«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Των φημισμένων και των αφανών αντιδικτατορικών ηρώων!


Επειδή οι πλείστοι των πολιτικών μας, θεωρώ πως δε θα βρουν την θέληση και το κουράγιο, ν’ αποτίσουν φόρο τιμής στους αγωνιστές της δημοκρατίας, επιβάλλεται τούτο το έργο κάποιοι να το επιτελέσουν!
Ενδεχομένως κάποιους απ’ αυτούς τους εξυπηρετεί η λήθη και τρέμουν τον διαχρονικό συμβολισμό των αγωνιστών της λευτεριάς!
Αναφέρομαι κατά κύριο λόγο στους πολιτικούς, γιατί τούτοι πάτησαν πάνω στο κόκκινο χαλί της εξουσίας, μόνο που δεν το πρόσεξαν πως είναι βαμμένο με το αίμα των αδούλωτων αγωνιστών δημοκρατών, των φημισμένων και των αφανών αντιδικτατορικών ηρώων!
Αλήθεια οι περισσότεροι άνθρωποι του πνεύματος σε ποια ήρεμα προάστια, σε ποια μέγαρα, σε ποιες ένοχες ανέσεις εφησυχάζουν σήμερα;
Παίρνω, ευλαβικά υποκλινόμενος, μπροστά στο τέμπλο των αείμνηστων αγωνιστών, την πρωτοβουλία να πράξω το χρέος μου.
Με ταπεινότητα και δέος βουτώ την πένα στης ψυχής μου το μελάνι, λόγια απλά κι αφτιασίδωτα να βρω, στίχοι να γίνουν, ψαλμοί για τους πάναγνους της λευτεριάς!

Έτσι όπως κι ο Αλέκος Παναγούλης έπραττε, με το αίμα του έγραφε στίχους μέσα στο κελί του, ξορκίζοντας τη σιωπή και τη λήθη!

Έτσι όπως κι ο Αντρέας Λεντάκης, με τους χτύπους στον τοίχο αντιπάλευε την απομόνωση!
Έτσι όπως τόσοι και τόσοι ανυπόταχτοι αγωνιστές, με της ψυχής τους τ’ ατσάλι, σμίλεψαν του αγώνα το μνημείο.
Έτσι όπως τόσοι και τόσοι, των αξιών και των ιδανικών, με της ψυχής τους τα λουλούδια, στεφάνι έπλεξαν και το εναπέθεσαν φωτοστέφανο, στον ανδριάντα της δημοκρατίας!

Συναισθηματικά τοπικιστικά και συνάμα συμβολικά διεθνιστικά, τολμώ αντιπροσωπευτικά μια έμμετρη ταπεινή προσέγγιση, αφιέρωμα στη μνήμη του συμπατριώτη μας Μεσολογγίτη, αγωνιστή της δημοκρατίας, Σπύρου Μουστακλή!

Στον Σπύρο Μουστακλή!
***
Είναι υπόλογος ο λαός
Που σιωπά διαρκώς
Που τα παιδιά του, τα λησμονεί
Αγωνιστές, που περιφρονεί.

Είναι αχάριστη η φυλή
Που εθελοτυφλεί
Που δεν τιμάει, τον ήρωα
Τον Σπύρο Μουστακλή.

Είναι αδίσταχτος ο καιρός
Τύραννος φοβερός
Που με τη λήθη, δολοφονεί
Που αφανίζει, με τη θανή.

Καινούργιο 21 Απρίλη 2010 ώρα 05:10 π.μ.
Δημήτρης Ντόκας