Μπόρα… με ήλιο στο Καινούργιο Αγρινίου!
***
Ο τρελός καιρός 1614
***
Ήτανε το πεπρωμένο
Σ’ ένα σύννεφο γραμμένο
Μια λιακάδα με βροχή
Ήτανε το πεπρωμένο
Μάταια να περιμένω
Να μου γιάνεις την ψυχή.
Στου τρελού καιρού τη χάση
Σ’ ένα φιλντισένιο τάσι
Μου ’φερες δυο πασχαλιές
Χείλη όμορφα κορράλια
Φύσηξαν δυο μαϊστράλια
Στου τρελού καιρού τη χάση
Ποιος αντέχει να ξεχάσει
Τις αλήθειες τις παλιές...
Έτσι ήτανε γραμμένο
Μια ζωή να επιμένω
Να με νιώσεις μια στιγμή
Έπρεπε να σε ξεχάσω
Σ’ άλλους ουρανούς να φτάσω
Μα δεν είχα την πυγμή.
Την ψυχή μου ταλανίζεις
Και τη μοίρα μου ορίζεις
Ξέρω δε θα λυτρωθώ
Σήκωσα βαριά παντιέρα
Όμως βρήκα λάθος μέρα
Μια ζωή να επιμένω
Να με νιώσεις μια στιγμή
Έπρεπε να σε ξεχάσω
Σ’ άλλους ουρανούς να φτάσω
Μα δεν είχα την πυγμή.
Την ψυχή μου ταλανίζεις
Και τη μοίρα μου ορίζεις
Ξέρω δε θα λυτρωθώ
Σήκωσα βαριά παντιέρα
Όμως βρήκα λάθος μέρα
Στη σιωπή μου να χαθώ...
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας