑΣίτες και ΔΣΕίτες!!!
ΥΓ3: Αυτό το κείμενό μου τ’ αφιερώνω …βουρκωμένος από χαρά … στο νεογέννητο βλαστάρι μας… το αγόρι ... που γεννήθηκε πριν από λίγη ώρα … που συντάσσω αυτό το κείμενο… παιδί του φίλου μου του Θοδωρή Μου… και της Μαρίας Μου!!!
Να μας ζήσει .. και να Ευτυχίσει!!!
Σας εύχομαι … κάθε Ευτυχία… Λεβεντάνθρωποί μου!!!
Κι επανέρχομαι στα παραπάνω μου…
Τώρα θα σε δω… «Στο πήδημα και στο λιθάρι»!!!
Βγάνεις… «άλμα και βολή»;
Καλή Αντάμωση στα ρουμάνια του μέλλοντος!!!
Δημήτρης Ντόκας
