Απόψε… για μια ακόμα φορά…καίω την ψυχή μου!
Δημοσιεύω ένα ακόμα ανέκδοτό μου τραγούδι!
Η ποίηση …το τραγούδι…ο χορός…όλες οι μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης, για μένα …είναι φτερούγισμα ψυχής!
Και τούτα τα φτερουγίσματα αδερφέ μου …δεν μπαίνουν σε …τιμάριθμο!
Δεν χωρούν στα αισχρά, εκμεταλλευτικά τιμολόγια του βάρβαρου καπιταλισμού… δεν πούλησα ποτέ την ψυχή μου στα σκλαβοπάζαρα της εκμετάλλευσης…ούτε και θα το κάνω όσο βαρά η φλέβα μου!!
Γιατί φρονώ πως οι καλλιτεχνικές εκφράσεις… πρέπει να παρέχονται, να προσφέρονται δωρεάν στο Λαό μας!!!
Αχ…Λαέ μου!!!!
 |
| Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Δημήτρης Ντόκας |
Φέιγ βολάν δεν έκανα τους ταπεινούς μου στίχους και δε θα τους κάνω ποτέ!!!
Απλά εμπιστεύτηκα λόγια μου σε κάποιους "δικούς μου", που υποθέτω πως μπορούν να τα υποστηρίξουν...Ας το αποδείξουν!
Το παρακάτω τραγούδι μου …
Το "εμπιστεύτικα" στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, δε θα γράψω πότε!!
Βασίλη που είσαι; Δεν σε "βλέπω" πλέον… δε "σ’ ακούω"…Εσύ μ’ ακούς;;;
Επαναστάτης έφηβος 1328
***Δεν κατεβάζω τα ρολά, δε σβήνω φώτα
Από μαστίγια δεν ξέρω και καρώτα
Αμετανόητος, χαϊδεύω την ψυχή σου
Μπράβο σε σένα και χαρά στην αντοχή σου.
Επαναστάτης έφηβος
Με νου και φαντασία
Μοναχικός κι ανένταχτος
Κόντρα στην εξουσία.
Άσε τους έχοντες, να δέρνουν τη σκιά τους
Τους συμμετέχοντες, να παίζουν τα χαρτιά τους
Κι έλα να πάμε, όπου θέλεις χέρι – χέρι
Πριν συννεφιάσει και χαθεί το καλοκαίρι.
Επαναστάτης έφηβος
Κόντρα στην εξουσία
Μοναχικός κι ανένταχτος
Φλόγα με φαντασία.
Την καβατζάρω, σκωπτικά, την εφηβεία
Εδώ και χρόνια, κάθε μια δεκαετία
Όμως εκείνη, δε μ’ αφήνει να ησυχάσω
Με αγκαλιάζει και ποτέ δεν πάει πάσο.
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας
