Θα με δικάσει ο φίλος μου, ο αιώνιος φίλος μου, ο Διομήδης
Κούκος απ’ τη Μυτιλήνη…ο Στρατής Μπαλάσκας …όλοι όσοι με ξέρουν!
Τι ρε άτιμη ζωή μου φέρνεις στο νου, να ιστορήσω απόψε…
Τι μου φέρνεις να θυμηθώ, που δεν μπορώ να …ξεχάσω!
Γιατί ρε ψυχοφθόρα ζωή με βασανίζεις;
Γιατί όσο κι αν δεν το θέλω, πίσω με γυρίζεις;
Στους ανησυχούντες νεόκοπους τότε… Δημοσιογράφους;
Εκεί στο Μορατόριουμ….στην Ιπποκράτους! Στην Απανεμιά στην Πλάκα , στις Εσπερίδες ….Στον
Φάντη…. στη Μοστρού…. πάλι μετά από τόσα χρόνια πίσω με γυρίζεις;
Γιατί ζωή με τις ανεξίτηλες
αναμνήσεις σου με βασανίζεις;
Γιατί ζωή, αχ ομορφοζωή …μου θυμίζεις αγαπημένα μου πρόσωπα,
που στη καταχνιά του παρελθόντος …είναι κρυμμένα;
Στην φωτεινή όμως σφαίρα της ψυχή μου καθαγιασμένα!!!!
Θα με δικάσει ο Διομήδης Κούκος ….και τ’ αηδόνι!!!
Ξέρω Διομήδη…
Ξέρω Στρατή …
Θα με διαβάσετε και θα δακρύσετε!!
Υπάρχω ακόμα… και είμαι εδώ ρε!!!
Δημήτρης Ντόκας
