«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Για το Κοινωνικό Φαρμακείο στο Δήμο Αγρινίου!


Αγρινίου - Μάρτης 2012
Ψίχουλα και “ασπιρίνες” στους εξαθλιωμένους…

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη σύσταση «Εθνικού Δικτύου Άμεσης Κοινωνικής Παρέμβασης» για «αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού» μέσα από «ψυχοκοινωνική και υλική υποστήριξη» ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ, αφορά στη δημιουργία ή συνέχιση ήδη υπαρχόντων «Κοινωνικών Δομών» όπως τα λεγόμενα κοινωνικά φαρμακεία και παντοπωλεία, προγράμματα σίτισης και υπνωτήρια αστέγων, σε συνολικά 40 δήμους πανελλαδικά. Τέτοιες δράσεις μπορεί να αναλάβουν και...
Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις με το αζημίωτο. Η διάρκεια του προγράμματος ορίστηκε σε 24 μήνες με τους όποιους εργαζομένους του να είναι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, μόνον όσο διαρκεί το πρόγραμμα και με μισθούς πείνας. Μετά το κοινωνικό παντοπωλείο και ιατρείο στο Δήμο Αγρινίου, σειρά έχει και το κοινωνικό φαρμακείο. «Αυτοί που τσακίζουν τη ζωή των εργατών, προσφέρουν ψίχουλα σε αυτούς που εξαθλίωσαν». Παίρνουν τα μέτρα τους για να κρύψουν τη σαπίλα του συστήματος που υπηρετούν. Κοροϊδεύουν και υποκρίνονται κάνοντας “κοινωνική πολιτική” πάνω στα συντρίμμια που άφησε η πολιτική τους, καλλιεργώντας ψεύτικες ελπίδες, κρύβοντας την αιτία.

Σε συνεργασία με την Τοπική Διοίκηση και κάτω από την όξυνση των προβλημάτων που δημιουργεί η πολιτική του μαύρου μετώπου (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ) σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης κάτω και από την πίεση και διεκδίκηση μέτρων άμεσης ανακούφισης για τα πληττόμενα πλατιά λαϊκά στρώματα (μέτρα προστασίας για τους άνεργους, τους άστεγους, τα παιδιά που υποσιτίζονται μαζικά) επιχειρεί να αντιμετωπίσει μέρος των εκρηκτικών προβλημάτων, χωρίς να αγγίζει την ουσία του ζητήματος. Οι δομές που σπεύδει να δημιουργήσει ο Δήμος, και όσες άλλες ήδη λειτουργούν σε κάποιους δήμους (κοινωνικά παντοπωλεία και κοινωνικά φαρμακεία, διανομή κάποιων τροφίμων σε καλύτερες τιμές, σίτιση ορισμένων μόνο παιδιών στα δημοτικά, φιλοξενία άστεγων μόνο στην βαρυχειμωνιά) κάνουν μια προσπάθεια για επιδερμικές λύσεις στα εξαθλιωμένα από την πολιτική τους φτωχά λαϊκά στρώματα, ίσα να φυτοζωούν.

«Να σε κάψω Γιάννη, να σ'αλείψω λάδι…και με το κοινωνικό φαρμακείο».

Δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του. Και σε αυτό είμαστε σαφείς, και δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να διαστρεβλώνει εσκεμμένα τη θέση μας. Θα πει κάποιος, από την πείνα ας είναι και ένα πιάτο φαΐ. Αλλά θα ανεχτεί ο λαός μιά τέτοια πραγματικότητα; Κυβέρνηση και Δήμος λένε ξεκάθαρα ότι με τέτοιες δράσεις έχουν σαν στόχο τη διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής».Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει υποταγή του λαού.
Απευθύνονται σε ένα οπωσδήποτε σημαντικό (και διευρυνόμενο ελέω πολιτικής του ευρωμονόδρομου που χειροκροτούν) εξαθλιωμένο κομμάτι του λαού, μα δεν προσφέρουν τίποτε παραπάνω από μια μερίδα φαγητό, μιαν ασπιρίνη, παλιά ρούχα συγκεντρωμένα στον έρανο «διά τους πτωχούς». Καλλωπίζουν δε το προφίλ των ίδιων των εκμεταλλευτών, εκείνων που δημιουργούν και συντηρούν την κατάσταση αυτή για τον λαό, προκειμένου να μην διακοπεί η κερδοφορία τους. 
Και αποπροσανατολίζουν τις στρατιές ημιπαπασχολήσιμων, ανέργων, χαμηλοαμειβομένων, ανασφάλιστων, χαρατσωμένων άγρια ανθρώπων, από το κύριο: Ότι δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούμε μια τέτοια ζωή, εξαθλιωμένη. Ότι δεν μπορεί η εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, τα λαϊκά νοικοκυριά να συμβιβαστούν με κάποια ψίχουλα, με ένα ξεροκόμματο που θα τους πετάξει από το τρελό φαγοπότι της η άρχουσα τάξη, λέγοντάς της και «ευχαριστώ»...
Μέσα σε συνθήκες κατάπτωσης του επιπέδου διαβίωσης της λαϊκής οικογένειας, απέναντι σε ένα τέτοιο οργανωμένο σχέδιο αποπροσανατολισμού της, αναδεικνύεται αναγκαίο όσο ποτέ το πρόταγμα, η πάλη για ριζικές κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές, για διεκδίκηση μιας ζωής με αξιοπρέπεια και προοπτική, με ολόπλευρη ικανοποίηση των αναγκών όλων των ανθρώπων του μόχθου χωρίς καμία απολύτως έκπτωση. Είναι υπερώριμη η δυνατότητα ικανοποίησης των εργατικών και λαϊκών αναγκών με τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Αλλά αυτό μόνο σε ένα πλαίσιο λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό, μπορεί να επιτευχθεί. Εμείς γρανάζια διαχείρισης για την μακροημέρευση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που τσακίζει το λαό, δεν θα γίνουμε, γιατί δεν εξανθρωπίζεται, αλλά ανατρέπεται!